28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940. ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΤΕΡΟΙ ΚΑΙ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ !!! [ video ]

Πολλές φορές, πλησιάζοντας η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου, διαβάζουμε διαφορά περίεργα δημοσιεύματα που αμφισβητούν τον εορταστικό χαρακτήρα υποβαθμίζοντας το περιεχόμενο.

Και το πλέον παράδοξο - έως τραγικό - είναι ότι η αμφισβήτηση αυτή προέρχεται από κάποιους που αυτοορίζονται ως ''Αριστεροί''.

Ποια είναι όμως η αλήθεια; Ο αγωνιστικός και αντιφασιστικός εορτασμός της 28ης Οκτωβρίου ξεκίνησε από το ΕΑΜ κατά την περίοδο της Κατοχής.

Για πρώτη φορά, στις 28 Οκτωβρίου του 1941 με υποκίνηση του ΕΑΜ ο λαός της Αθήνας, βγήκε στους δρόμους για να πανηγυρίσει το έπος του ελληνικού λαού στα βουνά της Αλβανίας. Και αυτός ο αντιφασιστικός εορτασμός γινόταν όλα τα χρόνια της Κατοχής. Η ανάμνηση του ΌΧΙ και της νίκης κατά των Ιταλών υπήρξε μέρος της ΕΑΜικής πολιτικής για την ενίσχυση του αντιστασιακού φρονήματος.

Χαρακτηριστικό είναι το δημοσίευμα μιας αντιστασιακής εφημερίδας «Μηνιάτικος Αντάρτης» του Οκτωβρίου 1944, όπου  υπάρχει  ρεπορτάζ για τον εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου, στο πλαίσιο του οποίου έγινε και στρατιωτική παρέλαση από ένοπλα τμήματα ανταρτών του ΕΛΑΣ……"Το δήθεν "ΌΧΙ" λοιπόν του φασίστα Μεταξά, είναι ένας από τους διαχρονικούς μύθους της καθεστωτικής προπαγάνδας στην Ελλάδα, που αναπαράγεται μέχρι σήμερα.

Επιβάλλοντας φασιστική δικτατορία, η αστική τάξη και ο Μεταξάς είχαν κηρύξει, αντικειμενικά, εχθρό τον Ελληνικό λαό. Ο διοικητής του Αποσπάσματος της Πίνδου, συνταγματάρχης Κ. Δαβάκης, έχει πει πως η ηγεσία "προετοίμαζε όνειδος", που ο Στρατός το μετέτρεψε σε ''έπος''. Και πως οι οδηγίες ήταν "να ρίψωμεν μερικές τουφεκιές διά την τιμήν των όπλων". Και ο Γ. Καφαντάρης (σ.σ.: πρώην πρωθυπουργός), με το γνωστό καυστικό πνεύμα του, έλεγε πως προκάλεσε έκπληξη το "ΟΧΙ" του Μεταξά, γιατί ήταν ο μόνος Ελληνας που μπορούσε να πει το "ΝΑΙ". Ο ίδιος ο Α. Παπάγος, αρχηγός του ΓΕΣ το 1940, έγραψε πως "Την απρόκλητον Ιταλικήν επίθεσην της 28ης Οκτωβρίου υπέστη η Ελλάς ούσα σχεδόν ανεπιστράτευτος". Όλα αυτά δεν ήταν απλά θέμα "ανικανότητας" αλλά, σε τελευταία ανάλυση, πολιτικού και ταξικού προσανατολισμού. Από όλα αυτά δεν θα μπορούσε να υπάρξει - και δεν υπήρξε - κάποιο "ΟΧΙ" του Μεταξά. Και ο ίδιος ο Μεταξάς φοβόταν, αφού γνώριζε ότι η δικτατορία του στηριζόταν σε επιχειρηματικά συμφέροντα στην Ελλάδα (Βιομήχανοι, Εκδότες κ.α) στον Βρετανικό ιμπεριαλισμό και τους Γλύξμπουργκ και ένας πόλεμος μπορεί να οδηγούσε τα αφεντικά του σε άλλες επιλογές η στην ανατροπή του από τον λαό. Αυτό δεν είναι εκτίμηση αλλά τα λόγια του ίδιου του δικτάτορα, ο οποίος αργότερα, ανησυχούσε για τις νίκες του Ελληνικού στρατού: 5 Δεκεμβρίου 1940 γράφει στο ημερολόγιο του: "Συνεχείς νίκαι προχωρήσεως. Ανησυχία για το μέλλον μου; Είναι σωστό αυτό; Εκ μέρους μου;''

Και 31 Δεκεμβρίου 1940: "Σε τέτοιον αγώνα τα εσωτερικά πολιτεύματα σβήνονται. Ποιό θα μείνει όρθιο; Ο Θεός βοηθός". Τόσο θλιβερή η κατάσταση του Μεταξά, που ο Ιταλός πρεσβευτής Γκράτσι γράφει  στο ημερολόγιο ότι σκεφτόταν μήπως "του μείνει το γεροντάκι στα χέρια" όταν του ανακοίνωσε την κήρυξη πολέμου στις 28 Οκτώβρη 1940, λίγο πριν τις 3 τα ξημερώματα. Άσχετα αν αποδέχεται κανείς ή όχι κατ' ολοκληρίαν τις απόψεις του, ο Βασίλης Ραφαηλίδης υπήρξε, κατά την άποψη μας, ένας απ' τους πιο σημαντικούς διανοούμενους της χώρας μας. (Εφυγε από την ζωή στις 8 Σεπτέμβρη του 2000 και σε ηλικία 66 χρονών). Ας θυμηθούμε μια τοποθέτηση που είχε κάνει για τον γιορτασμό της 28ης Οκτωβρίου. Δεν υπάρχει παρόμοια και αξίζει να δείτε το παρακάτω βιντεάκι......