ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟΚΑΠΕΤΑΝΙΟ ΑΡΗ !!! [ video ]

Σαν σήμερα γεννήθηκε ο θρύλος της Εθνικής Αντίστασης κατά των ναζί κατακτητών και των συνεργατών τους.

Ο Θανάσης Κλάρας, ή Άρης Βελουχιώτης είναι η ενσάρκωση της Εθνικής Αντίστασης της Ελλάδας. Είναι ο άνθρωπος που οργάνωσε το αντάρτικο στην Ελλάδα, και πολέμησε τόσο τους Γερμανούς ναζί, όσο και τους Έλληνες συνεργάτες τους.
Ολόκληρη η ζωή του είναι μια περιπέτεια. Αγαπήθηκε και μισήθηκε όσο λίγοι άνθρωποι σε αυτή τη χώρα.

ΟΤΑΝ Ο....ΘΟΔΩΡΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕ ΤΟΝ....ΑΡΗ !!!

Αφιέρωσε τη ζωή του στο κομμουνιστικό κόμμα και πέθανε καταδιωκόμενος.
Δεν δέχτηκε ποτέ του να πληρωθεί με Αγγλικές λίρες για τις υπηρεσίες του στην αντίσταση και ήταν ο μόνος που όταν τελείωνε ο πόλεμος έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου για τον ρόλο «των συμμάχων» στα εσωτερικά της Ελλάδας.

Το συμμαχικό αρχηγείο της Μέσης Ανατολής πιστώνει στον ΕΛΑΣ περισσότερα από 880 χτυπήματα και δολιοφθορές απέναντι στις γερμανικές δυνάμεις.
Γεννήθηκε στη Λαμία στις 27 Αυγούστου του 1905. Ήταν γόνος εύπορης οικογένειας. Σπούδασε στην Αβερώφεια Μέση Γεωργική Σχολή Λαρίσης, αλλά σύντομα εγκατέλειψε το επάγγελμά του και μετέβη στην Αθήνα. Εκεί μυήθηκε στην κομμουνιστική ιδεολογία και το 1924 έγινε μέλος της Κομμουνιστικής Νεολαίας Αθήνας.
Οι στίχοι γράφτηκαν από τον Νίκο Μάθεση το 1945 και το μελοποίησε αρχικά ο Μανώλης Χιώτης, σε ρυθμό χασαποσέρβικο, από τον οποίο γράφτηκε και η τελευταία στροφή. Όταν μίλησε ο Μάθεσης, το 1974, στον Κώστα Χατζηδουλή για την ύπαρξη του τραγουδιού, δεν μπορούσε να θυμηθεί τη μελωδία. Ο δε Χιώτης είχε πεθάνει ήδη το 1970. Έτσι μελοποίησε ξανά τους στίχους ο Μιχάλης Γενίτσαρης, σε ρυθμό ζεϊμπέκικο, στη μνήμη και των δύο προηγούμενων δημιουργών. Ο ίδιος ο Μάθεσης, λέει στον Κ. Χατζηδουλή, για το πώς έγραψε το τραγούδι: «Λίγο μετά που σκοτώθηκε ο Άρης Βελουχιώτης το ‘γραψα. Είχε τρία τετράστιχα και όχι τέσσερα. Ο Άρης, ήτανε φίνος άντρας, μάγκας κι αγωνιστής και Έλληνας. (...) Μετά συναντήθηκα με το Χιώτη, που είχε έρθει με τον Παπαϊωάννου, το Στεφανάκη και το Γενίτσαρη, να παίξουνε σ’ ένα χορό, στο Χατζηκυριάκειο. Είπα του Χιώτη για το τραγούδι και δώσαμε ραντεβού και του ‘δωσα τα λόγια. Έβαλε ένα τετράστιχο ακόμα ο Μανώλης, το τελευταίο, κι άλλαξε το “Νεκροπούλι” που είχα εγώ και το ‘κανε “Κλαψοπούλι”. Μετά άκουσα τη μουσική που έβαλε ο Χιώτης. Χασαποσέρβικο ήτανε, πολύ ζόρικο τραγούδι. Δίσκος δεν έγινε όμως, γιατί όλοι αυτοί εδώ οι λάγιοι, δεν αφήνανε. Γι’ αυτό τους έχω μαζέψει πολλά….». Πρωτοκυκλοφόρησε το 1980 ερμηνευμένο από τον Γιώργο Νταλάρα, με κάποιες αλλαγές στους στίχους.