Το Πολυτεχνείο είναι μια στάση απέναντι στην απάθεια και την παραίτηση. Ακριβώς αυτό ήταν και τότε, τον Νοέμβρη του 1973 όταν οι φοιτητές
αποφάσισαν να αντιδράσουν στο «δεδομένο» και «τετελεσμένο» που ζούσε η
ελληνική κοινωνία από τον Απρίλιο του 1967: Τη χούντα των
συνταγματαρχών.

Το
Πολυτεχνείο του Νοέμβρη του 1973, αποκορύφωμα της αντιδικτατορικής
πάλης, είναι ζωντανό. Δεν μπαίνει σε μουσείο.Τα αιτήματα για «Ψωμί –
Παιδεία – Ελευθερία», «Εθνική ανεξαρτησία», «Έξω οι Αμερικάνοι και το
ΝΑΤΟ», είναι ακόμα εδώ και παραμένουν αδικαίωτα. Η φλόγα του Νοέμβρη δεν
έχει σβήσει και δεν θα σβήσει μέχρι να δικαιωθούν.
Το Πολυτεχνείο συμβολίζει ακριβώς αυτό που φοβούνται εκείνοι που κυβερνούν τον τόπο χρόνια τώρα: Ο λαός μπορεί να οργανωθεί και, ξεφεύγοντας από τη μοιρολατρία, να παλέψει, να επιβάλει άλλες λύσεις προς όφελος του, όπως τότε που στάθηκε περήφανος μπροστά στα αμερικανικά τανκς της χούντας.
Η ασπρόμαυρη ταινία μεγάλου μήκους «Εδώ Πολυτεχνείο» του Δημήτρη
Μακρή, αναφέρεται στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, στα γεγονότα που
οδήγησαν στην εξέγερση και σε όσα ακολούθησαν.Η ταινία είναι βασισμένη σε κινηματογραφικό υλικό που τραβήχτηκε από φοιτητές που βρίσκονταν στο Πολυτεχνείο και που διασώθηκε με την μεταφορά του στην Ιταλία. Το υλικό αυτό συμπληρώθηκε από γυρίσματα, στα οποία πήραν μέρος φοιτητές από την Ελλάδα και την Ιταλία, και Έλληνες πολιτικοί εξόριστοι.

Ο στόχος της ταινίας όταν γυρίστηκε ήταν η ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης στο εξωτερικό για την πολιτική κατάσταση που επικρατούσε στην Ελλάδα κυρίως μετά τα γεγονότα του Νοέμβρη του 1973..... Σκηνοθεσία: Δημήτρης Μακρής
Αφήγηση: Αλέκος Παναγούλης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης



Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου