ΑΠΟ ΤΟ ''ΨΩΜΙ ΚΙ ΕΛΙΑ'' ΣΤΟ ''FOOD PASS ΚΙ ΕΛΙΑ''....ΕΝΑΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ ΔΡΟΜΟΣ !!! [ video ]

«Ψωμί, ελιά και Κώτσο Βασιλιά» ήταν το σύνθημα των νοσταλγών του έκπτωτου μετά την έξοδο της σορού του από τη Μητρόπολη πριν πάρει το δρόμο για το Τατόι, ενώ κυριάρχησαν και οι ιαχές «Παύλος, Παύλος» προς τον πρωτότοκο γιο του έκπτωτου βασιλιά. Μερίδα του πλήθους άρχισε να φωνάζει συνθηματικά και το όνομα της Άννας Μαρίας. Παρόμοια συνθήματα ακούστηκαν και στην ταφή του έκπτωτου βασιλιά στο Τατόι. Οι συγκεντρωμένοι φώναξαν «αθάνατος» για τον τελευταίο μονάρχη της Ελλάδας. Επίσης, φώναξαν πολλές φορές το όνομα του γιου του εκλιπόντος βασιλιά, του Παύλου. Εν τω μεταξύ, η εξόδιος ακολουθία, «τελέστηκε κατά το βυζαντινό τυπικό» ενώ κάθε φορά που αναφέρονταν στον εκλιπόντα, τον αποκαλούσαν «Αξιομακάριστε δούλε του Θεού ημών σε αποχαιρετούμε»

συνεχίζοντας με το «Βασιλέως ημών γενόμενος», που εννοώντας ότι εκπορεύεται από βασιλιά και ότι είναι βασιλικής γενιάς. Εκτός από την παρουσία των 12 συνοδικών μητροπολιτών στην κηδεία του Κωνσταντίνου Γλύξμπουργκ, ενδεικτική της επισημότητας που θέλησε να προσδώσει η Ιεραρχία στην κηδεία, είναι και τα άμφια που επέλεξαν να φορέσουν.

Για να εκσυγχρονιστεί η εκκλησία που έχει κολλήσει στον μεσαίωνα και το βυζάντιο, πρέπει οι παπάδες να μην θεωρούνται δημόσιοι υπάλληλοι. Ας πληρώνονται από τον έκπτωτο ή τους πιστούς τους, αφού ΔΕΝ αναγνωρίζουν το δημοψήφισμα του 1974 ούτε τα αντιβασιλικά αισθήματα της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού μας! Συγχωρήστε τον Κυριάκο που δεν παρέστει. Ήθελε να φανεί....''ηγέτης κράτους Προεδρευομένης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας''

και κατέληξε....''να ξεχορταριάζει το Τατόι'', να στέλνει τον κάθε Πικραμμένο και να ετοιμάζει στη ζούλα λαϊκό προσκύνημα. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι κατάλαβε πως το 70-80% των… φιλελεύθερων που τον στηρίζουν είναι κάτι βασιλοχουντικά ερείπια που ουρλιάζουν για κηδεία με τιμές αρχηγού κράτους για τον έκπτωτο και δοτό μονάρχη του χθες. Είναι και η προσωπική συμπάθεια του Πρωθυπουργού προς τον Τέως, που δεν κρύβεται και δεν θα μπορούσε να κρυφτεί. Έχουν πολλά κοινά οι δύο άνδρες. Καταρχάς, ο ένας και ο πατέρας του άλλου είναι οι δύο βασικοί υπαίτιοι για την Αποστασία του 1965, που ανέτρεψε πρωθυπουργό εκλεγμένο με 53% και οδήγησε την Ελλάδα στο χάος και στη Χούντα. Έπειτα, τους ενώνει το κλάμα για τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Δε νομίζω άλλος Έλληνας, Δανός ή οποιασδήποτε υπηκοότητας πολίτης να πένθησε τον πατέρα Μητσοτάκη όσο ο έκπτωτος μονάρχης.
Πλάνταξε ο Γλύξμπουργκ έξω από τη Μητρόπολη, ενθυμούμενος πόσα κοντέινερ με περιουσία και κειμήλια του Ελληνικού λαού είχε φορτώσει από το Τατόι και του είχε παραδώσει, κατά τη διάρκεια της εφιαλτικής πρωθυπουργίας του 1990-1993, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Τους ενώνει επίσης η απουσία της συναίσθησης. Ο μεν τέως βασιλιάς θα ξαναόρκιζε τη Χούντα - όπως είχε δηλώσει -, ο δε νυν πρωθυπουργός δεν φταίει ποτέ για τίποτα. Ούτε για τους χιλιάδες νεκρούς εκτός ΜΕΘ («έχετε καμία έκθεση να το αποδεικνύει;»), ούτε για το turkaegean, ούτε για το ότι μετέτρεψε τη χώρα σε ένα απέραντο κέντρο παρακολουθήσεων και διαφθοράς. Και φυσικά, δε φταίει για την αδιανόητη ακρίβεια. Είναι «ακρίβεια Πούτιν», έστω και αν στην Αγγλία αγοράζουν πιο φτηνά την Ελληνική φέτα από ότι στη χώρα παραγωγής της. Επιπροσθέτως, τους δύο άνδρες ενώνει η συμπεριφορά του μονάρχη. Ο ένας υπήρξε μονάρχης που, όταν έπαψε να είναι, δεν κατάφερε ποτέ να λειτουργήσει σαν ιδιώτης, να αποδεχτεί τη νέα του ιδιότητα, να αναγνωρίσει το πολίτευμα, να δηλώσει ένα επώνυμο και να ζήσει κανονικά. Ο άλλος γεννήθηκε ιδιώτης αλλά απέκτησε βασιλική υπεροψία και αλαζονεία. Γι’ αυτό άλλωστε ήταν ο μόνος Έλληνας που έκανε mountain bike και τσιμπούσια, όταν οι κοινοί θνητοί υποχρεούνταν να είναι κλεισμένοι στα σπίτια τους. Γι’ αυτό δικαιούται να «ακούει» τους πάντες. Γι’ αυτό υψώνει το πιγούνι και απλώνει υποτιμητικά το χέρι, διότι «no, you have not been to Buckingham», μόνο Εγώ, Εγώ και πάντα Εγώ – σε κάθε ομιλία, σε κάθε λόγο. Η αίσθηση της παντοκρατορίας, του αλάθητου, του αήττητου, της μονοφωνίας. Ο ένας υπήρξε ελέω Θεού μονάρχης. Ο άλλος έγινε ελέω ΜΜΕ μονάρχης. Αυτό όμως που ενώνει πάνω απ’ όλα τον Μητσοτάκη και τον Γλύξμπουργκ είναι το μέγεθός τους. Ο ένας έγινε βασιλιάς και βασίλεψε σαν κακομαθημένο παιδί. Ο άλλος έγινε πρωθυπουργός και κυβέρνησε σαν κακομαθημένο παιδί. Ο ένας παρέμεινε ο γιος της Φρείκης και ο άλλος ο γιος του Εφιάλτη.

Για να το πω διαφορετικά, δύο άνθρωποι γεννήθηκαν ''Κωνσταντίνος'' και ''Κυριάκος'' και η Ιστορία τούς κατέγραψε ως ''Κοκό'' και ''Κούλη''.....