ΥΜΝΗΤΕΣ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ BLOG ΚΑΙ ΣΑΙΤ… !!!
Δεν είναι πρώτη φορά που blog και σάιτ υμνούν την Απριλιανή δικτατορία, το πραξικόπημα των συνταγματαρχών.
Άλλα απροκάλυπτα και άλλα κεκαλυμμένα αναπαράγουν τα ψευδεπίγραφα επιχειρήματα περί κοινωνικής «ευημερίας» στα χρόνια της χούντας, αξιοποιώντας τις συνέπειες των πολιτικών φτωχοποίησης και κατεδάφισης των εργασιακών – λαϊκών - κοινωνικών δικαιωμάτων τουλάχιστον των τελευταίων 20 ετών, πολιτικές αναγκαίες για την αναπαραγωγή του κεφαλαίου στα πλαίσια της ΕΕ.
Πάνω σε αυτό το έδαφος ορισμένοι προσπαθούν να ξεπλύνουν την χούντα, προβάλλοντας αποπροσανατολιστικά και επικίνδυνα διλήμματα, για να αθωώσουν τον αντιδραστικό και αντιλαϊκό της χαρακτήρα, σαν μορφή διαχείρισης της αστικής εξουσίας.
Κανένα άλλοθι για την χούντα που ήταν επιταγή ξενοκίνητων δυνάμεων των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και είχε την στήριξη πολλών καπιταλιστικών χωρών της τότε ΕΟΚ, για να υπηρετηθούν πιο αποτελεσματικά τα σχέδια τους σε Ανατολική Μεσόγειο και Μέση Ανατολή, που κατέληξε με την διχοτόμηση της Κύπρου ύστερα από το πραξικόπημα εκεί και την εισβολή του Τούρκικου στρατού.
Η χούντα ήταν απότοκο των οξυμένων αντιθέσεων και αντιπαραθέσεων των αστικών δυνάμεων στα πλαίσια του εκσυγχρονισμού του αστικού πολιτικού συστήματος. Σε αυτή την κατεύθυνση έπρεπε να μειωθεί η επιρροή του παλατιού στην διακυβέρνηση της χώρας με ανακλήσεις πρωθυπουργών και ελέγχου του στρατού. Οι θύλακες του παλατιού σε τμήματα του αστικού κρατικού μηχανισμού ήταν ακόμα πολύ ισχυροί.
Η χούντα είχε την στήριξη εγχώριων δυνάμεων του κεφαλαίου και όχι μόνο, αφού έβλεπαν στο πρόσωπο της, τον θεματοφύλακα της διαφύλαξης των ταξικών – οικονομικών τους συμφερόντων.
Η ίδια η χούντα έγινε συνώνυμο της φαυλοκρατίας που δήθεν η ίδια θα πολεμούσε, αφού εκατοντάδες συγγενείς και αδέλφια των πρωτεργατών της δικτατορίας, διορίστηκαν σε επιτελικές θέσεις στο δημόσιο.
Ο επικεφαλής της δικτατορίας Γεώργιος Παπαδόπουλος διόρισε όλα τα αδέλφια του. Ο Κώστας Παπαδόπουλος διορίστηκε στρατιωτικός ακόλουθος, Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Προεδρίας, Περιφερειακός Διοικητής Αττικής και Υπουργός πάρα τω πρωθυπουργό. Ο Χαράλαμπος Παπαδόπουλος από χαμηλόβαθμος δημόσιος υπάλληλος διορίστηκε Γενικός Γραμματέας Δημόσιας Τάξης. Ο Μακαρέζος διόρισε τον κουνιάδο του Α. Ματθαίου υπουργό Γεωργίας και αργότερα υπουργό Βορείου Ελλάδας, κ.α.
Επίσης οι χουντικοί μοίραζαν εργολαβίες του δημοσίου σε δικά τους πρόσωπα. Τα μεγαλύτερα έργα ανέλαβε ο γαμπρός του Παττακού, Α. Μειντάσης, με την συμβολή του Δήμου Αθηναίων. Είναι γνωστά τα σκάνδαλα Μειντάση με τις μελέτες, τα υπόγεια γκαράζ στην πλατεία Κλαύθμωνος και την οδό Λιοσίων, το Πνευματικό Κέντρο στην Ακαδημίας, τις επαύλεις, τις κατασκηνώσεις του Δήμου Αθηναίων και άλλα.
