ΝΤΙΝΑ....ΕΙΣΑΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ !!! [ video ]

Πλησιάζουμε στην τρίτη εβδομάδα από τότε που ξεκίνησαν να μπαίνουν σε εφαρμογή γενικευμένα μέτρα περιορισμού της κυκλοφορίας των πολιτών λόγω κορονοϊού και πλέον το #menoume_spiti δεν είναι απλώς κυβερνητικό hashtag αλλά κοινωνική επιταγή. Αυτο-περιορισμός, τηλε-εργασία, κοινωνική αποστασιοποίηση (ή αλλιώς κοινωνική απομάκρυνση) είναι οι λέξεις των ημερών, καθώς τομείς της οικονομίας και των υπηρεσιών παγώνουν ο ένας μετά τον άλλο μαζί με την κίνηση στους δρόμους.
Με τη ζωή μας να θυμίζει ταινίες δυστοπικής επιστημονικής φαντασίας με επιδημίες και καταστροφές, αναζητούμε πλέον αποδράσεις εντός του σπιτιού. Αντε, το πολύ πολύ στο μπαλκόνι ή στη βόλτα γύρω από το τετράγωνο για να βγάλουμε βόλτα τον σκύλο ή για να τρέξουμε.
Ενας ένας όμως ή δύο το πολύ, να μη μας παρεξηγήσουν για συνάθροιση και έχουμε συνέπειες. Οι νέοι μας φίλοι και συνάδελφοι είναι το ακουστικό του τηλεφώνου, η οθόνη του κινητού, η ταμπλέτα και το λάπτοπ, η βιντεο-κλήση και η τηλε-διάσκεψη.

Το χάσμα γενεών γεφυρώνεται με το ζόρι, όταν και οι πλέον τεχνολογικά ανεπίδεκτοι αναγκαζόμαστε να μάθουμε τι θα πει e-banking, πώς λειτουργούν οι πλατφόρμες κρυπτογραφημένων μηνυμάτων, ποιο είναι το σαβουάρ βιβρ της ψηφιακής επικοινωνίας. Αβίαστα μου ήρθε στον νου ο εγκλεισμός των ψυχικά πασχόντων. Η διαφορά έγκειται στο ότι ο μεν πρώτος είναι εκούσιος και προσωρινός (ελπίζουμε), ενώ στη δεύτερη περίπτωση είναι ακούσιος και αναγκαστικός, χωρίς ημερομηνία λήξης. Ατομα στα ψυχιατρεία έχουν περάσει μισό αιώνα εγκλεισμού και βρίσκονται ακόμα μέσα. Στην αρχή λόγω της νόσου, αργότερα λόγω έλλειψης οικογενειακού περιβάλλοντος και τελικά λόγω της απόλυτης φτώχειας στην οποία βρέθηκαν. Η καραντίνα όμως δεν είναι φυλακή…
Κατ’ αρχάς έχεις 24 ώρες το 24ωρο ίντερνετ χωρίς να φοβάσαι ότι ανά πάσα στιγμή θα εισβάλει η σωφρονιστική υπηρεσία για να σου κατασχέσει το κινητό και να σε τιμωρήσει. Κατά δεύτερον, δεν σε μετράνε και δεν σε κλειδώνουν δύο φορές τη μέρα σε ένα κελί οκτώ τετραγωνικών μέτρων μαζί με άλλους τρεις τύπους που ποτέ δεν επέλεξες και σπανίως συμπαθείς.
Στην καραντίνα, το πιο πιθανό είναι να περιοριστείς με ανθρώπους που πιθανότατα αγαπάς και σε αγαπάνε. Μπορείς, επίσης, να βγεις για προαυλισμό, έστω στο μπαλκόνι, όποια ώρα θέλεις και όχι μόνο ανάμεσα εννιά με έντεκα το πρωί και τέσσερις με έξι το απόγευμα.

Κι αν πιεστείς πολύ, παίρνεις το αμάξι και πας μια βόλτα στο βουνό χωρίς να χρειαστεί να κόβεις κάγκελα, να δένεις γάντζους, να σε πυροβολεί η εξωτερική φρουρά και να γίνεσαι πρωτοσέλιδο. Τέλος, δεν θα θεωρήσεις ποτέ τον ουρανό απλώς ως ένα φόντο πίσω από σύρματα και κάγκελα. Ακόμα και αν μένεις στο πιο πυκνοκατοικημένο σημείο στα Πατήσια, οι πολυκατοικίες δεν θα σου περιορίσουν τον ορίζοντα όσο οι εξωτερικοί τοίχοι της φυλακής. Δεν υπάρχει καμιά σύγκριση λοιπόν και πριν κάποιος θελήσει να συγκρίνει το σπίτι του με φυλακή, ίσως έχει νόημα να σκεφτεί ότι αυτή τη στιγμή άνθρωποι βρίσκονται πραγματικά εγκλωβισμένοι σε καταστήματα και κέντρα κράτησης.

Και αυτοί, παρά τον περιορισμό που υφίστανται, δεν μπορούν να προστατεύσουν τους εαυτούς τους από τον ιό. Δεν μπορούν, λόγω αντικειμενικών συνθηκών, να κρατήσουν μεταξύ τους απόσταση παραπάνω από μισό μέτρο και, αν τελικά νοσήσουν, η πιθανότητα να διακομιστούν σε νοσοκομείο είναι στα όρια του απίθανου. Γι αυτά και γι αυτά, θα το ήθελα πολύ αν οι άνθρωποι αρχίσουν να σκέφτονται εκείνους που μπορεί να χρειάζονται ένα τηλεφώνημα, ένα email ή ένα μήνυμα. Είναι μια καλή στιγμή να επικοινωνήσετε με έναν φίλο ή έναν συγγενή σας για να δείτε πως είναι....  C.Doc