ΑΝΤΡΙΚΟΣ ΜΠΙΚΙΝΗΣ : ΕΝΑΣ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΤΟΥ 1821 !!! [ video ]

Ο Αντρίκος Μπίκινης ήταν ένας από εκείνους τους περήφανους και απροσκύνητους αγωνιστές που ποτέ δεν έγιναν «διάσημοι» μέσα από τα… συνήθη λαμπερά αφιερώματα που συναντάμε στη λεγόμενη επίσημη βιβλιογραφία. Ξεχασμένος παρέμεινε ο Αντρίκος Μπίκινης, ίσως γιατί η σεμνότητα και η μνημειώδης ανιδιοτέλεια του Γορτύνιου μαχητή της επανάστασης δεν «έπρεπε» μήτε «βόλευε» ν’ αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση στους πονηρούς και σίγουρα ωφελιμιστικούς καιρούς που ακολούθησαν! Πολύ λίγα γνωρίζουμε γι’ αυτόν αφού οι όποιες αναφορές και ενθυμήματα είναι ελάχιστα, σαν το λιγοστό μα ακριβό νεράκι που κυλά μέσα από τη σχισμή του βράχου…Στην Κεντρική Υπηρεσία των Γενικών Αρχείων του Κράτους (Γ.Α.Κ.) φυλάσσεται ο μεγαλύτερος όγκος των δημοσίων αρχείων που εκτείνονται χρονικά από την περίοδο της Ελληνικής Επανάστασης και την ίδρυση του ελληνικού κράτους μέχρι σήμερα. Φυλάσσονται επίσης αρχεία επιτροπών, υπηρεσιών και οργάνων που δεν υφίστανται πλέον (Ταμείο Ανταλλαξίμων, Κυβέρνηση Μέσης Ανατολής, ΄Υπατη Αρμοστεία Σμύρνης κλπ). Επίσης, αξιόλογα ιδιωτικά αρχεία και συλλογές φυσικών προσώπων, οικογενειών, συλλόγων και εμπορικών οίκων. Εκτός των λυτών εγγράφων και των βιβλίων - πρωτοκόλλων, σώζονται και χειρόγραφοι κώδικες, αρχιτεκτονικά σχέδια, χάρτες, χαρακτικά, φωτογραφίες.

Tα στοιχεία είναι με βάση διάφορα έγγραφα όπως εκλογικοί κατάλογοι από τα ''Γενικά Αρχεία του Κράτους'', μητρώα αρρένων κ.ά.
Τα ονόματα είναι από αυτά τα έγγραφα τα οποία πολλές φορές
έχουν λάθη στις χρονολογίες (σε μερικά μάλιστα, λάθη δεκαετιών!)

Λαγκαδινοί Αγωνιστές του 1821

Μουρούτζος	Γιάννης
Μπαϊράμης	Γιάννης
Μπαλάσης	Γεώργιος
Μπαλτής	Πανάγος
Μπαλτής	Γεώργιος
Μπαλτής	Ιωάννης
Μπαλτής	Θεόδωρος
Μπαμπέτζιος	Ηλίας
Μπαριάμης	Αποστόλης
Μπαριάμης	Ιωάννης
Μπιζούμης	Ηλίας
Μπιζούμης	Χρήστος
Μπιζούμης	Παναγιώτης
Μπιζουμόπουλος	Ιωάννης Ιερεύς
Μπίκινης	Αντρίκος
Μποζίκας	Γιάννης
Μποκής	θανάσης	Δ.
Μποκής	Γεώργιος	Δ.
Μπόκος	Βασίλειος
Μπουκής	Γιαννάκης
Μπραβόπουλος	Ιωάννης
Μπράβος	Δημήτριος
Μπράβος	Αποστόλης
Νιάρχος	Γεωργαντάς
Νιάρχος	Δημήτριος
Νιάρχος	Αθανάσιος
Νιάρχος	Νικόλας
Νικήτα	Αναστάσης
Νικήτα	Θεοδωρής
Νικήτα	Νικόλαος
Νικήτα	Βασίλειος
Νικήτα	Γιάννης
Νικήτα	Αναγνώστης
Νικήτας	Γεώργιος	Κανέλλος
Νικητόπουλος (Νικήτας)	Κανέλλος
Νικολής	Αποστόλης
Νικολόπουλος	Γιάννης	Γ.
Νικολόπουλος	Αντώνιος

Σύμφωνα με τον εκλογικό κατάλογο του 1847 (που γενικά είναι πιο έγκυρος), ο Αντρίκος Μπίκινης εμφανίζεται να γεννήθηκε το 1810. Από την άλλη, βρίσκουμε τον Αντρίκο στα Αρχεία Αγωνιστών του 1821, όπως θα δείτε στην αντίστοιχη σελίδα στο site των Λαγκαδίων. Μάλιστα, σε ένα έγγραφο αιτείται το χάλκινο αριστείο, δηλαδή δεν ήταν απλός στρατιώτης.
Στα δύο έγγραφα φαίνεται το όνομά του. Οι αιτήσεις έγιναν το 1833.

Το πιστοποιητικό που  συνόδευε την παρούσα αίτηση ήταν:

«Πιστοποιούμεν οι υποφαινόμενοι, ότι ο Αντρίκος Μπίκινης κάτοικος της Κοινότητος Λαγκαδίων του δήμου Τροπέων της επαρχίας Γόρτυνος υπηρέτησεν υπό την οδηγίαν μας ως υπαξιωματικός αποδειχθείς μάλιστα ικανός περί τα πολεμικά, και πρόθυμος και υπερασπιστής της εθνικής ελευθερίας. Παρευρέθη εις τας μάχας Πούσι του Λάλα, Πάτρας, πολιορκίαν της Τριπόλεως, εις τας κατά του Ιμβραήμ και κατά του Δράμαλη εκστρατείας, και εις τας μάχας Τρικόρφων, Δραμπάλας και λοιπάς διακριθείς μάλιστα. Δεν εξήλθε της επικρατείας προκρίνας τον υπέρ ελευθερίας θάνατον. Όθεν του δίδεται το παρόν δια να το χρησιμοποιήση όπου ανήκει.

Εν Λαγκαδίοις τη 19 Απριλίου 1833

                                                              

                       Κανέλλος Δεληγιάννης

                       Πλαπούτας

                       Ιωάννης Κολοκοτρώνης (πιθανώς)

                       (?)  Μπούκουρας

                       (άλλη μία δυσανάγνωστος υπογραφή)

Στο έγγραφο του φακέλλου 286 είναι 6ος στη σειρά, ενώ στο φάκελλο 203 είναι τρίτος. Άρα ο Αντρίκος Μπίκινης γεννήθηκε πριν το 1810, ίσως λίγο πριν το 1805.
Πάντως αρκετές αιτήσεις και τέτοια διπλώματα αγωνιστών σώζονται σήμερα, τόσον στο τμήμα Χειρογράφων και Ομοιοτύπων της Εθνικής Βιβλιοθήκης Αθηνών, όσον και των Γ.Α.Κ. Η υλική και ηθική αμοιβή στους κατέχοντες το δίπλωμα και το αριστείο του αγωνιστή συνοψίζονται στο: «….Έκαστον αριστείον εδίδετο δια διπλώματος.

Οι τιμώμενοι ηδύνατο να οπλοφορούν, να κατέχουν το πρώτον τόπον τιμής μετά τας αρχάς εις όλας τα εορτάς των δήμων. Ήσαν ελεύθεροι πάσης σωματικής εργασίας κ.λ.π. Εις τους αξιωματικούς δε απεδίδετο αι τιμαί του βαθμού των, αφαιρείτο δε από εκείνους που κατεδικάζοντο δια πλημμελήματα ή κακουργήματα κ.λ.π. Δια του Δ/τος της 18 (30) Σεπτεμβρίου 1835 το αριστείον έλαβε το σχήμα του Ελλην. Σταυρού με στέφανον δάφνης. Εις το εν μέρος εχαράχθησαν αι λέξεις «Όθων Α’ Βασιλεύς της Ελλάδος», εις δε το άλλο «τοις ηρωϊκοίς προμάχοις της πατρίδος».

Ένας από τους πιο γνωστούς, γενναίους και τίμιους αγωνιστές της Ελληνικής Επανάστασης ήταν ο Νικηταράς. Βρισκόταν πάντα στην πρώτη γραμμή, δίπλα στο πλευρό του θείου του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Στη μάχη στα Δερβενάκια (26 Ιουλίου 1822) η ορμή του κατά των Τούρκων ήταν τόσο μεγάλη, όπου έσπασε 3 σπαθιά κατά τη διάρκεια της μάχης, ενώ το τέταρτο κόλλησε στο χέρι του από αγκύλωση. Μετά από αυτή τη μάχη έμεινε γνωστός ως «Τουρκοφάγος», ενώ αρνήθηκε να μοιραστεί τα λάφυρα από τη νίκη στα Δερβενάκια, λέγοντας «Δεν θέλω τίποτα. Θέλω να δω την πατρίδα μου λεύτερη». Ωστόσο μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας συνεχίστηκε ο αγώνας του. Επί Όθωνα περιέπεσε σε δυσμένεια, επειδή υποστήριζε το αντιπολιτευόμενο Ρωσικό Κόμμα.

Προφυλακίστηκε το 1839 ως αρχηγός συνωμοτικής ομάδας, αλλά στη δίκη του (11 Σεπτεμβρίου 1840), αθωώθηκε ελλείψει στοιχείων. Εντούτοις, η κράτησή του παρατάθηκε με αποτέλεσμα να υποστεί ανεπανόρθωτη βλάβη η υγεία του και σχεδόν να τυφλωθεί λόγω διαβήτη.

Έτσι πλήρωνε και πλήρωνει η Ελληνική Πολιτεία τους αγωνιστές της! Και στην Μαντώ Μαυρογένους δεν έδωσαν ούτε σύνταξη αγωνιστή.

Η κόρη του όταν τον αντίκρισε σ’ αυτήν την κατάσταση έχασε τα λογικά της. Αποφυλακίστηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 1841 και αποτραβήχτηκε με την οικογένειά του στον Πειραιά. Το 1843 του απονεμήθηκε ο βαθμός του υποστρατήγου και του δόθηκε μία πενιχρή σύνταξη. Παράλληλα του χορηγήθηκε άδεια να ζητιανεύει στον χώρο όπου σήμερα βρίσκεται ο Ιερός Ναός της Ευαγγελίστριας στον Πειραιά κάθε Παρασκευή απόγευμα και μάλιστα σε θέση όχι αρκετά προσοδοφόρα. Όταν κάποιος γνωστός του τον ρώτησε τι κάνει εκεί, ο Νικηταράς απάντησε ότι «κάθεται και απολαμβάνει την ελεύθερη πατρίδα του». Τελικά πέθανε πάμπτωχος στις 25 Σεπτεμβρίου 1849, ωστόσο η ιστορία τον αναγνωρίζει ως έναν από τους πιο αγνούς και γενναίους ήρωες της Ελληνικής Επανάστασης.

Το γεννεαλογικό δέντρο του Αντρίκου Μπίκινη διαμορφώνεται ως εξής.
Μπίκινης Δημήτριος, γεννήθηκε το 1799
Μπίκινης Ανδρίκος, γεννήθηκε το 1807
Μπίκινης Αναστάσιος του Δ., γεννήθηκε το 1822
Μπίκινης Αναστασιος 1826
Μπίκινης Φίλος του Ανδρέα, γεννήθηκε το 1838,(ή το 1828)
Μπίκινης Αναστάσιος του Ανδρέα 1843
Μπίκινης Κωνσταντίνος του Α. 1826
Μπίκινης Χαράλαμπος του Αναστασίου, γεννήθηκε το 1863
Μπίκινης Διονύσιος του Αναστασίου, γεννήθηκε το     1872
Μπίκινης Ανδρέας του Αναστασίου, γεννήθηκε το 1874
Μπίκινης Δημήτριος του Αναστασίου, γεννήθηκε το       1876
Μπίκινης Παναγής του Αναστασίου, γεννήθηκε το 1878
Μπίκινης Ιωάννης του Αναστασίου, γεννήθηκε το 1880
Μπίκινης Ανδρέας του Ιωάννη, γεννήθηκε το 1920
Μπίκινης Ιωάννης του Ανδρέα, γεννήθηκε το 1958           Μπίκινης Γεώργιος του Ιωάννη, γεννήθηκε το 1982                                                                                       Μπίκινης Αλέξανδρος του Γεωργίου, γεννήθηκε το 2014                                                                                                  Από τα παραπάνω, ο Αναστάσιος που γεννήθηκε το 1826 ίσως να είναι με τον Αναστάσιο του Δ. (1822) με πιθανότερο το 1826
 
Όσο μπορούμε να υποθέσουμε, ο Αντρίκος με τον Δημήτριο πρέπει να ήταν αδέρφια. Ο πατέρας τους ίσως να λεγόταν Αναστάσιος (εάν όντως ισχύει θα γεννήθηκε γύρω στα 1770). Γιος του Αντρίκου, ο Αναστάσιος (1843).