Οι χουντικοί και οι συγγενείς τους έπαιρναν άτοκα δάνεια για να ανοίξουν επιχειρήσεις που ποτέ δεν άνοιγαν.
Τα δάνεια της ΕΤΒΑ (1,5 δις δραχμές) τα έδινε ο Παύλος Τοτόμης - πρώην υψηλόβαθμος του Τομ Πάπας ( Esso Papas), υπουργός Δημόσιας Τάξης και μετέπειτα Πρόεδρος της ΕΤΒΑ.
Οι χουντικοί τριπλασίασαν τον μισθό του πρωθυπουργού και των υπουργών και με φωτογραφική διάταξη έπαιρναν εκτός έδρας αποζημίωση για κάθε μέρα που ήταν εκτός του υπουργείου πέρα από άλλα προνόμια που απολάμβαναν.
Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος διέμενε σε βίλα στο Λαγονήσι που του παραχώρησε ο εφοπλιστής Ωνάσης. Η σύζυγος του δικτάτορα Δέσποινα Παπαδοπούλου μετακινούταν στο εξωτερικό με την λιμουζίνα που της παραχώρησε ο Ωνάσης.
Στις διάφορες «κοινωνικές» εκδηλώσεις των χουντικών παραβρισκόταν το εφοπλιστικό – βιομηχανικό – μεγαλοεπιχειρηματικό - τραπεζικό κεφάλαιο όπως οι οικογένειες Λάτση, Κιοσέογλου, Βαρδινογιάννη, Νιάρχου, Ανδρεάδη, Δρακόπουλου (Διυλιστήρια), Ταβουλάρη (Ναυπηγεία), Μποδοσάκη, Τομ Πάππας( Εsso Pappas).
Και να δούμε ορισμένα στοιχεία από το «οικονομικό» θαύμα της χούντας από την έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος που παρουσιάστηκαν επίσημα το 1975.
Το Δημόσιο χρέος από 32δις δρχ εκτοξεύτηκε στα 114δις δρχ. μέσα σε 7 χρόνια. Το έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο έγινε 5 φορές μεγαλύτερο μέσα σε 7 χρόνια.
Οι εργολάβοι λάμβαναν δάνεια από το εξωτερικό με εγγυήσεις του Ελληνικού Δημοσίου και στην συνέχεια γίνονταν ανάδοχες των δημόσιων έργων, με παραχώρηση των δανείων στο Ελληνικό δημόσιο.
Αυξήθηκε ο κρατικός δανεισμός με έντοκα γραμμάτια.
Διπλασιάστηκε ο δανεισμός σε συνάλλαγμα.
Τριπλασιάστηκε ο πληθωρισμός και οι αυξήσεις των μισθών υστερούσαν κατά πολύ σε σχέση με την αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας.
Το έλλειμμα των τρεχουσών συναλλαγών αυξήθηκε κατά οχτώ φορές μεταξύ του 1967 και 1972.
Οι εξαγωγές των αγροτικών προϊόντων μειώθηκαν από το 63% του συνόλου των εξαγωγών το 1968 στο 48%. Το κατά κεφαλήν αγροτικό εισόδημα έπεσε από 55% το 1970 στο 43% του μέσου κατά κεφαλήν Εθνικού εισοδήματος του 1970.
Με το διάταγμα 1078/1971 φοροαπάλλαξαν το μεγάλο κεφάλαιο μειώνοντας τα έσοδα του Ελληνικού Δημοσίου και μετακύλησαν τις φοροαπαλλαγές αυτές στις πλάτες των φτωχών και μεσαίων στρωμάτων.
Σε όλα τα παραπάνω να προσθέσουμε τις εξορίες, τα βασανιστήρια, τις φυλακίσεις, χιλιάδων ανθρώπων εξαιτίας των πολιτικών τους φρονημάτων πνίγοντας κάθε έννοια ελευθερίας μαζί με την λογοκρισία και την κατάργηση της ελευθεροτυπίας.
Όσοι ποντάρουν στην ιστορική άγνοια και την λήθη για να κάνουν τον φασισμό πιο ελκυστικό είναι γελασμένοι.
Ο φασισμός σαν καπιταλισμός στην πιο προωθημένη και αυταρχική εκδοχή του, είναι το τελευταίο καταφύγιο των κεφαλαιοκρατών, όταν οι οικονομικές κρίσεις και τα αδιέξοδα του συστήματος δυσκολεύουν την πολιτική διαχείριση του και οι μηχανισμοί χειραγώγησης λαϊκών συνειδήσεων εξαϋλώνονται.
Έτσι πρέπει να πολεμηθεί ο φασισμός σαν το τελευταίο προκεχωρημένο φυλάκιο του καπιταλισμού, για να ανοίξει ο δρόμος για ριζικές αλλαγές σε επίπεδο οικονομίας και εξουσίας, όπου στο επίκεντρο θα είναι ο λαός και οι ανάγκες του και όχι τα κέρδη των λίγων, κέρδη που είναι αποτέλεσμα της κλοπής και υφαρπαγής του μόχθου και του ιδρώτα των πολλών.
Σαββίδης Παναγιώτης
Η χούντα είχε την στήριξη εγχώριων δυνάμεων του κεφαλαίου και όχι μόνο, αφού έβλεπαν στο πρόσωπο της, τον θεματοφύλακα της διαφύλαξης των ταξικών – οικονομικών τους συμφερόντων.
Η ίδια η χούντα έγινε συνώνυμο της φαυλοκρατίας που δήθεν η ίδια θα πολεμούσε, αφού εκατοντάδες συγγενείς και αδέλφια των πρωτεργατών της δικτατορίας, διορίστηκαν σε επιτελικές θέσεις στο δημόσιο.
Ο επικεφαλής της δικτατορίας Γεώργιος Παπαδόπουλος διόρισε όλα τα αδέλφια του. Ο Κώστας Παπαδόπουλος διορίστηκε στρατιωτικός ακόλουθος, Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Προεδρίας, Περιφερειακός Διοικητής Αττικής και Υπουργός πάρα τω πρωθυπουργό. Ο Χαράλαμπος Παπαδόπουλος από χαμηλόβαθμος δημόσιος υπάλληλος διορίστηκε Γενικός Γραμματέας Δημόσιας Τάξης. Ο Μακαρέζος διόρισε τον κουνιάδο του Α. Ματθαίου υπουργό Γεωργίας και αργότερα υπουργό Βορείου Ελλάδας, κ.α.
Επίσης οι χουντικοί μοίραζαν εργολαβίες του δημοσίου σε δικά τους πρόσωπα. Τα μεγαλύτερα έργα ανέλαβε ο γαμπρός του Παττακού, Α. Μειντάσης, με την συμβολή του Δήμου Αθηναίων. Είναι γνωστά τα σκάνδαλα Μειντάση με τις μελέτες, τα υπόγεια γκαράζ στην πλατεία Κλαύθμωνος και την οδό Λιοσίων, το Πνευματικό Κέντρο στην Ακαδημίας, τις επαύλεις, τις κατασκηνώσεις του Δήμου Αθηναίων και άλλα.
Οι χουντικοί και οι συγγενείς τους έπαιρναν άτοκα δάνεια για να ανοίξουν επιχειρήσεις που ποτέ δεν άνοιγαν.
Τα δάνεια της ΕΤΒΑ (1,5 δις δραχμές) τα έδινε ο Παύλος Τοτόμης - πρώην υψηλόβαθμος του Τομ Πάπας ( Esso Papas), υπουργός Δημόσιας Τάξης και μετέπειτα Πρόεδρος της ΕΤΒΑ.
Οι χουντικοί τριπλασίασαν τον μισθό του πρωθυπουργού και των υπουργών και με φωτογραφική διάταξη έπαιρναν εκτός έδρας αποζημίωση για κάθε μέρα που ήταν εκτός του υπουργείου πέρα από άλλα προνόμια που απολάμβαναν.
Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος διέμενε σε βίλα στο Λαγονήσι που του παραχώρησε ο εφοπλιστής Ωνάσης. Η σύζυγος του δικτάτορα Δέσποινα Παπαδοπούλου μετακινούταν στο εξωτερικό με την λιμουζίνα που της παραχώρησε ο Ωνάσης.
Στις διάφορες «κοινωνικές» εκδηλώσεις των χουντικών παραβρισκόταν το εφοπλιστικό – βιομηχανικό – μεγαλοεπιχειρηματικό - τραπεζικό κεφάλαιο όπως οι οικογένειες Λάτση, Κιοσέογλου, Βαρδινογιάννη, Νιάρχου, Ανδρεάδη, Δρακόπουλου (Διυλιστήρια), Ταβουλάρη (Ναυπηγεία), Μποδοσάκη, Τομ Πάππας( Εsso Pappas).
Και να δούμε ορισμένα στοιχεία από το «οικονομικό» θαύμα της χούντας από την έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος που παρουσιάστηκαν επίσημα το 1975.
Το Δημόσιο χρέος από 32δις δρχ εκτοξεύτηκε στα 114δις δρχ. μέσα σε 7 χρόνια. Το έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο έγινε 5 φορές μεγαλύτερο μέσα σε 7 χρόνια.
Οι εργολάβοι λάμβαναν δάνεια από το εξωτερικό με εγγυήσεις του Ελληνικού Δημοσίου και στην συνέχεια γίνονταν ανάδοχες των δημόσιων έργων, με παραχώρηση των δανείων στο Ελληνικό δημόσιο.
Αυξήθηκε ο κρατικός δανεισμός με έντοκα γραμμάτια.
Διπλασιάστηκε ο δανεισμός σε συνάλλαγμα.
Τριπλασιάστηκε ο πληθωρισμός και οι αυξήσεις των μισθών υστερούσαν κατά πολύ σε σχέση με την αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας.
Το έλλειμμα των τρεχουσών συναλλαγών αυξήθηκε κατά οχτώ φορές μεταξύ του 1967 και 1972.
Οι εξαγωγές των αγροτικών προϊόντων μειώθηκαν από το 63% του συνόλου των εξαγωγών το 1968 στο 48%. Το κατά κεφαλήν αγροτικό εισόδημα έπεσε από 55% το 1970 στο 43% του μέσου κατά κεφαλήν Εθνικού εισοδήματος του 1970.
Με το διάταγμα 1078/1971 φοροαπάλλαξαν το μεγάλο κεφάλαιο μειώνοντας τα έσοδα του Ελληνικού Δημοσίου και μετακύλησαν τις φοροαπαλλαγές αυτές στις πλάτες των φτωχών και μεσαίων στρωμάτων.
Σε όλα τα παραπάνω να προσθέσουμε τις εξορίες, τα βασανιστήρια, τις φυλακίσεις, χιλιάδων ανθρώπων εξαιτίας των πολιτικών τους φρονημάτων πνίγοντας κάθε έννοια ελευθερίας μαζί με την λογοκρισία και την κατάργηση της ελευθεροτυπίας.
Όσοι ποντάρουν στην ιστορική άγνοια και την λήθη για να κάνουν τον φασισμό πιο ελκυστικό είναι γελασμένοι.
Ο φασισμός σαν καπιταλισμός στην πιο προωθημένη και αυταρχική εκδοχή του, είναι το τελευταίο καταφύγιο των κεφαλαιοκρατών, όταν οι οικονομικές κρίσεις και τα αδιέξοδα του συστήματος δυσκολεύουν την πολιτική διαχείριση του και οι μηχανισμοί χειραγώγησης λαϊκών συνειδήσεων εξαϋλώνονται.
Έτσι πρέπει να πολεμηθεί ο φασισμός σαν το τελευταίο προκεχωρημένο φυλάκιο του καπιταλισμού, για να ανοίξει ο δρόμος για ριζικές αλλαγές σε επίπεδο οικονομίας και εξουσίας, όπου στο επίκεντρο θα είναι ο λαός και οι ανάγκες του και όχι τα κέρδη των λίγων, κέρδη που είναι αποτέλεσμα της κλοπής και υφαρπαγής του μόχθου και του ιδρώτα των πολλών.
Σαββίδης Παναγιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου