ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΤΗΝ....''ΕΞΟΥΣΙΑ'' !!! [ video ]

Κοινό χαρακτηριστικό των αυταρχικών καθεστώτων είναι ότι αρδεύουν το πολιτικό χιούμορ. Καθώς ο λαός ξέρει ότι δεν ξεκαβαλικεύουν εύκολα εκείνοι που τού κάθησαν στο σβέρκο, η δυσφορία και η αντίσταση παίρνουν δρόμους καλυμένους, ενώ η εξουσία και τα όργανά της, αποβάλλοντας ακαριαία τον παχυδερμισμό τους, καταδιώκουν κάθε ασεβή αναφορά στον ηγέτη ή την άρχουσα κλίκα.
Στη μνημονιακή Ελλάδα ανθεί ξανά η διακωμώδηση της εξουσίας με μορφές που συνηθίζονταν τότε που κυβερνούσαν οι συνταγματάρχες. Συχνά με νέα μέσα, λέγε με ίντερνετ. Και αν παλιότερα στο στόχαστρο βρίσκονταν ο Άδωνις και ο γέρων Παίσιος, ήδη βρίσκονται ο Τσίπρας και οι αυλικοί του.

Συχνά το χιούμορ δεν κρύβει την οργή. Ένα φωτομοντάζ που άγγιξε γυμνά νεύρα δείχνει μπροστά από ένα στρατόπεδο βασανισμένων εξόριστων στη Μακρόνησο τον Τσίπρα, με απλωμένα τα χέρια προς τα πάνω, σε πόζα κάτι μεταξύ Ανδρέα Παπανδρέου και παντοδύναμου Θεού.
Η λεζάντα τον χαρακτηρίζει ‘βουτυρομπεμπέ’· μετά τον χτεσινό βασανισμό των δεκαεφτάχρονων αναρχικών από την ΕΛΑΣ μπαίνουν και άλλες λεζάντες, λιγότερο ευγενικές.
Ο Πιτσιρίκος τονίζει το ηθικό έλλειμμα του πρώην πρωθυπουργού, το οποίο βεβαίως ορθά αποδίδει ως “κωλοπαιδισμό”, ενώ ο Αυγουστίνος Ζενάκος χρησιμοποιεί για την πρωθυπουργική μεταστροφή τον όρο «προδοσία», όχι ηθικολογικά, αλλά ως αντικειμενική στρατηγική αποτίμηση: “«προδοσία» με την έννοια της καταλυτικής εκείνης κίνησης που απολήγει στον εγκλωβισμό και στην εξουδετέρωση μιας δύναμης και που δεν μπορεί να είναι αποτελεσματική παρά μόνο αν έρθει με φίλιο περίβλημα, αν είναι «από μέσα»”. Ο Γιώργος Δελαστίκ, εστιάζοντας στην κυνική και συστηματική ψευδολογία του Τσίπρα, τόν βαφτίζει Μαυρογιαλούρο της Αριστεράς. Της αριστεράς;
Δεν είναι αυτονόητο, παραμονές εκλογών να σωρεύονται πρωθυπουργικές ψυχαναλύσεις, δεν συνέβαινε πάντοτε έτσι. Οι λόγοι πολλοί, ας σταθώ μόνο σ’ έναν. Ο Τσίπρας και οι αυλικοί του, αφότου κυριάρχησαν στον Σύριζα, ακύρωσαν κάθε εσωκομματική δημοκρατία μεταβάλλοντάς τον σε εκλογικό όργανο, με βασική του αρμοδιότητα να εκτινάξει τους εκλεκτούς στα υπουργεία. Η προσωπολατρεία, φυσιολογικό επακόλουθο τούτης της πολιτικής επιλογής, εδραιώθηκε νωρίς, δεν κρύφτηκε ποτέ, και τήν ανέχθηκαν ή στήριξαν σε βάθος χρόνου πολλοί σημερινοί διαφωνούντες. Όταν τελικά η αυλή Τσίπρα αποφάσισε τη μνημονιακή μετάλλαξη ανεξέλεγκτα από το κόμμα της, δεν έτυχε, πέτυχε. Φυσικά οι ιδεολογικές και πολιτικές μετατοπίσεις αποτύπωναν τις διφορούμενες επιθυμίες μιας πολυσυλλεκτικής κοινωνικής βάσης, αλλά η μεταστροφή δεν επιβλήθηκε απ’ έξω, ήταν επιλογή της ίδιας της ηγεσίας του Σύριζα. Που φέρει την ευθύνη της. Και τήν είχε από καιρό προετοιμάσει.    Σπύρος Μαρκέτος, καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ     info-war.gr