
«Ο διοικητής της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, Παναγιώτης Κοντολέων υπέβαλε την παραίτησή του στον πρωθυπουργό, κατόπιν λανθασμένων ενεργειών που διαπιστώθηκαν στη διαδικασία των νόμιμων επισυνδέσεων» αναφέρεται σε λιτή ανακοίνωση από το Μέγαρο Μαξίμου. «Η
παραίτηση έγινε αποδεκτή. Νέος Διοικητής της ΕΥΠ αναλαμβάνει ο έως
σήμερα Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Εξωτερικών, Πρέσβης Θεμιστοκλής Δεμίρης.
Ο Θ. Δεμίρης θα ενημερώσει την Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας μετά την
επανεκκίνηση των εργασιών της Βουλής» σημειώνεται ακόμη. Οι παραιτήσεις όμως του Γενικού Γραμματέα του πρωθυπουργού και του
Διοικητή της ΕΥΠ ούτε ακυρώνουν τις ευθύνες του πρωθυπουργού, στον
οποίον άλλωστε λογοδοτούσαν άμεσα τα παραπάνω πρόσωπα, ούτε αναιρούν την
αναγκαιότητα να ερευνηθούν σε βάθος οι καταγγελίες για τις
παρακολουθήσεις. Πολύ περισσότερο που από τις ίδιες τις παραιτήσεις γεννιούνται
νέα μεγάλα ερωτηματικά.
Άλλωστε, το θεσμικό πλαίσιο που διευκολύνει
τέτοιου είδους πρακτικές είναι πολιτικό ζήτημα, που υπερβαίνει τα
διαφορά πρόσωπα που αναλαμβάνουν το ρόλο της “Ιφιγένειας” για να κρυφτούν οι βασικές πολιτικές ευθύνες.
Όταν τέτοια φαινόμενα
συνδέθηκαν είτε με το σκάνδαλο Κοσκωτά το 1989, είτε με την υπόθεση της
Siemens το 2006. Αντίστοιχη είναι και η σημερινή εικόνα, όπου το ηχητικό
Παππά – Μιωνή έχει συνδεθεί με την διερεύνηση του σκανδάλου Novartis.
Το πραγματικό ερώτημα όμως είναι αν παρά τον δημοφιλή χαρακτήρα τους,
τέτοιου είδους πρακτικές συμβάλλουν με κάποιον ουσιαστικό τρόπο στην
διαλεύκανση πολιτικών «μυστηρίων» που κατά καιρούς προκύπτουν. Η
εμπειρία δεκαετιών, όπως προκύπτει από όσα παρατίθενται πιο πάνω,
δείχνει ότι σε όλες τις περιπτώσεις άφησαν πίσω τους περισσότερα
ερωτήματα από απαντήσεις….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου