ΑΛΕΚΟΣ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗΣ : «Μην περπατάς πίσω μου, δεν μπορώ να σε οδηγήσω, μην περπατάς μπροστά μου, δεν μπορώ να σε ακολουθήσω, περπάτα πλάι μου και γίνε φίλος μου» !!!

                                       

''Ζωντάνεψα τους τοίχους φωνή τους έδωσα πιο φιλική να γίνουν συντροφιά. Κι οι δεσμοφύλακες ζητούσαν να μάθουνε που βρήκα την μπογιά. Οι τοίχοι του κελιού το μυστικό το κράτησαν κι οι μισθοφόροι ψάξανε παντού Όμως μπογιά δεν βρήκαν Γιατί στιγμή δεν σκέφτηκαν στις φλέβες μου να ψάξουν''.

Σύμβολο της αντιδικτατορικής αντίστασης, ο Αλέκος Παναγούλης σκοτώθηκε τα ξημερώματα της Πρωτομαγιάς του 1976, σε ηλικία 38 ετών, σ’ ένα τροχαίο δυστύχημα, το οποίο μέχρι σήμερα παραμένει άλυτο μυστήριο.

Ο Αλέκος Παναγούλης είχε τοποθετήσει εκρηκτικά στο 31ο χιλιόμετρο της Αθηνών - Σουνίου για να ανατινάξει το αυτοκίνητο που μετέφερε τον δικτάτορα Γεώργιο Παπαδόπουλο. «Δεν επιδίωξα να σκοτώσω έναν άνθρωπο. Δεν είμαι ικανός να σκοτώσω έναν άνθρωπο. Επιδίωξα να σκοτώσω έναν τύραννο», είπε καιρό αργότερα ο Αλέκος Παναγούλης αναφερόμενος στην αποτυχημένη απόπειρα. Η σύλληψη του στοίχισε βασανιστήρια και μεγάλες δοκιμασίες στη φυλακή, τα οποία άντεξε μέχρι την απελευθέρωσή του.

Στίχοι: Αλέκος Παναγούλης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Φαραντούρη

Πάλης ξεκίνημα
νέοι αγώνες
οδηγοί της ελπίδας
οι πρώτοι νεκροί.

Όχι άλλα δάκρυα
κλείσαν οι τάφοι
λευτεριάς λίπασμα
οι πρώτοι νεκροί.

Λουλούδι φωτιάς
βγαίνει στους τάφους
μήνυμα στέλνουν
οι πρώτοι νεκροί.

Απάντηση θα πάρουν
ενότητα κι αγώνα
για νά ‘βρουν ανάπαυση
οι πρώτοι νεκροί.                                                                                                                                                     

Θέλω να προσευχηθώ
με την ίδια δύναμη που θέλω να βλαστημήσω

Θέλω να τιμωρήσω
με την ίδια δύναμη που θέλω να συγχωρήσω

Θέλω να προσφέρω
με την ίδια δύναμη πού ’θελα στο ξεκινήμα

Θέλω να νικήσω αφου δεν μπορω να  ΝΙΚΗΘΩ                                                                                                                                                                                

Η ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΜΟΥ

Ένα σπιρτόξυλο για πέννα
αίμα χυμένο στο πάτωμα για μελάνι
το ξεχασμένο περιτύλιγμα της γάζας για χαρτί.
Μα τι να γράψω;
Τη Διεύθυνσή μου μονάχα ίσως προφτάσω
Παράξενο και πήζει το μελάνι
Μέσ’ από φυλακή σας γράφω
στην Ελλάδα                                                                                                             

«Μην περπατάς πίσω μου, δεν μπορώ να σε οδηγήσω, μην περπατάς μπροστά μου, δεν μπορώ να σε ακολουθήσω, περπάτα πλάι μου και γίνε φίλος μου».......ΑΛΕΚΟΣ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗΣ