ΟΥΚΡΑΝΙΑ : ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΝΑΤΟ'Ι'ΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ !!! [ video ]

''Συγκλονισμένοι'' οι Δυτικοί από την απόφαση της Ρωσίας να μεθοδέυσει την ανεξαρτητοποίηση περιοχών της Ουκρανίας και να εισβάλλει ως "ειρηνευτική δύναμη".

Οι ίδιοι που εφοδιάζουν με σύγχρονα οπλικά συστήματα την Τουρκία που κατέχει παράνομα το 1/3 της Κύπρου.

Οι ίδιοι που το 1999 διαμέλησαν την Σερβία με την απόσχιση του Κοσόβου, το οποίο ανεξαρτητοποιήθηκε το 2008 και η κίνηση του αυτή κρίθηκε ως σύμφωνη με το ''Διεθνές Δίκαιο'' από το ''Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης'' το 2010. Η ΕΕ το ΝΑΤΟ και άλλες γραφικές δυνάμεις την πέφτουν στον Πούτιν γιατί εισέβαλε σε ξένη χώρα σαν ειρηνευτική δύναμη και τον πλάκωσαν στις κυρώσεις. Όταν η Τουρκία μπήκε με τσαμπουκά στη Κύπρο, στη Βόρεια Συρία, στη Λιβύη, στην Αρμενία....είναι ''μια πολύτιμη σύμμαχος'' !!! Για να τελειώνουμε με την καραμέλα. Στην Ουκρανία έγινε πραξικόπημα των ναζί. Όπως στην Ελλάδα παλαιοτέρα, της έδωσαν και το όνομα....''επανάσταση''. Της έδωσαν μάλιστα και χρώμα....''πορτοκαλί''. Μόλις πήραν την εξουσία οι ναζί έκαναν ότι όλοι οι ναζί: Σκότωναν όλους τους άλλους. Πολιτικούς αντιπάλους, μειονότητες κάθε είδους. Στη χώρα υπήρχε μια μειονότητα που στα Ανατολικά και την Κριμαία είναι πλειοψηφία. Οι Ρώσοι, οι οποίοι συνόρευαν με τη Ρωσία που είναι ισχυρή χώρα. Οι Ρώσοι λοιπόν δεν είχαν διάθεση να καθίσουν να τους σφάζουν οι ναζί. Αυτοί της Κριμαίας έκαναν δημοψήφισμα και την έκαναν από την Ουκρανία. Κάποιοι άλλοι αποφάσισαν να κάνουν Λαϊκή Δημοκρατία. Γιατί είναι δικαίωμα κάθε λαού να ζει ανεξάρτητος και ελεύθερος. Πόσο μάλλον όταν η χώρα στην οποία κατοικεί παραβιάζει κάθε ανθρώπινο δικαίωμα. Οι ναζί όμως δεν ήθελαν καν να ζουν οι Ρώσοι. Όπως κάθε ναζί, δεν κάθονται στ’ αυγά τους να κοιτάξουν τα χάλια τους, θέλουν εξοπλισμούς και πόλεμο. Πλήθος ιστορικών ντοκουμέντων και μαρτυριών, που παρατείθενται παρακάτω,  αποδεικνύουν ότι η σημερινή ουκρανική κρίση, με όλες τις συνέπειές της,  θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί,αν οι ΗΠΑ και οι δυτικοί σύμμαχοί της δεν είχαν εξαπατήσει τον τελευταίο ηγέτη της Σοβιετικής Ενωσης Μιχαήλ Γκορμπατσόφ στο θέμα της διεύρυνσης του ΝΑΤΟ και δεν είχαν απορρίψει τα ανοίγματα του Πούτιν, τα πρώτα χρόνια της προεδρίας του.

Η Σοβιετική Ένωση ήταν μια από τις εγγυήτριες δυνάμεις στη Γερμανία και χωρίς την έγκρισή της δεν ήταν δυνατή η επανένωση των δύο Γερμανιών. Στην προσπάθειά τους να πείσουν τον Σοβιετικό ηγέτη να δώσει τη συγκατάθεσή του, όλοι οι Δυτικοί ηγέτες, από τον τότε Αμερικανό πρόεδρο Τζορτζ Μπους τον Α μέχρι τον Γερμανό Καγκελάριο Κολ, τον Μιτεράν της Γαλλίας και την Θάτσερ της Μεγάλης Βρετανίας, δίνουν όρκους ότι το ΝΑΤΟ δεν θα επεκτεινόταν «ούτε μια ίντσα» ανατολικά. 9 Φεβρουαρίου του 1990. Ενα από τα απόρρητα έγγραφα ενημερώνει για τη συνάντηση Γκορμπατσόφ με τον Αμερικανό υπουργό εξωτερικών Τζέιμς Μπέικερ:«Όχι μία, αλλά τρεις φορές, ο Μπέικερ ανέφερε τη φόρμουλα "ούτε εκατοστό προς τα ανατολικά". Συμφώνησε με τη δήλωση Γκορμπατσόφ ότι "η επέκταση του ΝΑΤΟ είναι απαράδεκτη". Ο Μπέικερ διαβεβαίωσε τον Γκορμπατσόφ ότι "ούτε ο Πρόεδρος ούτε εγώ σκοπεύουμε να αποκομίσουμε μονομερή πλεονεκτήματα από τις διαδικασίες που λαμβάνουν χώρα" ….. "εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες διατηρήσουν την παρουσία τους στη Γερμανία στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, ούτε κατά ένα εκατοστό η σημερινή στρατιωτική δικαιοδοσία του ΝΑΤΟ δεν θα επεκταθεί προς ανατολάς"». 10 Φεβρουαρίου.

 Tην επόμενη μέρα πραγματοποιείται συνάντηση του Γκορμπατσόφ με τον Γερμανό καγκελάριο Χέλμουτ Κολ, ενημερωμένο αναλυτικά από τον  Μπέικερ. Ο Κολ επαναλαμβάνει τη διαβεβαίωση: «"Πιστεύουμε ότι το ΝΑΤΟ δεν πρέπει να επεκτείνει τη σφαίρα των δραστηριοτήτων του"». Ο Γκορμπατσόφ τελικώς συγκατανεύει και «μετά από αυτή τη συνάντηση, ο Κολ δύσκολα μπόρεσε να συγκρατήσει τον ενθουσιασμό του.. περιέγραψε στα απομνημονεύματά του να περπατά όλη τη νύχτα στη Μόσχα».Ο Γκορμπατσόφ πείθεται από αυτό τον «καταιγισμό διαβεβαιώσεων», επειδή η στρατηγική του είναι η ενσωμάτωση της Σοβιετικής Ενωσης στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι και πιστεύει ότι η οικονομικά ισχυρή Γερμανία μπορεί να παίξει αποφασιστικό ρόλο σε αυτή τη διαδικασία. Όλοι άλλωστε τού τονίζουν ότι η Σοβιετική Ένωση θα είναι μέρος της ενωμένης Ευρώπης. Να ένα ακόμη έγγραφο, από συνάντησή του με τον Αμερικανό ΥΠΕΞ : «Ο Μπέικερ ξεκίνησε τις παρατηρήσεις του: "ήθελα να τονίσω ότι οι πολιτικές μας δεν στοχεύουν στον διαχωρισμό της Ανατολικής Ευρώπης από τη Σοβιετική Ένωση. Είχαμε (παλιότερα) αυτή την πολιτική. Αλλά σήμερα μας ενδιαφέρει να οικοδομήσουμε μια σταθερή Ευρώπη και να το κάνουμε μαζί σας"». Αλλά τα επόμενα χρόνια,  με πρωτοβουλία των ΗΠΑ, η δέσμευση για τη μη επέκταση του ΝΑΤΟ «ούτε μια ίντσα» θα αναιρεθεί. Το 1999 το ΝΑΤΟ βομβαρδίζει τη Γιουγκοσλαβία, χωρίς τη συγκατάθεση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Την ίδια χρονιά η Τσεχία, η Ουγγαρία και η Πολωνία γίνονται τα πρώτα κράτη του πρώην σοβιετικού μπλοκ που προσχωρούν στο ΝΑΤΟ, φτάνοντας τη Συμμαχία στα 400 μίλια μακριά από τη Ρωσία. Θα ακολουθήσουν το 2002 άλλες επτά χώρες, Λιθουανία, Εσθονία, Λετονία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Σλοβακία και Σλοβενία και τα επόμενα χρόνια και άλλες. Η προσθήκη χωρών της Ανατολικής Ευρώπης στο ΝΑΤΟ συνεχίστηκε κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης του Τζορτζ Μπους, αλλά αυτό δεν ήταν το μόνο που υποκίνησε τη ρωσική αντίδραση. Ταυτόχρονα, οι Ηνωμένες Πολιτείες άρχισαν να αποσύρονται από τις συνθήκες ελέγχου των εξοπλισμών που είχαν μετριάσει, για ένα διάστημα,  την παράλογη και επικίνδυνη κούρσα εξοπλισμών και αποτέλεσαν τις θεμελιώδεις συμφωνίες για τον τερματισμό του Ψυχρού Πολέμου. Δυστυχώς, οι πολιτικές που ακολούθησαν οι πρόεδροι Τζορτζ Μπους, Μπαράκ Ομπάμα, Ντόναλντ Τραμπ και Τζο Μπάιντεν συνέβαλαν στο να φτάσουμε σε αυτό το σημείο. Μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001, ο Πούτιν ήταν ο πρώτος ξένος ηγέτης που τηλεφώνησε στον πρόεδρο Μπους και προσέφερε υποστήριξη. Κράτησε τον λόγο του διευκολύνοντας την επίθεση κατά του καθεστώτος των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν. Εκείνη την εποχή ήταν σαφές ότι ο Πούτιν φιλοδοξούσε για μια εταιρική σχέση ασφαλείας με τις Ηνωμένες Πολιτείες, καθώς οι τζιχαντιστές τρομοκράτες που είχαν στόχο τις Ηνωμένες Πολιτείες,  είχαν στόχο και τη Ρωσία…..Παρ’ όλα αυτά, η Ουάσινγκτον συνέχισε την πορεία της, αγνοώντας τα ρωσικά αλλά και τα συμμαχικά συμφέροντα με την εισβολή στο Ιράκ....

Η επέκταση του ΝΑΤΟ ήταν το πιο κρίσιμο στρατηγικό λάθος που έγινε μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου....Δεδομένου ότι το σημαντικότερο αίτημα του Πούτιν είναι η διαβεβαίωση ότι το ΝΑΤΟ δεν θα δεχθεί άλλα μέλη, και συγκεκριμένα την Ουκρανία ή τη Γεωργία, προφανώς δεν θα υπήρχε βάση για την παρούσα κρίση αν δεν είχε υπάρξει επέκταση της συμμαχίας μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου ή αν η επέκταση είχε γίνει σε αρμονία με την οικοδόμηση μιας δομής ασφαλείας στην Ευρώπη που θα περιλάμβανε τη Ρωσία.tvxs