ΟΙ ΤΑΛΙΜΠΑΝ ΚΑΙ Ο ΜΙΣΟΓΥΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ !!!

Οι Ταλιμπάν είναι η νέα πραγματικότητα στο Αφγανιστάν. Όχι και τόσο νέα. Δείγματα γραφής τους από την εποχή που βρίσκονταν στην εξουσία είναι πέρα πάσης φαντασίας και περιγραφής για όσους ζουν σε δυτική χώρα. Τις περισσότερες φορές αυτή η πραγματικότητα περιγράφεται με τη λέξη «μεσαίωνας». Την επιστροφή αυτού του μεσαίωνα φοβούνται και οι Αφγανές. Πολλές από αυτές μεγάλωσαν μετά το 2001 και γνώρισαν ελευθερίες που ήταν αδιανόητες για τους γονείς τους. Από τότε που μπήκαν στην Καμπούλ και ανέλαβαν ντε φάκτο την εξουσία οι Ταλιμπάν έχουν επιδείξει σχετική αυτοσυγκράτηση. Πολλοί παρατηρητές προειδοποιούν ωστόσο ότι είναι ακόμη πολύ νωρίς για συμπεράσματα. Διότι με το που θα φύγουν οι πολίτες της Δύσης από τη χώρα και ατονήσει η διεθνής προσοχή γύρω από τα συμβαίνοντα μέσα στη χώρα, οι ισλαμιστές θα δείξουν το πραγματικό τους πρόσωπο. Ο Σααντ Μοχσενί είναι επικεφαλής του Ομίλου Moby, της μεγαλύτερης επιχείρησης ΜΜΕ του Αφγανιστάν.

Μιλώντας στην τηλεόραση της Deutsche Welle δεν διατηρεί αυταπάτες. «Η δεύτερη εκδοχή των Ταλιμπάν είναι ακριβώς όπως και η πρώτη, δεν έχουν αλλάξει. Είχαν συνεχώς τον έλεγχο της χώρας από το 1996 μέχρι την κατάρρευσή τους το 2001 χάρη στην επιχείρηση «Διαρκής Ελευθερία» (Enduring Freedom). Υπό την κυριαρχία των Ταλιμπάν οι γυναίκες δεν μπορούσαν να βγουν έξω στο δρόμο χωρίς μπούρκα και ανδρική συνοδεία. Τα κορίτσια απαγορευόταν να πάνε στο σχολείο, να δουλέψουν, ακόμη και να πάνε στο νοσοκομείο, εκτός κι αν τα συνόδευαν ανδρικά μέλη της οικογένειάς τους».

                  

Ο μισογυνισμός της Ορθοδοξίας                             Στην Ελλάδα με αφορμή τις έντονες αντιδράσεις της Ιεραρχίας για την κατάργηση της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες από την κυβέρνηση, πολλά γράφτηκαν και ειπώθηκαν για τη σχέση της Εκκλησίας με το Κράτος, αλλά ελάχιστα για τη σχέση της με τους πολίτες. Νομιμοποιείται ηθικά η Εκκλησία να παρουσιάζεται ως υπέρμαχος του δικαιώματος της ελευθερίας επιλογής των πολιτών, της προστασίας της ιδιωτικής ζωής τους και εν γένει της προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων;

Από τη γέννησή μας κατηχούμεθα να πιστεύουμε ότι η Ορθοδοξία είναι υπέρμαχος της ισότητας των ανθρώπων ανεξαρτήτως φύλου, κοινωνικής θέσης, εθνότητας, θρησκευτικών πεποιθήσεων κτλ. Είναι έτσι τα πράγματα; Τα ερωτήματα αυτά τίθενται λόγω της γενικότερης στάσης της Εκκλησίας σε μια σειρά ζητημάτων, όπως στην αμφισβήτηση του δικαιώματος της ανεξιθρησκίας και της ελευθεροτυπίας για θρησκευτικά θέματα, αλλά διότι σχετίζεται και με ένα επιμελώς αποσιωπούμενο κεφαλαιώδες ζήτημα, που αφορά το ήμισυ των συμπολιτών μας: τις θρησκευτικές διακρίσεις εναντίον της γυναίκας.

Οι μισογυνικές αντιλήψεις της Ορθοδοξίας έχουν τις ρίζες τους στην Παλαιά και στην Καινή Διαθήκη και διατηρούνται ακόμη και σήμερα. Πώς θα ένιωθαν, αλήθεια, οι Ελληνίδες αν συνειδητοποιούσαν ότι η θρησκεία τους τους προσφέρει έναν Θεό που τις προόρισε να υποτάσσονται στους άνδρες;                         
Η θρησκευτική ελευθερία
Οι δογματικές διακρίσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας δεν περιορίζονται μόνο στις γυναίκες όπως δείχνουν μερικά ενδεικτικά παραδείγματα: Στην ουσία έχει καταργήσει το δικαίωμα ελεύθερης επιλογής θρησκεύματος με την επιβολή του νηπιοβαπτισμού και της υποχρεωτικής κατήχησης ανήλικων (π.χ. διδασκαλία θρησκευτικών στα σχολεία), παρ’ ότι ο Χριστός δεχόταν την βάπτιση και την κατήχηση μόνο ενηλίκων.

Σημειωτέον, ο νηπιοβαπτισμός επιβλήθηκε από την Εκκλησία μετά το 300 μ.Χ., επί αυτοκράτορος Ιουστινιανού. Η σύνδεση της Εκκλησίας με κρατικές υπηρεσίες για την παρακολούθηση άλλων θρησκειών και η εν γένει διείσδυσή της σε κάθε πολιτικό, κοινωνικό και κρατικό θεσμό, με αποκορύφωμα την εμμονή της να αναγράφεται το θρήσκευμα στις ταυτότητες, έχει καταστήσει την Ελλάδα θρησκευτικό κράτος και την Εκκλησία «Εκκλησία ταυτοτήτων, Εκκλησία δηλώσεων».

Πολλοί μη ορθόδοξοι έλληνες πολίτες αντιμετωπίζουν πολλαπλά προβλήματα διακρίσεων λόγω της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες, παρ’ ότι η ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης ρητώς προστατεύεται από το Σύνταγμα. Με βάση νόμους του Μεταξά «περίπου 2.000 μη ορθόδοξοι έλληνες πολίτες συνελήφθησαν… και υπήρξαν 400 καταδίκες» για «αντιορθόδοξες» θρησκευτικές δραστηριότητες κατά την οκταετία 1984-92.

Αλλόθρησκες μειονότητες δεν μπορούν να κτίσουν δικούς τους ναούς χωρίς την έγκρισή της. Οι πρακτικές διακρίσεων των αυτοχριζόμενων εκπρόσωπων του Χριστού βρίσκονται σε πλήρη διάσταση με τα λόγια του: «Δεν υπάρχουν πλέον διαφοραί εθνικότητος και κοινωνικής τάξεως και φύλου. Δεν υπάρχει πλέον διαφορά Ιουδαίου και Ελληνος, … δεν υπάρχει άρσεν και θήλυ».

Η Εκκλησία αναγορεύεται ως ψυχή του Ελληνισμού για να διασφαλίσει την ιδεολογική επιβίωσή της (ίδρυση εκκλησιαστικού πανεπιστημίου) και την πολιτική επιρροή της (κατά κανόνα αντιδραστική, όπως αποδεικνύει η ταύτισή της με τον δικτάτορα Μεταξά, τη χούντα κτλ. Ταυτίζεται με τον Ελληνισμό ενώ ακόμη και την εξέγερση του 1821 την πολέμησε και κατασυκοφάντησε τους αγωνιστές της. Είναι τουλάχιστον αστείο να βλέπει κανείς τη… φιλειρηνική Εκκλησία να… ευλογεί τα στρατιωτικά όπλα.....