Ο...ΜΕΤΑΞΑΣ Ο...ΚΑΤΣΙΦΑΣ ΚΑΙ Η ''ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΣΑΛΑΤΑ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ'' !!! [ video ]

ΠΡΟΣ ΑΥΤΟΑΠΟΚΑΛΟΥΜΕΝΗ «ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΝΕΟΛΑΙΑ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ»…ΤΟ ΟΧΙ ΤΟ ΕΙΠΕ Ο ΛΑΟΣ ΚΑΙ ΟΧΙ Ο ΔΙΚΤΑΤΟΡΑΣ ΜΕΤΑΞΑΣ.  Από ένθερμοι «μακεδονομάχοι » που «διαδήλωναν» κατά της συμφωνίας των «Πρεσπών» αφήνοντας στο απυρόβλητο τους ενορχηστρωτές αυτής της συμφωνίας ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – Ε.Ε, υπέρμαχοι του δικτάτορα Μεταξά η αυτοαποκαλούμενη «Πατριωτική Νεολαία Κατερίνης». ΤΑ «ΟΧΙ» χρειάζονται «ΜΕΤΑΞΑΔΕΣ» ήταν το μήνυμα πανού που σήκωσαν μέλη της κατά την διάρκεια της μαθητικής παρέλασης για την 28η Οκτωβρίου στην Κατερίνη. Ο Μεταξάς άνθρωπος του μεγάλου επιχειρηματικού κόσμου της εποχής, του δόθηκε η εξουσία από αυτούς, σε μια εποχή που οξυνόταν οι κοινωνικές αντιθέσεις, με τα απόνερα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού 1928 – 32, να ανεβάσουν την στάθμη της λαϊκής δυσαρέσκειες που πλήρωναν τις συνέπειες του, για να θωρακιστούν τα κέρδη της κοινωνικής μειοψηφίας των αστών. Δεν είναι τυχαίο ότι από την επομένη εγκαθιδρύει ένα δικτατορικό καθεστώς με τα πρώτα διατάγματα να καταργούν εργατικά σωματεία, εργατικές ομοσπονδίες, εργατικά κέντρα, να διώκει τους κομμουνιστές, να καταργεί όλα τα κόμματα, να επιβάλλει καθεστώς λογοκρισίας. Η επιδίωξη αυτή είχε στόχο να καμφθεί ένα ανερχόμενο αγωνιστικό εργατικό κίνημα που είχε ταξικά χαρακτηριστικά και αγωνιζόταν για την οργάνωση των εργατών, ενάντια στα χαμηλά ημερομίσθια, την ανεργία, την πείνα και φτώχεια. Πάλευε και διεκδικούσε να γίνουν οι όροι ζωής της εργατικής – λαϊκής οικογένειας καλύτερη κόντρα στην καπιταλιστική εργοδοσία και στους πολιτικούς εκφραστές τους. Ο Μεταξάς αν και Αγγλόφιλος που προωθούσε τα συμφέροντα των Άγγλων στην περιοχή θαύμαζε την ναζιστική οργάνωση του Γερμανικού κράτους που αντέγραψε για το καθεστώς του. Από εκεί προκύπτουν οι ναζιστικοί χαιρετισμοί του, οι ομοιόμορφες στολές στην νεολαία, το κάψιμο βιβλίων, οι εθνικόφρονες παρελάσεις κτλ. Εξάλλου είχε καλές σχέσεις με την ναζιστική Γερμανία και εξέφρασε τον θαυμασμό του για αυτήν σε επίσκεψη στην Ελλάδα το 1936 του Γκέμπελς υπουργού προπαγάνδας της ναζιστικής Γερμανίας. Ο Μεταξάς ζώντας τις αντιφάσεις του στα πλαίσια των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών (από την μια ναζιστική Γερμανία και οι σύμμαχοι της και από την άλλη Αγγλία) αποτέλεσε πιόνι του συστήματος της εποχής για να ξεπεράσει την κρίση το κεφάλαιο στην Ελλάδα. Αυτός ο άνθρωπος που δρούσε σαν εντολοδόχος του οικονομικού κατεστημένου όχι μόνο είπε ένα νερόβραστο, άψυχο «όχι» (που δεν το είπε και έτσι) που το ανύψωσε και έσωσε την τιμή του ο Ελληνικός λαός, αλλά έστειλε έναν απροετοίμαστο στρατό να πολεμήσει τον Ιταλικό φασισμό που σε πολλές περιπτώσεις 2 στρατιώτες χρεωνόντουσαν 1 όπλο, γιατί υπολόγιζε και ότι με 2 - 3 ντουφεκιές, για την τιμή των όπλων, θα έληγε το θέμα με την επικράτηση της φασιστικής Ιταλίας. Αυτό το κλίμα είχαν εισπράξει στρατηγοί του στα ανώτερα επιτελεία του στρατού, για αυτό λείπουν από τους διακριθέντες, αφού αυτοί που ρίχτηκαν στην μάχη με ψυχή μαζί με τους στρατιώτες και διακρίθηκαν στα πεδία των μαχών, ήταν χαμηλόβαθμοι αξιωματικοί που κατατρόπωσαν την φασιστική στρατιωτική μηχανή. Το αντιλαϊκό – αντιδραστικό καθεστώς του δικτάτορα Μεταξά δεν είχε καμιά επιρροή στο λαό που όλα τα έσκιαζε η φοβέρα, η κρατική τρομοκρατία, ο χαφιεδισμός και η αστυνομοκρατία. Ο πατριωτισμός του Ελληνικού λαού δεν είχε ποτέ σχέσεις με δικτάτορες όπως νουθετεί η αυτοαποκαλούμενη «Πατριωτική Νεολαία Κατερίνης». Οι δικτάτορες υπηρέτες του αντιλαϊκού συστήματος αποτέλεσαν και αποτελούν μαριονέτες της ολιγαρχίας του πλούτου εις βάρος των λαϊκών αναγκών και συμφερόντων και τους αναθέτουν την εξουσία όταν το αστικό πολιτικό σύστημα χαρακτηρίζετε από αστάθεια και δυσκολεύει η διαχείριση της αντιλαϊκής πολιτικής. Αρχίζουν και ξεμπροστιάζονται λοιπόν αυτοί που έλεγαν ότι είναι μόνο με την Ελλάδα είναι και μόνο αυτό τους «ενώνει» στα συλλαλητήρια των «Μακεδονομάχων» όπως υποστήριζε η «Πατριωτική Νεολαία Κατερίνης». Θιασώτες αντιδραστικών – αντιλαϊκών καθεστώτων η «Πατριωτική Νεολαία Κατερίνης», χειροκροτητές του δικτάτορα Μεταξά, που την μοναδική ενότητα που εξασφάλισε, ήταν της κοινωνικής μειοψηφίας των αστών, εις βάρος της λαϊκής – κοινωνικής πλειοψηφίας που καταπίεζε. Αυτή την ενότητα που προωθούν κάποιοι συγκαλυμμένα με τον μανδύα του «πατριώτη» δεν την έχει ανάγκη ο λαός, είναι ψευδεπίγραφη ενότητα, που στοχεύει στην λαϊκή υποταγή και τον συμβιβασμό, για τον εξωραϊσμό του συστήματος της εκμετάλλευσης και καταπίεσης και των πολιτικών διαχειριστών του. Η πραγματική ενότητα του λαού που έχει και πατριωτικό περιεχόμενο εξασφαλίζεται στο πεδίο της ταξικής πάλης, στην σύγκρουση με την πολιτική του κεφαλαίου, μέχρι να ηττηθούν οι δυνάμεις της κοινωνικής μειοψηφίας, που ζούνε παρασιτικά σαν κηφήνες από τον κλεμμένο μόχθο των παραγωγών του κοινωνικού πλούτου. Γιατί η Ελλάδα του λαού, της δουλειάς, της λαϊκής – κοινωνικής πλειοψηφίας, δεν έχει σχέση με την Ελλάδα των εκμεταλλευτών, των μονοπωλίων και των καπιταλιστών. Σαββίδης Παναγιώτης