Η Δημοτική Αρχή απάντησε ξεκάθαρα τότε ότι συμφωνεί μόνο αν το Υπουργείο δεσμευτεί ρητά σε δύο πράγματα.
Το πρώτο ήταν η διασφάλιση χρηματοδότησης της διοργάνωσης.
Το δεύτερο ήταν οι μόνιμες υλικοτεχνικές αθλητικές υποδομές που θα κατασκευαστούν για τις ανάγκες των Π.Μ.Α., να διατεθούν μετά τους αγώνες δωρεάν στον Πατραϊκό λαό.
Δεν υφίσταται θέμα αμφισβήτησης των παραπάνω.
Άλλωστε και οι δύο αυτοί ρητοί όροι αποτυπώνονται με τη μεγαλύτερη δυνατή σαφήνεια στον ίδιο το Φάκελο Διεκδίκησης.
Δύο μήνες μετά την ανάληψη της διοργάνωσης με αποκλειστική ευθύνη της κυβέρνησης δεν έχει κουνηθεί φύλο, προκαλώντας εύλογες ανησυχίες :
1. Δεν έχει συγκροτηθεί ο φορέας υλοποίησης.
2. Όχι μόνο δεν υπάρχει συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα για την κατασκευή των απαιτούμενων εγκαταστάσεων, αλλά ούτε καν ένας πρώτος πρόχειρος σχεδιασμός.
3. Στον κρατικό προϋπολογισμό του 2018 δεν έχει μπει ούτε ένα ευρώ για τη χρηματοδότηση της διοργάνωσης.
Τόσο η κυβερνητική ολιγωρία όσο και το γεγονός ότι στον κρατικό προϋπολογισμό 2018 δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για τους αγώνες, δεν είναι βέβαια τυχαία, ούτε οφείλονται σε πολιτική ή υπηρεσιακή ανικανότητα και ανεπάρκεια.
Είναι φανερό και ομολογημένο πλέον ότι το Υπουργείο Αθλητισμού προσδοκά να χρηματοδοτηθούν οι αγώνες εξ ολοκλήρου από χορηγούς.
Προσδοκά όμως... δεν τους έχει βρει ακόμη και ο χρόνος είναι αμείλικτος!
Κατ' αρχήν λοιπόν τίθεται ζήτημα κατά πόσο αυτή η προσδοκία του Υπουργείου είναι βάσιμη και ρεαλιστική.
Πέρα όμως από αυτό, όπως είναι γνωστό τοις πάσι, οι χορηγοί χρηματοδοτούν κάτι για να έχουν ανταποδοτικά οφέλη και μάλιστα τα μεγαλύτερα δυνατά. Εκτός και κάνω λάθος και τα μονοπώλια έχουν συναισθήματα, που υποκινούν τις χορηγίες τους.
Είναι προφανές ότι όσο θα χάνεται πολύτιμος χρόνος τα διαπραγματευτικά πλεονεκτήματα των χορηγών θα ενισχύονται με αποτέλεσμα οι χορηγοί να εμφανιστούν την ύστατη στιγμή ως "σωτήρες" απαιτώντας βέβαια "γη και ύδωρ".
Αυτό είναι ένας ορατός κίνδυνος κι αν συμβεί, τότε ο έλεγχος της διοργάνωσης θα περιέλθει στους χορηγούς και τίποτα δεν μπορεί να αποκλείσει ακόμη και την εμπορική εκμετάλλευση των αθλητικών εγκαταστάσεων και μετά τους αγώνες, ανατρέποντας τα συμφωνημένα.
Με αυτά τα δεδομένα και μπροστά στον διαγραφόμενο κίνδυνο εκτροπής της διοργάνωσης ο Δήμαρχος Πατρέων ως όφειλε, με την επιστολή του προς τον Υπουργό Αθλητισμού, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, καλεί την κυβέρνηση να αναλάβει τις ευθύνες της και ξεκαθαρίζει από τώρα που είναι ακόμη νωρίς ότι δεν θα γίνει συνένοχος της.
Είναι να απορεί λοιπόν κανείς τι δεν καταλαβαίνει ο επικεφαλής της Νομαρχιακής Επιτροπής Αχαΐας Αθλητισμού κ. Ηλίας Γρηγόρης που (δήθεν) εξοργίστηκε κι εξανέστη με την επιστολή του Δημάρχου, χωρίς όμως να την αντικρούσει πολιτικά και να πάρει ξεκάθαρη θέση με ποιόν είναι : Με τον Πατραϊκό λαό ή με τους χορηγούς.
Όπως είναι να απορεί κανείς και με την πολιτικά αφελή (αν δεν συνιστά κάτι άλλο) παρότρυνση της Δημοτικής Αρχής να υπαναχωρήσει για το συμφέρον της πόλης! Ποιο είναι αλήθεια αυτό το περιβόητο συμφέρον της πόλης, που επικαλούνται μερικοί χωρίς να το περιγράφουν? Μήπως να πληρώνει ο Πατρινός για καμιά δεκαριά χρόνια μετά τους παράκτιους, για να αθλείται στο Αθλητικό Κέντρο Αγυιάς, που θα έχουν φτιάξει οι χορηγοί και αφού θα έχουν διαφημιστεί θα θέλουν να πάρουν και πίσω τα λεφτά τους με το παραπάνω?
Αυτό δεν θα είναι υπαναχώρηση, θα είναι προδοσία και η Δημοτική Αρχή δεν πρόκειται να την υπογράψει και να τη νομιμοποιήσει! Τάκης Πετρόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου