Καρυστιανού: «Ειρηνικά στους δρόμους την Παρασκευή 28 Φλεβάρη, για δικαίωση όλων των ψυχών»
Γεωργιαδης: «Όπου τους βρίσκετε αντιδράστε με οργή»
Η δημοκρατία, μας λένε, είναι το πολίτευμα όπου η βούληση του λαού αποτελεί τον υπέρτατο κανόνα. Οι εκλογές, υποτίθεται, είναι η απόλυτη έκφραση αυτής της βούλησης, η οποία πρέπει να γίνεται σεβαστή.
Ωστόσο, φαίνεται ότι για την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, η λαϊκή ετυμηγορία ισχύει μόνο όταν εξυπηρετεί την ίδια. Όταν στις εκλογές το 41% των πολιτών έδωσε στην κυβέρνηση το δικαίωμα να σχηματίσει πλειοψηφία στη Βουλή, το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο: «Η δημοκρατία μίλησε, ο λαός επέλεξε, σεβαστείτε την απόφαση των πολιτών». Και πράγματι, η κυβέρνηση επικαλείται συνεχώς την εκλογική της νίκη για να νομιμοποιήσει κάθε της κίνηση. Από τις οικονομικές πολιτικές μέχρι την αντιμετώπιση των κοινωνικών αντιδράσεων. Όμως, όταν σχεδόν το 80% των πολιτών δηλώνει ότι θεωρεί την κυβέρνηση υπεύθυνη για την τραγωδία στα Τέμπη, ξαφνικά αυτή η ίδια λαϊκή βούληση μετατρέπεται σε «παραπλανημένη μάζα», η οποία δεν ξέρει τι λέει. Οι δημοσκοπήσεις που δείχνουν – και είναι πολλές – ότι η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών βλέπει συγκάλυψη στην υπόθεση, απορρίπτονται με επιχειρήματα όπως «δεν σημαίνει ότι οι πολλοί έχουν πάντα δίκιο» και «η έννοια της συγκάλυψης είναι προσβλητική».
Τέμπη: Δημοκρατία αλά καρτ
Πώς γίνεται, λοιπόν, η λαϊκή βούληση να έχει αξία μόνο όταν δίνει λευκή επιταγή στην κυβέρνηση, αλλά να αγνοείται όταν καταδικάζει τις πράξεις της;
Πώς γίνεται η δημοκρατία να λειτουργεί τέλεια όταν ο λαός ψηφίζει Νέα Δημοκρατία, αλλά να μετατρέπεται σε «παραπληροφόρηση» όταν απαιτεί δικαιοσύνη για τους 57 νεκρούς των Τεμπών;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου