Η ψυχολογική έννοια του
συνειρμού κατά τους ειδικούς γλωσσολόγους είναι η διαδικασία μέσα από
την οποία η συνείδηση, συνήθως μάλιστα χωρίς να το θέλει κανείς, με
κάποιο ερέθισμα που συλλαμβάνουν οι αισθήσεις ανακαλεί από το παρελθόν
μνήμες. Ανηφορίζοντας ανέμελα χωρίς
συγκεκριμένο δρομολόγιο, προορισμό και σκοπό, σούρουπο της Τετάρτης
παραμονή της 17 Νοέμβρη διέκρινα από μακριά τα σίδερα που μόλις άρχιζαν
προεξέχουν στη θέση του από χρόνια κατεδαφισμένου σεισμόπληκτου
ιστορικού 3ου Γυμνασίου. Όταν κοντοστάθηκα και άρχισα να
φωτογραφίζω από επαγγελματική διαστροφή το ανεγειρόμενο νέο κτίριο του,
οι ιστορικοί συνειρμοί είχαν κατακλύσει το μυαλό. Τέλη της δεκαετίας του 60, αρχές
δεκαετίας του 70 αυτό το προαύλειο έβγαλε τους περισσότερους και
σημαντικότερους παίκτες του Πατραϊκού μπάσκετ. Ο κυρίαρχος και πιο
γοητευτικός ήταν ο Γιώργος Παυλάκης της Ολυμπιάδας με εφάμιλλο του τον
Κώστα Θεοδωρόπουλο του Σκαγιοπουλείου και από κοντά ο Κλεομένης Μπάρλος,
ο Ανδρέας Κολυρόπουλος, ο Νώντας Μπαλτάς και άλλοι. Λίγο αργότερα μια νέα φουρνιά της
Ολυμπιάδας με προεξάρχοντα τον επιτελικό Πέτρο Μαρινόπουλο, τον Θανάση
Γκολέ και τον Κώστα Τσιτσιλιάνη έκανε την εμφάνιση της και πριν προλάβει
να αφήσει το δικό της αποτύπωμα εμφανίστηκαν οι αδελφοί Πετρόπουλοι. Πρώτα ο Τάκης που ήταν και
μεγαλύτερος και λίγο αργότερα ο Κώστας, που πριν ακόμη διαμορφωθεί και
είναι σε θέση να ανταγωνιστεί τους μεγαλύτερους έδειχνε ότι είναι ένας
απίστευτος αρτίστας του αθλήματος. Ιστορικά ο Τάκης ψιλόλιγνος νευρώδης
κι εκρηκτικός λανσάροντας έναν άλλο μοντέρνο σωματότυπο, αμφισβήτησε
την κυριαρχία του Παυλάκη κι ανέτρεψε το στάτους του Πατραϊκού μπάσκετ.
Έδωσε στην ήδη ανταγωνιστική ομάδα του Απόλλωνα των Ανδρέα Μολφέτα,
Αλέκου Δημητριάδη, Στάθη Βέργου, Βασίλη Γιαννόπουλου, Νίκου Σερέτη,
Φίλιππα Κονιδάρη, Ανδρέα Κολλυρόπουλου, Γιώργου Αντωνάκη, Αντώνη και
Ανδρέα λαμπρόπουλου, αυτό τον λίγο αέρα που του χρειαζόταν για να πάρει
τοπικά τα σκήπτρα. Αν δεν κάνω λάθος μάλιστα ο Απόλλωνας δεν έχασε ποτέ πια στα αναπτυξιακά αλλά και στο ανδρικό πρωτάθλημα από τοπική ομάδα. Ο Κώστας εξελίχθηκε σε μεγάλος σταρ
του Ελληνικού μπάσκετ που πήρε στα φτερά του την ομάδα και την
απογείωσε, με μια διοίκηση βέβαια που είχε όραμα, μεράκι, ικανότητα και
κυρίως αδιάρρηκτη ενότητα υπό τη στιβαρή προεδρία του Μίμη Κανελλόπουλου
και μεγάλων παραγόντων όπως ο Νίκος Νικολόπουλος, ο Αντώνης
Αντωνακόπουλος, ο Τάκης Χαλκιόπουλος, ο Γιάννης Φιλιππάτος, ο Σάκης
Μακρής, ο Γιαννης Μούγιος, ο Νίκος Καλογερόπουλος και άλλοι πολλοί. Η μεγάλη παράδοση του 3ου Γυμνασίου
συνεχίστηκε με άλλους σπουδαίους παίκτες του Απόλλωνα κυρίως όπως ο
Σταύρος Ζούρας ο Κώστας Λαμπρόπουλος, ο Αλέκος Πολυδωρόπουλος, ο Γιάννης
Γιαννόπουλος, ο Γιάννης Κομματάς, ο Άγγελος Ματθαιακάκης, ο Θόδωρος
Ρεμούντης, ο Γιάννης Σομαλακίδης, ο Μάκης Κάγιος και άλλοι. Είχα αφήσει το 3ο Γυμνάσιο
και παίρνοντας την Ασημάκη Φωτήλα ανατολικά παραδομένος στους
ιστορικούς συνειρμούς μου έπεσα πάνω σε ένα άλλο εργοτάξιο στην πλατεία
Βουδ που ανεγείρεται άλλο ένα σχολείο το 12ο Δημοτικό. Ο συνειρμός αβίαστος δύο σχολεία
μετά από αρκετές δεκαετίες φαγούρας που δεν μπήκε πέτρα σε σχολικό
κτίριο στην πόλη, ανεγείρονται με Αντιδήμαρχο Παιδείας και Αθλητισμού
τον Τάκη Πετρόπουλο ένα δηλ. από τα ιστορικά πρόσωπα του ενός από τα δύο
σχολεία του 3ου Γυμνασίου. Το έψαξα το θέμα και διαπίστωσα ότι
το έργο της ανέγερσης των δύο αυτών σχολείων είχε ωριμάσει από την πρώτη
θητεία της δημοτικής αρχής Πελετίδη επί Αντιδημάρχου Παιδείας &
Αθλητισμού Ανδρέα Αθανασόπουλου αλλά λόγω διαφόρων δυσκολιών και
απροόπτων σαν η μοίρα να το ήθελε έτσι, ανεγείρονται επί δύο συναρμόδιων
Αντιδημάρχων Παιδείας & Αθλητισμού Τάκη Πετρόπουλου και
Αρχιτεκτονικού Έργου Χρήστου Κορδά αποφοίτων του 3ου Γυμνασίου. Το σχολικό πρωτάθλημα του 1970-71
παρέλασε σαν κινηματογραφική ταινία στα μάτια μου. Ο τελικός έγινε στο
ανοικτό γήπεδο του Απόλλωνα στη Ναυαρίνου, που ήταν κατάμεστο και
δονείτο από τις ιαχές των μαθητών του 3ου και του 2ου (εξατάξιου τότε) γυμνασίου. Με τη φανέλα του 3ου η
αφρόκρεμα του τοπικού Μπάσκετ, με αδιαμφισβήτητο ηγέτη τον Γιιώργο
Παυλάκη και δίπλα του ο Κώστας Θεοδωρόπουλος, ο Πέτρος Μαρινόπουλος, ο
Τάκης Πετρόπουλος, ο Θανάσης Γκολές και ο Κώστας Τσιτσιλιάνης από τους
πιο γνωστούς. Με το 2ο Γυμνάσιο ο κατά πολύ μικρότερος τους Κώστας Πετρόπουλος, το νέο αναδυόμενο μεγάλο αστέρι.
Ο αγώνας εξελίχθηκε σε ανελέητο
ντέρμπι, ένα αξέχαστο παιγνίδι που εμείς οι πιο μικροί το ρουφήξαμε
κυριολεκτικά. Νικητής στο καλάθι το 3ο Γυμνάσιο που προκρίθηκε στα τελικά του Πανελληνίου σχολικού πρωταθλήματος και κατέλαβε τη 2η θέση πίσω από ένα Γυμνάσιο της Θεσσαλονίκης του Γιάννη Πολίτη του Λη Αβραμίδη και άλλων σπουδαίων παικτών της συμπρωτεύουσας.
Ωστόσο η παράδοση του
3ου Γυμνασίου συνεχίστηκε με ορμή. Δείτε και την φωτό της ομάδας 1975
(που σάρωνε σε κάθε παιχνίδι) όπου και οι ΔΕΚΑ παίκτες είναι από τα
εφηβικά και την πρώτη ομάδα του Απόλλωνα της ομάδας που τότε κυριαρχούσε
παντού το πατραϊκό μπάσκετ.
ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΦΩΤΟ: Η
πρώτη ομάδα του Απόλλωνα με προπονητή τον Α. Μολφέτα. ΠΑΝΩ: Πετρόπουλος
Τ., Δημητριάδης, Ζούρας, Πετρόπουλος Κ. Δούβρης, Γιαννόπουλος. Κάτω:
Ρεμούντης Σομαλακιδης, Λαμπρόπουλος, Κάγιος.
molonoti
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου