«Εχουμε ένα κράτος υπό διάλυση. Ολα
γίνονται στο κατά τύχη, ευκαιριακά, με την τεχνική τού μπαλώματος, «φύγε
εσύ, έλα εσύ, και προχωράμε». Πρόκειται περί κατασκήνωσης και μάλιστα
κακοδιοικούμενης. Ε, κάποτε θα φτάναμε και στη δολοφονία».
Ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος με τον Τάσο Ιορδανίδη τρίτη χρονιά μαζί, με το «Κάθε Πέμπτη, κύριε Γκριν»
Ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος δεν ανεβάζει τυχαία, τρίτη συνεχή
χρονιά, μια παλιά του επιτυχία, το «Κάθε Πέμπτη, κύριε Γκριν» του Τζεφ
Μπάρον (επανέρχεται στο «Ανεσις», στις 2 Οκτωβρίου, με συμπρωταγωνιστή
τον Τάσο Ιορδανίδη). Σε εποχές που το αβγό του φιδιού γεννά τέρατα, έχει
αληθινούς λόγους να επιμένει να κρατά ζωντανό επί σκηνής ένα έργο που
μιλά για τον ρατσιστή και φασίστα που κρύβουμε μέσα μας.
- Τελούμε, κύριε Μιχαλακόπουλε, ακόμα υπό το σοκ της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα από τους χρυσαυγίτες.
«Δεν νομίζω ότι η δολοφονία ήταν έκπληξη. Κάποτε θα φτάναμε σε ένα τέτοιο επεισόδιο. Είναι το αποτέλεσμα καταστάσεων τις οποίες αφήσανε να εξελίσσονται χωρίς να παρεμβαίνουν. Αυτά πληρώνουμε τώρα. Εκτός και αν αφήνουν την κατάσταση να γίνει ανεξέλεγκτη σκόπιμα, για να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο από τα νέα μνημόνια που έρχονται».
- Ηταν, με άλλα λόγια, προβλέψιμο αυτό που ζούμε; Μια εκτροπή, επί της ουσίας.
«Είναι ένα τσουνάμι που ερχόταν. Δεν μπορεί να πει κανείς ότι δεν το έβλεπε στα συλλαλητήρια, στους πλανόδιους στη Ραφήνα ή στα συσσίτια αυτό που επωάζεται. Επρεπε να γίνει φόνος για να ανακαλύψουμε ότι υπάρχει μια φασιστική οργάνωση;».
- Η οργάνωση έχει πολιτικά χαρακτηριστικά ή είναι ένα μόρφωμα που δημιούργησε η λουμπενοποίηση και φτωχοποίηση των μαζών;
«Σίγουρα ευθύνεται η ραγδαία φτωχοποίηση. Κατά πόσο είναι όμως οι χρυσαυγίτες ιδεολόγοι φασίστες δεν είναι κάτι που με αφορά. Ο χρυσαυγίτης είναι ένας ηλίθιος, ο οποίος δεν έχει πιάσει ποτέ βιβλίο στο χέρι του, ο οποίος δεν ασχολείται με το διπλανό του ουσιαστικά, δεν έχει καλή οικογενειακή ισορροπία, βρίσκεται σε μια δυσλειτουργία σε όλο το κοινωνικό φάσμα και τα δικά του αδιέξοδα τα περνά μέσα από τη βία».
- Η Χ.Α. απολαμβάνει εντούτοις την κοινοβουλευτική ασυλία. Πρέπει να τεθεί εκτός νόμου;
«Επρεπε να είχαν ληφθεί προ πολλού σοβαρά μέτρα, αλλά υποβάθμιζαν διαρκώς τον κίνδυνο. Και γιγαντώθηκε το τέρας και έγινε επικίνδυνο για την πολιτεία, τη Δημοκρατία, την κοινωνία».
- Ακόμα επιμένουν για την «εξίσωση των δύο άκρων»!
«Συνιστά πολιτική ηλιθιότητα το να βάζεις στα ίδια μέτρα την αντιπολίτευση μαζί με τις χιτλερικές φασιστικές ομάδες. Είναι ανόητο, κοντόφθαλμο και έκφανση μιας πολιτικής. Για να μην πω πως είναι σκόπιμο. Εκφανση μιας πολιτικής αγοραίας. Κι όλα γίνονται μετά ή πριν, κάτι που μού φαίνεται ύποπτο. Μυστικές υπηρεσίες υπάρχουν, καινούργια μνημόνια έρχονται... Ολα "παίζονται". Και η σχέση της Χρυσής Αυγής με την Αστυνομία, ε, δεν ήταν αποκάλυψη, όπως μας την παρουσιάζουν».
- Πέρα από τη λουμπενοποίηση της μέσης τάξης, παρατηρούμε και τη διάλυση του κοινωνικού κράτους, των πανεπιστημίων, της υγείας ...
«Αυτό το οργάνωσαν, το μεθόδευσαν. Αλλά και πίσω να πάμε, θα δούμε ότι το ίδιο συνέβαινε. Πάντα γινόταν μια "κίνηση " για να ξεχαστούν όσα έρχονται».
- Τα υψηλά ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ είναι πηγή αισιοδοξίας;
«Δεν μπορώ να ασχοληθώ με τα ποσοστά, όταν δίπλα μου βλέπω μια ολόκληρη κοινωνία σε αδιέξοδο. Στην καθημερινότητά μου βλέπω ένα κόσμο ημίτρελο. Σαν να χτυπάει επάνω σε τοίχο. Εχει εξαθλιωθεί αλλά συγχρόνως δεν βλέπει να υπάρχει και ελπίδα μπροστά, δεν υπάρχει πια το "άντε, θα βγούμε από εδώ" - μόνο η κυβέρνηση το βλέπει. Αυτό σε τρελαίνει χειρότερα».
- Δεν υπάρχει απολύτως τίποτα που να σας δίνει αισιοδοξία;
«Οχι. Φοβισμένος είμαι για αυτό που πρόκειται να έρθει. Οχι μόνο γιατί δεν βλέπω παράθυρα, δεν βλέπω λύσεις, αλλά και γιατί αντί να βλέπω πολίτες που ζητάνε τη λύση, βλέπω πολίτες ζαλισμένους, οι οποίοι δεν ξέρουν τι θέλουν. Είμαστε σε μια γενική κοινωνική σύγχυση».
- Το θέατρο, η θεατρική πράξη τι μπορεί να προκαλέσει, πώς μπορεί να παρέμβει σε μια κοινωνία σε κρίση;
«Οι τέχνες υπάρχουν για να "ανοίγουν" τα μυαλά. Τίποτα άλλο δεν μπορούν να κάνουν. Και ως εκ τούτου οι υπηρετούντες την τέχνη οφείλουν να αποφεύγουν το αγοραίο. Εχουμε τη δική μας ευθύνη. Αλλά και ο πολίτης έχει τη δική του. Πρέπει να πάψει να μασάει την τσίχλα ματιού της τηλεόρασης! Φτάνει πια!».
- Την τελευταία φορά που μιλήσαμε, αναπληρωτής υπουργός ΠΑΙΘΠΑ ήταν ο Κ. Τζαβάρας. Σήμερα έχουμε υπουργό Πολιτισμού τον κ. Π. Παναγιωτόπουλο. Αλλαξε κάτι στον πολιτισμό και την πολιτική για τον πολιτισμό;
«Η ίδια γεύση ακριβώς. Ενδεικτικά μόνο να αναφέρω ότι μέσα στον Οκτώβριο δικαζόμαστε 2 φορές εγώ και ο Κώστας Γεωργουσόπουλος ως Εργοδότες του Θεατρικού Μουσείου για χρέη του που συσσωρεύτηκαν επειδή η πολιτεία δεν πληρώνει. Επειδή το ΥΠΠΟ δεν εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου