ΣΑΝ ΤΟΝ....ΚΑΒΟΥΡΑ !!! [ video ]

Καλοκαίρι είναι, συνηθίζουμε τα άρθρα με θαλασσινό και ναυτικό περιεχόμενο. Πριν από τρία χρόνια, τέτοιες μέρες περίπου, είχαμε γράψει ένα άρθρο για τα θαλασσινά, όπου λεξιλογήσαμε για χταπόδια, καλαμάρια, γαρίδες και συναφή. Στο άρθρο εκείνο έχω σκοπό να επιστρέψω, για ν’ αναπτύξω περισσότερο ένα από τα ζώα αυτά αλλά προς το παρόν θα βγάλω ένα χρέος. Εννοώ ότι σε εκείνο το άρθρο περί θαλασσινών είχα αφήσει απέξω τα καβούρια. Όπως είχα γράψει, «στο καβούρι αποφάσισα ν’ αφιερώσω ειδικό άρθρο, καθώς έχει πολύ μεγάλο φρασεολογικό πλούτο -άλλωστε δεν είναι αμιγώς θαλασσινό. Κάποια άλλη φορά λοιπόν θα πούμε για τον κάβουρα και την περπατησιά του, τα καβούρια της τσέπης, τα καβουράκια και την κυρία καβουρίνα».

Ε, η στιγμή αυτή ήρθε σήμερα.

O κάβουρας είναι ζώο που ανήκει στα καρκινοειδή, μαζί με τις γαρίδες, τις καραβίδες και τους αστακούς. Τα καρκινοειδή ειναι μια πολυμελέστατη υποδιαίρεση, ουσιαστικά υποσυνομοταξία. Ο κάβουρας είναι δεκάποδο, με δυο μεγάλες δαγκάνες μπροστά και οχτώ μικρότερα πόδια πίσω, από τέσσερα. Ίσως για τον λόγο αυτό, στη λαϊκή μούσα θα δείτε να γίνεται λόγος για οχτώ πόδια του κάβουρα, ας πούμε:

Οχτώ ποδιά ‘χει ο κάβουρας και πάει μπρος και πίσω
τη νιότη μου στα χέρια σου θα την απαρατήσω.

Μπορεί το δίστιχο να είναι ανακριβές ως προς τον αριθμό των ποδιών του, αλλά σωστά λέει ότι «πάει μπρος και πίσω». Για την ακρίβεια, η κατασκευή των ποδιών του δίνει στο καβούρι την ευχέρεια να μετακινείται με ταχύτητα είτε προς τα μπρος, είτε προς τα πίσω, είτε προς τα πλάγια, για να κρυφτεί στις σχισμές των βράχων ας πούμε, να ξεφύγει από διώκτες ή να πιάσει το θήραμά του. Ο άνθρωπος, μαθημένος να περπατάει με επιδεξιότητα μόνο προς τα μπρος, το προσόν αυτό του κάβουρα το θεώρησε ελάττωμα. Κι έτσι γεννήθηκε η φράση «πάει σαν τον κάβουρα», που τη λέμε για έργο που προχωράει πολύ αργά ή για κάποιον που δουλεύει με πολύ βραδύ ρυθμό. Και υπάρχει και το ρήμα «καρκινοβατώ», που αυτήν ακριβώς την κατάσταση περιγράφει, όταν ένα έργο προχωράει με πολύ αργό ρυθμό, προσκρούει συνεχώς σε εμπόδια ή και οπισθοδρομεί. Το ρήμα είναι νεότερο, αλλά ήδη από τα αρχαία υπήρχε ο όρος καρκινοβάτης και καρκινοβήτης. Όμως ξεκινήσαμε ελαφρώς από τη μέση, οπότε ας το πάρουμε από την αρχή. Οι αρχαίοι τον κάβουρα τον έλεγαν «καρκίνο». Ούποτε ποιήσεις τον καρκίνον ορθά βαδίζειν, λέει ο Αριστοφάνης στην Ειρήνη - θα μπορούσε να είναι και παροιμία. Η λέξη πήρε μεταφορικές σημασίες παρόμοιες με εκείνες που έχει σήμερα ο κάβουρας, ας πούμε «καρκίνος» ήταν διάφορες πιάστρες και εργαλεία με δυο δαγκάνες, ακόμα και σύνεργα βασανισμού ή ο εμβρυουλκός (καρκίνος σιδηρούς, καρκίνος ιατρικός). Ήδη από την αρχαιότητα η λέξη καρκίνος χρησιμοποιήθηκε για τους κακοήθεις όγκους, σημασία που κυριαρχεί σήμερα, μαζί βέβαια με το όνομα του ζωδίου -αλλά αυτά ας τα αφήσουμε γι’ άλλη φορά. Μια άλλη λέξη που είχαν οι αρχαίοι για το καβούρι ήταν «πάγουρος». Υπάρχει στον Αριστοφάνη κι αυτή, όπως και σε διάφορα ζωολογικά κείμενα, πλάι στον καρκίνο, π.χ «μαλακόστρακα δὲ ἀστακοὶ, καρίδες, καρκίνοι, πάγουροι» με μόνη πιθανή διάκριση το μέγεθος. Από τον πάγουρο έχουμε το παγούρι. Ο κάβουρας προέρχεται μάλλον από το ελληνιστικό «κάραβος», που ήταν η καραβίδα (και από εκει βγήκε και το καράβι, ετυμολογικά εννοώ). Πρέπει να υποθέσουμε μιαν αντιμετάθεση (*κάβαρος), ίσως και επίδραση του «πάγουρος», για να φτάσουμε στο «κάβουρος», που ειναι ένας από τους μεσαιωνικούς τύπους. Η παλιότερη χρονολογημένη με ασφάλεια ανεύρεση της λέξης στην ελληνική γλώσσα πρέπει να είναι στον βυζαντινό γιατρό Νικόλαο Μυρεψό (13ος αι.) ο οποίος σε μια συνταγή του χρησιμοποιεί και «καβούρους έξι, άνευ των ποδών». Ωστόσο, στο συμπλήρωμα του Λίντελ Σκοτ υπάρχει «καβουράς», αυτός που ψαρεύει καβούρια, αλλά δεν το έχω δει. Επίσης, ο Ησύχιος στο λήμμα Κάβειροι εξηγεί «καρκίνοι», που δείχνει κάποιο μπέρδεμα των μυστηριακών θεοτήτων με τα καβουρια. Να σημειωσω, στον βυζαντινό Σπανό, και τον χαρακτηρισμό «καβουριομουνιομέτωπος». Μια και ανέφερα χρονολογίες, να αναφέρω ότι το ετυμολογικό του Μπαμπινιώτη αναφέρει ως μεσαιωνικό το «καρκινοβατώ», που εγώ το βρίσκω μόνο στον Νεόφυτο Δούκα του 19ου αιώνα. Η φρασεολογία μας, πέρα από τη φράση που ήδη ανέφερα, πάμε σαν τον κάβουρα, έχει κι αρκετές άλλες φράσεις με τον κάβουρα, περισσότερες απ’ ό,τι για τα άλλα καρκινοειδή, ίσως επειδή καβούρια υπάρχουν και στο γλυκό νερό, μακριά από τη θάλασσα. Ας πούμε, λέμε «τι είν’ ο κάβουρας, τι είν’ το ζουμί του;» για κάτι που έχει χαμηλή αξία ή υπάρχει σε μικρή ποσότητα, άρα θα αφήσει αμελητέο κέρδος. Επίσης λέμε «εδώ σε θέλω κάβουρα να περπατάς στα κάρβουνα», όταν καλούμε κάποιον να αποδείξει την αξία του στα δύσκολα. Ο πολυώνυμος καρκίνος του ιστολογίου την έχει ως σήμα κατατεθέν, αν και σχεδόν πάντα αυτό που νομίζει ως ατράνταχτο επιχείρημα είναι διάτρητο. Λέμε επίσης «καβούρια έχει στην τσέπη του» για κάποιον σφιχτοχέρη, ότι γι’ αυτό τάχα τον λόγο δεν βάζει το χέρι στην τσέπη για να βγάλει και να ξοδέψει χρήματα. Οι φίλαθλοι των ομάδων χρησιμοποιούν συχνά το επίθετο «καβούριας» για τον πρόεδρο της ομάδας που δεν κάνει μεταγραφές - το έλεγαν πολύ για τον Βαρδινογιάννη στον Παναθηναϊκό. Το επώνυμο Κάβουρας είναι πανελλήνιο. Βρίσκω ότι η μεγαλύτερη πυκνότητά του είναι στους Λειψούς. Κάποιοι το γράφουν με δύο β, Κάββουρας - αυτός ο τύπος επιχωριάζει στην Αρκαδία, Κοντοβάζαινα και Τρόπαια. Το επώνυμο Καβούρης επιχωριάζει στις Σποράδες, Σκιάθο και Σκόπελο, καθώς και στον Γερολιμένα της Λακωνίας. Να θυμίσω το παπαδιαμαντικό διήγημα Έρμη στα ξένα, στο οποίο εμφανίζεται ο ξενιτεμένος στην Αίγυπτο φίλος του Παπαδιαμάντη, ο Γιαννάκης Καβούρης (είχαμε γράψει). Κάβουρας λέγεται ένα εργαλείο των υδραυλικών και άλλων, με δαγκάνες σαν του ζώου, που έχουν ρυθμιζόμενο άνοιγμα. Καβουράκι όμως, περιέργως ίσως, δεν είναι κάποιο μικρότερο εργαλείο με δαγκάνες αλλά ένα είδος καπέλου, ρεπούμπλικα με στενό γύρο. Να ονομάστηκε έτσι από το σχήμα του; Θα σας γελάσω. Όμως, είπα καβουράκια κι έτσι θα κλείσω με τα Καβουράκια, το τραγούδι του Τσιτσάνη, για την πεταχτούλα την κυρία καβουρίνα που πάει τσάρκα με τον σπάρο στη Ραφήνα κι αφήνει τα καημένα τα καβουράκια να κλαίνε στου γιαλού τα βοτσαλάκια. Θυμάμαι που οι κόρες μου το τραγουδούσαν μετά μανίας στον παιδικό σταθμό και στο σπίτι, και μάλιστα πρόφεραν «ο καβουράς» (πάει ο καβουράς το βράδυ)...... sarant

Διαβάστε περισσότερα »

Η ΚΟΤΑ ΕΚΑΝΕ ΤΟ ΑΥΓΟ Ή ΤΟ ΑΥΓΟ ΤΗΝ ΚΟΤΑ. Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ....ΣΤΗΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ !!! [ video ]

Η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα; Αναπάντητο ερώτημα προ αμνημονεύτων ετών και ανεξάντλητη η διαμάχη ανάμεσα σε αυτούς που στηρίζουν την κότα και σε αυτούς που ψηφίζουν αυγό. Πλήθος τα επιχειρήματα και από τις δύο πλευρές αλλά η ισοπαλία, ισοπαλία. Η κότα από κάπου πρέπει να προήλθε, αλλά και το αυγό ποιος το έκανε; Άλυτο το αίνιγμα; Μη βιαστείτε να πείτε ναι, γιατί η επιστήμη ήρθε να διαλευκάνει το πανάρχαιο μυστήριο και να αποκαλύψει το μυστικό που κρύβεται κάτω από το τσόφλι του αυγού και μέσα στα γονίδια της κότας. Τέλος στη διαμάχη λοιπόν. Και η απάντηση είναι ότι το αυγό έκανε την κότα. Δεν το λέμε εμείς, το λέει η γενετική και ο Βρετανός καθηγητής Τζον Μπούκφιλντ από το πανεπιστήμιο του Νότιγχαμ. Επιστήμων αλλά και φιλόσοφος, ο Βρετανός επιχειρεί να βάλει σε λογική τάξη την εξέλιξη των ειδών. Το κλειδί βρίσκεται στο γεγονός ότι το γενετικό υλικό δεν αναπτύσσεται στη διάρκεια της ζωής ενός οργανισμού, αλλά πριν. Επομένως το πρώτο κλωσόπουλο που έγινε κότα θα πρέπει να είχε υπάρξει αρχικά ως έμβρυο μέσα στο αυγό. Κι επειδή ο οργανισμός που ζει μέσα στο αυγό πρέπει να έχει το ίδιο DNA με την κότα στην οποία θα εξελιχθεί, ο καθηγητής συμπεραίνει χωρίς φόβο αλλά με πάθος ότι το αυγό αναγκαστικά υπάρχει πριν από την κότα. Στο πλευρό του καθηγητή τάσσονται τόσο Βρετανοί επιστήμονες όσο και πτηνοτρόφοι που επικροτούν τη θεωρία του αυγού. Απάντηση στο θέμα έχει και μια πόλη της Ελλάδας που λόγω της έντονης Αμερικανικής παρουσίας, να έχει μετατραπεί σε γεωστρατηγικό κόμβο για τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ καθώς το γιγαντιαίο USS Arlington έδεσε στο λιμάνι της, αποβιβάζοντας περισσότερους από 1.000 πεζοναύτες, την Αλεξανδρούπολη. Άς δούμε λοιπόν πόσο μεγάλη σημασία που έχουν τα αυγά και όχι μόνο για την συγκεκριμένη περιοχή. Ο Γιώργος Αλάβαντας, ιδιοκτήτης εστιατορίου της περιοχής, δήλωσε ότι ακόμα και οι κότες κατάλαβαν πως η πόλη γέμισε. «Ακόμα και οι κότες το κατάλαβαν. Χθες 1.500 άτομα έτρωγαν πρωινό στην Αλεξανδρούπολη που τρώνε για πρωινό αβγά, λουκάνικα και μπέικον. Χθες χρειάστηκαν 6.000-7.000. Δηλαδή ζορίζουμε τις κότες για την αυριανή ημέρα. Δεν έχουμε αβγά».....

Διαβάστε περισσότερα »

ΚΑΤΣΑΡΙΔΕΣ : ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΕΣ ΝΑ ΖΟΥΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΠΟΛΛΑ ΓΙ ΑΥΤΕΣ !!! [ video ]

Είναι από εκείνα τα έντομα που εύχεσαι να μη συναντήσεις ποτέ στη ζωή σου… Είναι τρομακτικές, αποκρουστικές και σιχαμερές για τους περισσότερους από εμάς… Οι κατσαρίδες ζουν ανάμεσά μας και δεν γνωρίζουμε πολλά γι’ αυτές…
 

Ας δούμε λοιπόν μερικά στοιχεία για την κατσαρίδα:

* Περπατάει και «τρομοκρατεί» τον πλανήτη εδώ και 300 εκατομμύρια χρόνια, ενώ ο άνθρωπος μόλις 40.000 χρόνια.

* Επέζησε από τις εποχές των παγετώνων, το διαχωρισμό των ηπείρων και τις πτώσεις αστεροειδών.

* Μπορεί να αντέξει ώρες έλλειψης οξυγόνου, ενενήντα ημέρες χωρίς φαγητό και σαράντα ημέρες χωρίς νερό.

* Οι κατσαρίδες είναι παμφάγες.

* Και τα επτά της άκρα μπορούν να «ξαναφυτρώσουν». Το κεφάλι μπορεί να μείνει ζωντανό χωρίς σώμα για δώδεκα ώρες και το σώμα έως και σαράντα ημέρες.

* Υπάρχουν περίπου 3.500 διαφορετικά είδη κατσαρίδων στον κόσμο. Στη Ευρώπη αναφέρονται 150 είδη και στην Ελλάδα μόνο 20.

* Τα περισσότερα είδη ζουν στο έδαφος στα οργανικά κατάλοιπα, υπάρχουν όμως και είδη στο φύλλωμα χαμηλών φυτών αλλά και ακόμα δενδρόβια είδη.  Επίσης αναφέρονται και είδη που ζουν κατά μέρος στο νερό αλλά και εξίσου είδη τα οποία αντέχουν τις συνθήκες της ερήμου.

* Είναι νυχτόβια είδη, αλλά μερικές φορές κυκλοφορούν και την ημέρα.

* Παρά τις φήμες είναι πιο καθαρές από τους ανθρώπους, ενώ συνήθως δεν είναι φορείς καμίας ασθένειας. Τα εντομοκτόνα που χρησιμοποιούμε για να τις εξολοθρεύσουμε έχουν αποδειχτεί πιο επικίνδυνα για εμάς απ’ ότι οι κατσαρίδες.

* Έχουν αποδειχτεί, μάλιστα, χρήσιμες για τους ανθρώπους καθώς έχουν χρησιμοποιηθεί για την καταπολέμηση της δυσπεψίας, του τετάνου, της ανικανότητας και της ωτίτιδας.

* Ο χρόνος αντανακλαστικών μιας κατσαρίδας είναι 40 χιλιοστά του δευτερολέπτου!                                                                                                                                                 * Πρόκειται για έναν πραγματικά αρχαίο οργανισμό με εκπληκτικές ικανότητες επιβίωσης και προσαρμογής....

Διαβάστε περισσότερα »

ΤΑ ΤΖΙΤΖΙΚΙΑ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΤΡΑΓΟΥΔΩΝΤΑΣ. ΟΛΑ ΟΣΑ ΔΕΝ ΗΞΕΡΕΣ ΓΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΑ ΕΝΤΟΜΑ !!! [ video ]

Γνωρίζετε αλήθεια γιατί τραγουδούν τα τζιτζίκια; Γνωρίζετε ότι είναι πολύ εργατικά κι όχι τεμπέλικα όπως μας περιγράφει ο Αίσωπος στο μύθο του; Γνωρίζετε πόσα χρόνια ζουν;

Η ζωή τους είναι πραγματικά συναρπαστική !!!

Το τζιτζίκι ή τζίτζικας ή τέττιξ στα αρχαία ελληνικά είναι ένα έντομο που ζει συνήθως στα δένδρα και παράγει ένα χαρακτηριστικό ήχο που προδίδει την παρουσία του. Ο τζίτζικας είναι έντομο της οικογένειας των τετιγιδών και υπάρχουν πολλά είδη του. Στην Ελλάδα είναι ιδιαίτερα γνωστό από την ιστορία του Αισώπου, «Ο τζίτζικας και ο μέρμηγκας» (Τέττιξ και μύρμηκες).

Αν και έχουν αρκετά μεγάλο μέγεθος για έντομα (2-5 εκατοστά) είναι δύσκολο να τα εντοπίσει κανείς, γιατί το χρώμα τους είναι παρόμοιο με το χρώμα των κορμών των δένδρων. Το σώμα του είναι πεπλατυσμένο, το κεφάλι του κοντό και πλατύ, έχει πέντε μάτια, δύο μεγάλα, κανονικά και τρία μικρότερα, βοηθητικά.Τα φτερά του είναι φτιαγμένα από λεπτή διαφανή μεμβράνη και τα πόδια του λεπτά και μακριά. Το χρώμα του σε γενικές γραμμές είναι μαύρο. Όμως διακρίνουμε σ’ αυτόν και διάφορες αποχρώσεις κίτρινου και καφέ. Ο τζίτζικας είναι κουφός. Αυτό το απέδειξε ένας δήμαρχος του Μαγδεμβούργου τον περασμένο αιώνα, πυροδοτώντας ένα κανόνι κάτω από ένα πλατάνι της πλατείας πάνω στο οποίο τερέτιζαν χιλιάδες τζιτζίκια, χωρίς εκείνα να σταματήσουν από τον εκκωφαντικό κρότο.

Κάθε Ιούλιο και Αύγουστο τα θηλυκά τζιτζίκια γεννούν τα αυγά τους μέσα σε τρύπες που κάνουν στους μαλακούς βλαστούς των δέντρων. Στο τέλος του καλοκαιριού γεννιούνται οι προνύμφες που κατεβαίνουν από τα δέντρα, κάνουν τρύπες μέσα στη Γη και εκεί ζουν ως σκουλήκια από 4 έως 17 χρόνια !!! (ανάλογα τη ράτσα). Δεν μπορούν ούτε να δαγκώσουν ούτε να τσιμπήσουν. Η μόνη τους άμυνα είναι ότι αναδύονται σε εκατομμύρια (η μεγαλύτερη συγκέντρωση εντόμων στη γη) και το μοναδικό τους μέλημα, είναι σκαρφαλώνοντας ν' αναζητούν ένα ασφαλές μέρος να κουρνιάσουν στο οποίο θα μεταλλαχθούν, ξεκινώντας έτσι τις λιγοστές τελευταίες εβδομάδες της 17χρονης ζωής τους.

Αν καταφέρουν να επιβιώσουν μεταμορφώνονται σε νύμφες βγαίνουν στην επιφάνεια, σκαρφαλώνουν στα δέντρα, βγάζουν φτερά και αρχίζουν να τραγουδούν. Ένα τραγούδι - ερωτικό κάλεσμα (που συγκαταλέγεται ανάμεσα στους πιο δυνατούς ήχους της φύσης) και ταυτόχρονα μια αντίστροφη μέτρηση έως τον θάνατο, περίπου 6 εβδομάδες μετά. Ωστόσο αρκετά από αυτά δεν επιζούν για να βρουν το ταίρι τους, γιατί έχουν παγιδευτεί στα κουκούλια τους είτε έχουν ανωμαλία στα φτερά τους, με αποτέλεσμα να γίνονται τροφή για άλλα ζώα. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το τζιτζίκι, για την ειδική ηχητική συσκευή που υπάρχει ανάμεσα στο θώρακα και την κοιλιά του τζιτζικιού μέσω της οποίας δημιουργείται αυτό το ιδιόμορφο τερέτισμα, που ακούγεται τις ζεστές καλοκαιρινές μέρες. Η συσκευή αποτελείται από δύο κοιλότητες που χωρίζονται από μια λεπτή μεμβράνη τεντωμένη και ονομάζεται τερετίζων υμένας. Κάθε φορά που δονείται η μεμβράνη αυτή, παράγεται ο ήχος.

Αφού λοιπόν ολοκληρώσουν την σκληρή εργασία τους σαν σκουλήκια κάτω απ’ τη γη για 4 έως 17 χρόνια (ανάλογα τη ράτσα), αλλάζουν φορεσιά, μεταμορφώνονται στο γνωστό μας τζιτζίκι και πάνε διακοπές για 4 έως 6 εβδομάδες στο τελευταίο καλοκαίρι της ζωής τους. Στις διακοπές τους οι αρσενικοί θέλουν να ζευγαρώσουν. Έτσι τραγουδούν δυνατά (γιατί είναι κουφοί) καλώντας τον ερωτικό τους σύντροφο τη θηλυκιά (που είναι βουβή). Αμέσως μετά το ζευγάρωμα, τα θηλυκά γεννούν τ' αυγά τους σε τρύπες (στα κλαδιά που έχουν ανοίξει νωρίτερα σκάβοντας τα) και αποθηκεύουν εκατοντάδες στο εσωτερικό τους. Με αυτή τους την πράξη η ζωή τους έφτασε στην ολοκλήρωση !!!

Σε όλο τον κόσμο υπάρχουν τουλάχιστον 2.500 είδη τζιτζικιών, τα οποία μπορούν να χωριστούν χονδρικά σε τρεις κατηγορίες. Κάποια ζουν 17 χρόνια κάτω από τη γη, κάποια άλλα 13, και κάποια άλλα 4. Τα έξι είδη τζιτζικιών που συναντάμε στην Ελλάδα, είναι από αυτά που ζουν 4 χρόνια.

Ένας κινηματογραφιστής, ο Σάμουελ Ορρ, πέρασε 6(!!!) ολόκληρα χρόνια και πάνω από 200 ώρες κινηματογραφώντας τα «μαγικά» στάδια της ζωής των τζιτζικιών και κατάφερε να αποτυπώσει με τον καλύτερο τρόπο όλα τα στάδια ανάπτυξης και εξέλιξής τους, προσπαθώντας έτσι να προβάλλει σε όλους μας το αναμφισβήτητο μεγαλείο της φύσης σε ένα καταπληκτικό βίντεο. Παρακολουθήστε το και θα αισθανθείτε ότι τα 7 λεπτά που διαρκεί, πραγματικά θα σας κάνουν να υποκλιθείτε σ' αυτό που ονομάζεται Φύση !!!

Δείτε το βίντεο εδώ: 

 

Διαβάστε περισσότερα »

''NATO''....VISION. AND THE WINNER IS UKRAINE !!! [ video ]

Δεν υπάρχει ούτε μια άχρηστη πληροφορία που να μη μεταδόθηκε αυτές τις μέρες, από τους ανταποκριτές της Eurovision, για τον «διαγωνισμό» που διοργανώνει φέτος η Ιταλία. Αυτό όμως που δεν πρόκειται να μας πει κανένας από τους φανατικούς του «θεσμού» και της ιστορίας του είναι ότι η Eurovision γεννήθηκε ως ιδέα του ΝΑΤΟ (!), στο πλαίσιο των εναλλακτικών τρόπων που αναζητούσε η ιμπεριαλιστική συμμαχία στα μέσα της δεκαετίας του 1950 για να προωθήσει τη λεγόμενη «ήπια ισχύ». Αυτό προκύπτει από έγγραφα του ΝΑΤΟ, που αποχαρακτηρίστηκαν το 2015 και περιγράφουν ως εξής τη δημιουργία της Eurovision: Στις 28/1/1955 συναντήθηκαν στο Παρίσι τα μέλη της «Επιτροπής του ΝΑΤΟ για τον Πολιτισμό και τη δημόσια πληροφόρηση» με τον διευθυντή της Γαλλικής Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης, στον οποίο παρέδωσαν μια έκθεση για τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού φεστιβάλ που θα ονομαζόταν Eurovision. Στο πρότζεκτ αυτό είχε ήδη εμπλακεί το BBC. Στις 30/11/1955, ξανά στο Παρίσι, έγινε μια νέα συνάντηση, αλλά το σχέδιο είχε αλλάξει: Τώρα συζητιόταν η δημιουργία ενός μουσικού φεστιβάλ του ΝΑΤΟ που θα ξεκινούσε τον Απρίλη του 1956. Στις 12/2/1955, σε μια τρίτη συνάντηση, αποφασίστηκε η χρησιμοποίηση της European Broadcasting Union (EBU) ως φορέα για την υλοποίηση του σχεδίου, και ο διαγωνισμός ξεκίνησε τον Μάη του 1956. Μάλιστα, επικεφαλής της EBU ήταν τότε ένα στέλεχος του BBC, που είχε εξαρχής εμπλακεί στη δημιουργία της Eurovision. Μικρή λεπτομέρεια: Τη δεύτερη συνάντηση απασχόλησε το αν στις μουσικές εκδηλώσεις θα μοιραζόταν απροκάλυπτα προπαγανδιστικό υλικό του ΝΑΤΟ, ιδέα που τελικά απορρίφθηκε, με το σκεπτικό ότι «θα ήταν πολύ πιο φυσικό να επηρεαστεί το κοινό υπέρ του ΝΑΤΟ μέσα από το κλίμα αυτής καθαυτής της διοργάνωσης». Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Αυτό που δεν άλλαξε όμως είναι το δυσώδες παρασκήνιο της διοργάνωσης, που αξιοποιείται για να στέλνονται πολιτικά και γεωπολιτικά «μηνύματα» σε χώρες και ομάδες χωρών, ανάλογα με τις εξελίξεις και τη συγκυρία των μεταξύ τους ανταγωνισμών. Δεν είναι λοιπόν να απορεί κανείς που φαβορί να κερδίσει τον διαγωνισμό εμφανίζεται φέτος η Ουκρανία, ενώ από τον διαγωνισμό έχει εξοβελιστεί η Ρωσία, λόγω της εισβολής.....

Ριζοσπάστης

Διαβάστε περισσότερα »

ΠΩΣ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΦΕΡΝΕΙ ΣΤΟ ΠΙΑΤΟ ΜΑΣ ΤΟ ΑΡΓΕΝΤΙΝΙΚΟ ΓΕΝΕΤΙΚΑ ΜΕΤΑΛΑΓΜΕΝΟ ΣΙΤΑΡΙ ''HB4'' !!! [ video ]

Ο Πόλεμος Ουκρανίας γίνεται η αιτία να αδειοδοτείται το γενετικά τροποποιημένο σιτάρι της Αργεντινής για Διατροφική χρήση!.....

Πρόκειται για το Γενετικά μεταλλαγμένο σιτάρι "HB4 wheat", "κόντρα" στην κλιματική αλλαγή, ανθεκτικό στην ξηρασία και στα ζιζανιοκτόνα, με αυξημένη απόδοση κατά 20% ανά μονάδα επιφανείας.... σύμφωνα με τους Αργεντινούς ερευνητές, και μετά από παρατηρήσεις δεκαετίας στους αγρούς. Η Αυστραλία και η Νέα Ζηλανδία ενέκριναν την πώληση και χρήση τροφίμων που περιέχουν το λεγόμενο HB4 σιτάρι, μια γενετικά τροποποιημένη (ΓΤΟ ή GMO) ποικιλία σιταριού που αναπτύχθηκε από την Αργεντίνικη εταιρεία Βιοτεχνολιγίας Bioceres για να αντέχει στην ξηρασία και τα ζιζανιοκτόνα, δήλωσε η εταιρεία την Παρασκευή.

Η Αργεντινή, ένας από τους μεγαλύτερους εξαγωγείς σιταριού στον κόσμο, ήταν η πρώτη χώρα που ενέκρινε ΓΤΟ σιτάρι το 2020, ακολουθούμενη από τη Βραζιλία το 2021, μια τάση που θα μπορούσε να συνεχιστεί εάν η παγκόσμια προσφορά περιοριστεί περαιτέρω από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.

"Σήμερα είμαστε στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσουμε ότι η Αυστραλία έχει εγκρίνει το HB4® Wheat, ανθεκτικό στο στρες έλλειψης νερού. Αυτό είναι ένα τεράστιο βήμα προς τα εμπρός", ανέφερε η Bioceres στο Twitter.

Αυτή η χώρα της Ν. Αμερικής (Αργεντινή) παρήγαγε το ρεκόρ των 21,8 εκατομμυρίων τόνων σιταριού στη σεζόν 2021/22, αν και αναμένεται ελαφρά μείωση της παραγωγής κατά την επόμενη σεζόν, λόγω των δυσμενών καιρικών συνθηκών.

Η Αργεντινή, επίσης κορυφαίος εξαγωγέας σόγιας και καλαμποκιού, έχει πρωτοπορήσει στη χρήση ΓΤΟ ποικιλιών για αυτές τις καλλιέργειες.

Οι λεγόμενες ΓΤΟ ή διαγονιδιακές καλλιέργειες περιλαμβάνουν γενετικές τροποποιήσεις που δημιουργούνται με την προσθήκη γονιδίων από....''μη συγγενικά είδη''.....

Διαβάστε περισσότερα »

ΣΚΟΡΔΟΝ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ....ΣΚΟΡΔΟΝ ΤΟ ΦΛΟΓΟΒΟΛΟΝ !!! [ video ]

Επιστημονικά γνωστό ως ‘Allium sativa’, το σκόρδο είναι καθ’ όλη την διάρκεια της ιστορίας διάσημο για την ικανότητά του να μάχεται τους ιούς και τα βακτήρια. Από τον Μεσαίωνα μέχρι σήμερα το σκόρδο τεμαχίζεται ή κονιορτοποιείται και επαλείφεται απ ευθείας στα τραύματα για να σταματήσει πιθανή μόλυνση. Ο Louis Pasteur σημείωσε το 1858 ότι τα βακτήρια πεθαίνουν όταν περιλούονται με σκόρδο. Οι Ρώσοι αποκαλούν το σκόρδο, ‘Ρώσικη πενικιλίνη’.

Το σκόρδο είναι μια από τις πιο ισχυρές τροφές της φύσης. Είναι ένας από τους λόγους που οι άνθρωποι που ακολουθούν την Μεσογειακή δίαιτα, ζουν περισσότερο και καλύτερα. Έχει επίσης καταπληκτικές επιδόσεις στο εργαστήριο.

Η αλλισίνη (Allicin) που δημιουργείται κατά τον τεμαχισμό του σκόρδου, περιέχει ένα συστατικό τo Diallyl disulfide, που έχει την ικανότητα να σκοτώνει τα βακτήρια ακόμη και αν αυτά προστατεύονται από ένα λεπτό βιοστρώμα που τα κάνει πολύ ανθεκτικά στα αντιβιοτικά. Ανακαλύφθηκε σε πρόσφατη έρευνα ότι το συστατικό αυτό, μπορεί εύκολα να διασπάσει το προστατευτικό βιοστρώμα και να σταματήσει τον μεταβολισμό των βακτηριδιακών κυττάρων.

Η έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Journal of Antimicrobial Chemotherapy, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η Diallyl disulfide είναι 100 φορές πιο ισχυρή από τα αντιβιοτικά erythromycin και ciprofloxacin και χρειάζεται λιγότερο χρόνο για να φέρει αποτελέσματα.

‘Αυτή η ουσία μπορεί να κάνει την τροφή πιο ασφαλή. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να καθαριστεί ο πάγκος προετοιμασίας του φαγητού, ή σαν συντηρητικό σε συσκευασμένα τρόφιμα όπως η πατάτα , οι λαχανοσαλάτες, τα κρέατα. Αυτό όχι μόνο θα παρέτεινε την διάρκεια ζωής των τροφών, αλλά θα μείωνε σημαντικά την ανάπτυξη πιθανών βλαβερών βακτηρίων. Και όλα αυτά χωρίς να χρειάζεται να προστεθούν χημικά παρασκευάσματα’ δηλώνουν οι ερευνητές.

Αξίζει να σημειωθεί ότι στις ΗΠΑ, 2,5 εκατομμύρια άνθρωποι παρουσιάζουν κάθε χρόνο συμπτώματα διάρροιας, κοιλιακών πόνων και πυρετού, που προέρχονται από την εμφάνιση ενός και μόνο βακτηρίου (καμπυλοβακτηρίου) στα τρόφιμα..... Itrofi

Διαβάστε περισσότερα »