Πρόκειται γι αυτή την εξέχουσα μορφή της ευρωπαϊκής και διεθνούς πολιτικής που έχουμε την μεγάλη τιμή να δηλώνει ότι θεωρεί την Ελλάδα δεύτερη πατρίδα του.
Φυσικά η Ελλάδα και ο λαός της είναι εκπαιδευμένοι ανά τους αιώνες στον φιλελληνισμό. Δεν ξεχνάμε προηγούμενους μεγάλους φιλέλληνες από τον Τρούμαν μέχρι τον Λόρδο Έλγιν.
Στην Ελλάδα, λοιπόν, ο φιλέλλην Γιούνκερ. Πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο που ήταν επί 18 χρόνια πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου και επί της δικής του θητείας η χώρα του μετατράπηκε σε παράδεισο φοροδιαφυγής για όλες τις πολυεθνικές του κόσμου.
Ο κ.Γιούνκερ που μόλις προχτές εξέφρασε για λογαριασμό της ΕΕ την κατανόηση του ευρωπαϊκού πολιτισμού στον βομβαρδισμό της Συρίας από τον Τραμπ, τον Μακρόν και τη Μέι, μάζεψε ό,τι μέχρι τώρα το είχαμε ακούσει χύμα και μας το σέρβιρε και τσουβαλάτα.
Μας είπε κι αυτός το παραμύθι περί εξόδου από το Μνημόνιο, μας παρουσίασε κι αυτός όλα τα γνωστά ψέματα περί της δήθεν ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους και από κει και πέρα ξεκίνησε να λέει και τις αλήθειες.
Γιατί είναι αλήθεια ότι ο Γιούνκερ είναι ενθουσιασμένος με την παρούσα κυβέρνηση και κάθε άλλο παρά τυπική είναι η αγάπη και ο θαυμασμός που εξέφρασε για τον Τσίπρα που έχει καταφέρει να κάνει ό,τι δεν κατάφεραν να κάνουν όλοι μαζί οι προκάτοχοί του.
Λέει αλήθεια ο Γιούνκερ ότι έρχεται η 4η αξιολόγηση για την οποία ζήτησε να κλείσει ταχύτατα.
Και σίγουρα λέει αλήθεια ο Γιούνκερ όταν καλεί την Ελλάδα να συνεχίσει το «πρόγραμμα εργασίας της», όπως είπε, όπου «πρόγραμμα εργασίας» τα καταναγκαστικά έργα των Μνημονίων από τα οποία δήθεν θα βγούμε.
Δίπλα στον Γιούνκερ, βέβαια, θαυμάσαμε και τον Έλληνα πρωθυπουργό. Είδαμε τον αριστερό Τσίπρα να καμαρώνει λέγοντας ότι «εμείς», η κυβέρνησή του δηλαδή, σε αντίθεση με τις προηγούμενες κυβερνήσεις του Παπανδρέου, του Σαμαρά του Παπαδήμου, «ό,τι υποσχόμαστε το πετυχαίνουμε». Είδαμε τον αριστερό κ.Τσίπρα να μην μπορεί να κρύψει την περηφάνια του ότι αναδείχτηκε στον καλύτερο τοποτηρητή των Μνημονίων και να δηλώνει ότι κατάφερε να επιδείξει στον Γιούνκερ πλεονάσματα ακόμα και 3 φορές πάνω από ό,τι του είχαν ζητήσει…
Η παράσταση Γιούνκερ – ο Γιούνκερ είναι το ίδιο πρόσωπο που όσοι σήμερα του έστρωσαν κόκκινο χαλί την περίοδο του δημοψηφίσματος τον αποκαλούσαν εκβιαστή – μια ακόμα παράσταση σε αυτό τον ατέλειωτο Γολγοθά έκλεισε με το σύνηθες θεατρικό κολπάκι: Οποιος έρχεται εδώ να μας πετάει και κουβεντούλα στα ελληνικά.
Όμως, όσα ταχύρυθμα μαθήματα εκμάθησης της ελληνικής κι αν κάνουν, η μόνη κουβεντούλα τους στα ελληνικά που θα καταγραφεί στην ιστορία, είναι μια και μόνο. Είναι εκείνο το αειθαλές, διαρκές και εκκωφαντικό «κουράγιο Έλληνες» του Ολι Ρεν.
Υστερόγραφο: Η μόνη μελανή στιγμή της επίσκεψης Γιούνκερ προέκυψε από το γεγονός ότι μάλλον δεν είχαν ανοίξει τα κλιματιστικά στο Μαξίμου. Εξ αυτού του λόγου ο Ζαν Κλωντ υπήρξε σύντομος στις δηλώσεις του διότι όπως εξήγησε έκανε πολύ ζέστη και ίδρωνε πολύ… Το λάθος διορθώθηκε αργότερα στη Βουλή, ωστόσο το συμπέρασμα παραμένει: Ο,τι και να κάνουν κι αυτοί και οι εγχώριοι βαστάζοι τους, σε τούτη τη χώρα, πράγματι, υπάρχει ένας ήλιος που αυτόν δεν μπορούν να μας τον πάρουν. Ενας ήλιος που, βέβαια, για να γυρίζει θέλει δουλειά πολύ.
