ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ....ΤΟΥ ΘΗΡΙΟΥ !!!

Οι ταυτόχρονες βόμβες Σαπέν (για το ΔΝΤ) και Σόιμπλε περί εκ των προτέρων εγγυήσεων «καλής εκτέλεσης» της εν όψει συμφωνίας μεταξύ κυβέρνησης και δανειστών αποτελεί την υπενθύμιση μιας βασικής αρχής, η οποία ορίζει τη μοίρα όλων των ελληνικών κυβερνήσεων: τελικά βράζουν στο ίδιο καζάνι. Τι σημαίνει αυτό; Ότι όταν οι δανειστές – είτε οι Βορειοευρωπαίοι είτε το ΔΝΤ – μιλούν για έλλειμμα εμπιστοσύνης, δεν εξαιρούν κανέναν.

Το 2011, μετά την απόφαση για το PSI και την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, είχαν υποχρεώσει όλα τα κόμματα, της Ν.Δ. περιλαμβανομένης, να αποστείλουν επιστολές δέσμευσης στις αποφάσεις. Τότε είχε αρνηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τότε ήταν ένα μικρό κόμμα, από το οποίο ουδόλως εξαρτιόταν η «πολιτική σταθερότητα».

Λίγο νωρίτερα είχαν εγκαταλείψει – αν όχι εξωθήσει σε παραίτηση – με χυδαίες ύβρεις τον Γιώργο Παπανδρέου, όταν τόλμησε να ψελλίσει κάτι για δημοψήφισμα, τον οποίο λίγους μήνες νωρίτερα υμνολογούσαν και βράβευαν σε διάφορες διεθνείς φιέστες.

Το 2014, όταν ο Αντώνης Σαμαράς επιχειρούσε να «απειλήσει» τους δανειστές με το επιχείρημα «δώστε μου κάτι διότι, αν πέσω, θα έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ», οι Γερμανοί τον αγνοούσαν όντες βέβαιοι ότι και οι επόμενοι, αργά ή γρήγορα, θα προσαρμοστούν. Προφανώς είχαν δίκιο.

Το καλοκαίρι του 2015, μεσούσης της «θρυλικής» διαπραγμάτευσης της πρώτης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, κορυφαίοι Γερμανοί αξιωματούχοι δήλωναν ότι «η Ελλάδα μας κοροϊδεύει πέντε χρόνια» τσουβαλιάζοντας όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις της περιόδου των μνημονίων και όχι μόνο τον επίδοξο «ανατροπέα» Τσίπρα.

Τώρα ζητούν από τον – δεδηλωμένα – πλέον «πρόθυμο» επίδοξο πρωθυπουργό, τον Κυριάκο Μητσοτάκη, εγγυήσεις ότι πράγματι θα σεβαστεί την εν όψει συμφωνία.

Παρά την ψευδαίσθηση που επικρατεί σε πολλούς – και δημοσιογραφικούς – κύκλους στη χώρα μας ότι, τάχα, οι ξένοι «ευνοούν» τον έναν ή τον άλλο πολιτικό παράγοντα και παρότι αυτή η δοξασία πολλές φορές αγγίζει το επικίνδυνο όριο της συνωμοσιολογίας, η πικρή αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική.

Οι δανειστές έχουν εγκαταστήσει στην Ελλάδα έναν σαφή πτωχευτικό μηχανισμό (τρόικα ή κουαρτέτο), ο οποίος εφαρμόζει ένα σαφές πτωχευτικό δίκαιο (μνημόνια), και εφαρμόζουν μια σαφή πτωχευτική διαδικασία (εσωτερική υποτίμηση), από την οποία – όπως προειδοποιούσαμε από την αρχή αυτής της περιπέτειας – στο τέλος δεν γλιτώνει κανείς.

Από τους συνταξιούχους έως τους τραπεζίτες «παλαιάς κοπής», από τους εργάτες έως τους διαπλεκόμενους, όλοι έχουν δει ή θα δουν προσεχώς τις συνέπειες της εφαρμογής του εν λόγω πτωχευτικού δικαίου. Η παράδοση της εθνικής περιουσίας και η εκπτώχευση της κοινωνίας για να αποπληρωθούν τα χρέη είναι ο στόχος. Όποιος πιστεύει ότι μπορεί να παρεκκλίνει ακόμη και στα ελάσσονα αντικρίζει το πρόσωπο του Θηρίου...
ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