Στην πεπατημένη της προηγούμενης κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει και η σημερινή κυβέρνηση της Ν.Δ. την επιδοματική πολιτική διαχείρισης της φτώχειας και αυτή να γίνεται με χειρότερους όρους.
Φοροαπαλλαγές, εισφοροαπαλλαγές και άλλα προνόμια για το κεφάλαιο και τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, φτώχεια και ανασφάλεια για την πλειοψηφία του Ελληνικού λαού.
Αυτή είναι η πολιτική που υπηρετεί τα κέρδη του κεφαλαίου και την γραμμή της ανταγωνιστικότητας που υποστηρίζουν ( Ν.Δ. – ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ και λοιπά κόμματα του αστικού τόξου).
Με 7 δις. ευρώ πλεόνασμα για το 2019 συνεχίζουν να ματώνουν και να γονατίζουν τον λαό μέσα από τις πολιτικές των περικοπών που πάνε μαζί με τις αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις σε εργασιακά, ασφαλιστικό και αναδιανέμουν στα πλαίσια της πολιτικής μοιράσματος της φτώχειας 175 εκατομμύρια ευρώ, την ώρα που είναι έτοιμοι να επιδοτήσουν με πακτωλό χρημάτων εκατομμυρίων ευρώ, ποικιλόμορφα ισχυρά επιχειρηματικά συγκροτήματα και μονοπωλιακές επιχειρήσεις.
Αυτή η ανάλγητη ταξική πολιτική στα πλαίσια της διαχείρισης του συστήματος, είναι προϋπόθεση, για να αναπαραχθούν τα συσσωρευμένα κεφάλαια των καπιταλιστών και να αποδώσουν τα προσδοκώμενα κέρδη στα πλαίσια του ανταγωνισμού τους.
Το καύσιμο υλικό για να απογειωθούν τα κέρδη τους είναι η κατεδάφιση των εργασιακών – μισθολογικών - ασφαλιστικών – κοινωνικών δικαιωμάτων και η εμπορευματοποίηση της παροχής κοινωνικών υπηρεσιών (υγείας, πρόνοιας, παιδείας, κ.α.).
Οι παροχές κοινωνικών υπηρεσιών στο σύστημα του καπιταλισμού θεωρούνται κόστη, για αυτό απαξιώνονται για να ξεπουληθούν στο κεφάλαιο.
Λαϊκά – κοινωνικά δικαιώματα θα συνεχίζουν να συνθλίβονται στην κλίνη του Προκρούστη στο όνομα της περιβόητης «ανάπτυξης» που θα ναι μονομερής και επιλεκτική, δεν θα παίρνει υπόψη τις δυνατότητες και τις κοινωνικές ανάγκες, παρά μόνο την αυξανόμενη κερδοφορία των λίγων.
Ο λαός δεν έχει να περιμένει τίποτα και από αυτή την κυβέρνηση της Ν.Δ. που συνεχίζει από εκεί που σταμάτησαν οι προηγούμενοι του ΣΥΡΙΖΑ που με ιδιαίτερο ταξικό ενθουσιασμό υπέρ των ισχυρών επιχειρηματικών συγκροτημάτων υλοποιεί όλες τις αξιώσεις τους υπονομεύοντας το βιοτικό επίπεδο του λαού που τον «εκπαιδεύουν» να ζει με ψίχουλα και να μην απαιτεί.
Καμιά εμπιστοσύνη σε αυτούς που δυναστεύουν τον λαό με τις πολιτικές τους, καμιά ανοχή.
Οργάνωση – συσπείρωση – αγώνας – αντεπίθεση είναι ο δρόμος του λαού συγκροτώντας την δικιά του κοινωνική συμμαχία με αντικαπιταλιστικό – αντιμονοπωλιακό προσανατολισμό.
Σε αυτή την προοπτική ισχυρό εργατικό – ταξικό κίνημα και δυνατό ΚΚΕ μπορούν να γίνουν τα αποκούμπια για την νικηφόρα πορεία του λαού.
Σαββίδης Παναγιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου