Λίγοι άνθρωποι , με υγρασια στα μάτια & στην ψυχή, μαζευτήκαμε και δημιουργήσαμε ενα μικρό τραγούδι αφιέρωμα στα θύματα των Τεμπών.
~~~~
Ένα τραγούδι- ταξίδι στις ψυχές , στη δικαίωση που αναζητούν , στον πόνο, στη ζωή αυτών που χάθηκαν , στη ζωή εκείνων που έμειναν, που πονούν και θρηνούν αδιάλειπτα.
~~~~
Ευχαριστούμε μέσα απο την καρδιά μας όλους όσοι συμμετείχαν-όχι μόνο με τη φωνή τους- αλλα και μέ την καρδιά τους.
Δηλώνουμε με τον δικό μας τρόπο παρόντες στον πόνο των ψυχών που φύγαν και αυτών που μείναν.
Μουσική:Ανδρέας Καρανίκας
Στίχοι: Βάσια Αργέντη
Ενορχήστρωση: Στέλιος Φράγκους
Mixed & master: Γιάννης Βαφειάδης
Κάμερα-Μοντάζ: Παναγιώτης Ραζής
Studio: Rosewood Studios
Απαγγελία: Μαριάννα Τουμασάτου
Ερμηνεύουν (με αλφαβητική σειρά):
Αναστασοπουλου Πηνελόπη,
Αντωνιάδης Θοδωρης,
Καρακάση Ελένη,
Λουδάρος Αντώνης,
Μπεγνής Μέμος,
Νικολάου Ματίνα
Η χορωδία αποτελείται από τους φοιτητές της Ανωτερας Δραματικής Σχολής "Έκτη Τέχνη"Αλεφαντινού Κωνσταντίνα, Βαβάμης Πανος, Εμμανουήλ Βαγγέλης-Ανδρέας, Ζαγκοβά Λία, Ιωάννου Διαμάντω, Καράλης Δημήτρης, Κατσιφώλη Αλεξάνδρα, Κουτσοπέτρου Μαρία, Κούσκουρα Νατάσα, Κουφαλιτάκης Άγης, Λάβαρη Έλενα, Λουγιάκη Χρύσα, Μαύρου Τζωρτζή, Μένεγα Ελευθερία, Μιχαηλίδης Αντώνης, Μπότση Σοφία, Φύτρου Θεώνη, Χαλκιά Βασιλική.
Συμμετέχει κι ο ηθοποιός Θοδωρής Ελευθεριάδης, γιος της Μαρίας Εγούτ, θύμα των Τεμπών.
Άννα Γούλα! Το κορίτσι που θα σας μαγέψει σε δευτερόλεπτα! Ένα κορίτσι λαϊκό όπως αυτοαποκαλείται! Είναι
η φρέσκια ντομάτα στην παλιά δόση του αγρού. Το σπαρταριστό ψάρι που
μόλις έπιασε ο καλοσυνάτος ψαράς. Το ανάλαφρο αγέρι στην κουφόβραση του
καλοκαιριού. Είναι η νέα Βίσση, Βανδή, Ζήνα, Κοκκίνου, Πρασίνου και Κιτρίνου μαζί. Είναι η Άννα Γούλα!
Οι συναυλίες της στο Κωλοσέο είναι εξ'απανέκαθεν
Σολν Άουτ και το κοινό την αποθεώνει. Η ίδια σε στιγμές δεν μπορεί να
συγκρατήσει τα καφτά δάκρυα συγκίνησης που τρέχουν στα ροδαλά της
μάγουλα λόγω της αγάπης του κόσμου που την ακολουθεί σε κάθε της βήμα.
Είναι το κορίτσι της διπλανής πόρτας και η γκόμενα που δεν θα τα είχες ποτέ
μαζί της. Είναι όλα αυτά και τίποτα την ίδια στιγμή....Μπες στο
Κάηκε κάθε ανυποψίαστο κύτταρό μας από τα αυτοσχέδια τηλε-δικαστήρια
και τους αυτόκλητους τηλε-εισαγγελείς και μαιντανούς, που βγήκαν να κατακεραυνώσουν τη Μαρίνα Σάττι για τη συμπεριφορά της,
την ώρα που έκανε δηλώσεις η στρατιώτης του Νεντανιάχου και εκπρόσωπος
του Ισραήλ. Φυσικά και θα έπρεπε να κάθεται προσοχή. Ίσως και στο ένα
πόδι, δεν ξέρουμε επακριβώς τι ορίζει το πρωτόκολλο, θα το τσεκάρουμε
και θα επανέλθουμε. Ας μην είμαστε αχάριστοι, ζούμε στη χώρα που δεν βαριόμαστε ποτέ, στη
χώρα που η πιο τρελή άποψη γίνεται το κυρίαρχο αφήγημα. Γιατί όχι; Αυτό όμως που βίαια συνειδητοποιήσαμε την προηγούμενη εβδομάδα είναι
πως και στις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες καταβάλλουν συγκινητικές
προσπάθειες να κάψουν τα εγκεφαλικά κύτταρα των πολιτών τους. Αφορμή για
αυτή τη συνειδητοποίηση αποτελεί ο τρόπος που χειρίστηκε η EBU το θέμα
με την ισραηλινή συμμετοχή. Αν μπορούσε να γίνει απευθείας απονομή
βραβείου στην ερμηνεύτρια από το Ισραήλ, θα το έκανε. Αν μπορούσε να
υποχρεώσει κάθε τηλεθεατή να γράψει στα social media, διθυράμβους για
εκείνη, θα το έκανε. Έτσι και η EBU: Τα γιουχαΐσματα «θάφτηκαν», ο κόσμος που διαδήλωνε έφαγε
ξύλο, μέχρι και η ακτιβίστρια Γκρέτα Τούνμπεργκ συνελήφθη.
Τι άλλο να
κάνουν για να σε πείσουν πως η ΕΒU ξέρει καλύτερα από σένα τα
γεωπολιτικά. Ενας διαγωνισμός που θα έπρεπε να είχε πάψει να υπάρχει προ πολλού, αλλά για την ΕΒU είναι πολλά τα λεφτά Άρη..... Όλα βγαίνουν στη φόρα κάποια στιγμή, αγαπητές φίλες και φίλοι. Όπως για παράδειγμα αυτό που μας δίδαξε ο Γιάννης Πουλόπουλος προχτές το βράδυ στην εκπομπή Super Κατερίνα, συνοδεύοντας το μάθημα ιστορίας με ένα επικό ξέσπασμα οργής και θλίψης για την αναξιοκρατία και τον ωχαδερφισμό που δέρνει την Ελλάδα μας......
Ένα τέτοιο κυνηγούσα με το ''Teza'' χθες το βράδυ αλλά όλο μου ξέφευγε. Θα το πετύχω δεν θα το πετύχω.... Η Ελβετία με τον Nemo, ήταν ο μεγάλος νικητής της φετινής διοργάνωσης της Eurovision με 591 βαθμούς. Το τραγούδι του Nemo με τίτλο ''The Code'',περιγράφει λεπτομερώς τις
εμπειρίες του Nemo με την αποκάλυψη του εαυτού του για τη....''μη δυαδική
ταυτότητά του'', δηλαδή για το ότι....''είναι κάτι που δεν υπάρχει στην φύση''! Βασικά εμπεδώθηκε η άποψη ότι πρόκειται για ένα πανηγυράκι των ΛΟΑΤΚΙ+ και από εκεί και πέρα, τίποτα το ουσιώδες. «Στημένο»
και το αποτέλεσμα λόγω του τρόπου ψηφοφορίας (το Ισραήλ από τελευταίο
βρέθηκε ξαφνικά στην 5η θέση), ενώ είχαμε και έναν αποκλεισμό χώρας, της
Ολλανδίας, επειδή ο εκπρόσωπός της μάλωσε με έναν καμεραμάν! Για όσους δεν το γνωρίζουν, εμπνευστής και δημιουργός της Γιουροβίζιον
είναι το ΝΑΤΟ (!) στο πλαίσιο της πολιτικής του για την «ήπια ισχύ»! Πρόκειται όμως για το τέλος μιάς φάρσας η οποία ειδικά την εφετινή χρονιά τα
είχε όλα: Πολιτικές κόντρες λόγω της συμμετοχής του Ισραήλ, αποκλεισμό
της Ολλανδίας, μια συμπαθητική αλλά ανεπαρκή εμφάνιση της Ελλάδας που
βγήκε 11η, συγκεντρώνοντας 126 βαθμούς και η Κύπρος 15η, με 78. Ενας διαγωνισμός που θα έπρεπε να είχε πάψει να υπάρχει προ πολλού, αλλά για την ΕΒU είναι πολλά τα λεφτά Άρη.....
Η συνολική βαθμολογία
Ελβετία 591
Κροατία 547
Ουκρανία 453
Γαλλία 445
Ισραήλ 375
Ιρλανδία 278
Ιταλία 268
Αρμενία 183
Σουηδία 174
Πορτογαλία 152
Ελλάδα 126
Γερμανία 117
Λουξεμβούργο 103
Λιθουανία 90
Κύπρος 78
Λετονία 64
Σερβία 54
Μ. Βρετανία 46
Φινλανδία 38
Εσθονία 37
Γεωργία 34
Ισπανία 30
Σλοβενία 27
Αυστρία 24
Νορβηγία 16
Υπάρχει και το ΝΑΤΟ.
Θα μπορούσε η Ευρώπη στην δεκαετία του ΄50 να δημιουργήσει αυτόν τον διαγωνισμό; Εδώ δεν χωρούν εκτιμήσεις, υπάρχουν γεγονότα.
Τον Ιανουάριο 2015, αποχαρακτηρίστηκαν 23.000 έγγραφα του ΝΑΤΟ. Μεταξύ αυτών υπήρχαν και κάποια που αφορούν την Eurovision. Τι δείχνουν αυτά;
Στις 28 Ιανουαρίου 1955, στο Palais de Chaillot στο Παρίσι, συναντήθηκαν τα μέλη της Culture and Public Information Committee του ΝΑΤΟ με τον διευθυντή της Γαλλικής Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης για να του παραδώσουν την έκθεση ενός project στο οποίο είχε ήδη εμπλακεί το BBC: την δημιουργία ενός ευρωπαϊκού φεστιβάλ που θα ονομάζεται Eurovision.
Στις 30 Νοεμβρίου 1955 έγινε μία συνάντηση στον ίδιο χώρο, μόνο που το σχέδιο είχε αλλάξει: η δημιουργία ενός μουσικού φεστιβάλ του ΝΑΤΟ που θα ξεκινούσε τον Απρίλιο του 1956.
Στις
12 Φεβρουαρίου σε μία τρίτη συνάντηση, αποφασίστηκε η χρησιμοποίηση της
European Broadcasting Union ως φορέα για την υλοποίηση του σχεδίου και ο
διαγωνισμός ξεκίνησε τον Μάιο του 1956. Σημαντική λεπτομέρεια:
επικεφαλής της European Broadcasting Union, ήταν ο Ian Jacob του BBC
που είχε εξαρχής εμπλακεί στην δημιουργία της Eurovision.
Και
η Eurovision λοιπόν, είναι άλλος ένας θεσμός από τους πολλούς που
δημιούργησαν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ για να ενοποιήσουν την Δυτική Ευρώπη.
Και για όσους ενδιαφέρονται, τα αποχαρακτηρισμένα έγγραφα:
Η «επιστροφή» με νέο άλμπουμ είναι αναμφισβήτητα ένα σημαντικό γεγονός στη δισκογραφία όταν μιλάμε για τον Πάνο Κατσιμίχα,
τον αγαπημένο τραγουδοποιό που μαζί με τον δίδυμο αδελφό του, Χάρη, μα
και στην αυτόνομη πορεία του αφήνει βαθύ το αποτύπωμά του στο ελληνικό
τραγούδι. Δεν τα λες και λίγα τα χρόνια που πέρασαν από τον Φλεβάρη του 1985,
όταν κυκλοφορούσαν τα «Ζεστά ποτά», ο πρώτος δίσκος των «Κατσιμιχαίων».
Σχεδόν τέσσερις δεκαετίες, που σημαδεύτηκαν από την κοινή τους
«τραγουδο-ποιητική» και δισκογραφική διαδρομή, και του Πάνου. Με
τραγούδια-βουτιές στην εσωτερική αναζήτηση, αλλά και «κραυγές»
διαμαρτυρίας. Κάποια βαμμένα με χρώματα μελαγχολικά γι’ αυτά που χάσαμε,
και άλλα γεμάτα με τον παλμό της ελπίδας, και της πίστης ότι το καλό
νομοτελειακά θα επικρατήσει. Τραγούδια που μιλούν για ανεκπλήρωτους έρωτες και χαμένες αγάπες,
αλλά και με σαφείς αναφορές σε διαχρονικά κοινωνικά προβλήματα, στον
κοινωνικό αποκλεισμό, συνολικά στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Καθόλου τυχαίο. Ο Πάνος έχει εκφράσει ξεκάθαρα τη θέση του… και όχι μόνο με στίχους:«Δεν
είμαι κανένας βλαμμένος που του αρέσει να βρίζει συνεχώς και με κάθε
ευκαιρία. Αυτά τα πράγματα δεν λέγονται με κουβέντες. Λέγονται μόνο με
καθημερινούς, οργανωμένους και ψύχραιμους αγώνες. Όλα τα άλλα είναι σου
‘πα – μου ‘πες και δεν μας ταιριάζουν. (…) δεν υπάρχει άλλος δρόμος παρά
μόνο ο διαρκής, ψύχραιμος και οργανωμένος αγώνας. Αυτήν την ανάγκη
επισημαίνω. Αυτό χρειάζεται. Βαριά λόγια, θα πει κανείς, χιλιοειπωμένα.
Το ξέρω. Κουβαλάνε όμως μέσα τους το βάρος ενός χρησμού που δεν παίζεις
μαζί του». «Το σπίτι με τις ακακίες» είναι ο τίτλος του νέου άλμπουμ του Πάνου, που κυκλοφορεί αποκλειστικά ψηφιακά από την Protasis Music,
αποτελώντας ουσιαστικά μια νοερή επιστροφή του ίδιου στις ρίζες του,
στα παιδικά του χρόνια, στις εικόνες, τους ήχους, τις μυρωδιές που τον
σημάδεψαν, όταν παράλληλα έκανε τα πρώτα του όνειρα για το μέλλον. Ένα νέο άλμπουμ «κάτι σα μουσική αυτοβιογραφία ή ίσως, ένα “μουσικό βιβλίο”», με εννιά«τραγούδια-διηγήματα», πέντε νέα δικά του και τέσσερα διασκευασμένα, κάποια «αδέσποτα»και άλλα «σε στυλ…αδέσποτα»
όπως τα χαρακτηρίζει ο ίδιος. Με τη σφραγίδα ενός καλλιτέχνη που
εκφράζεται μέσα από την τραγουδοποιία, όχι αντιμετωπίζοντάς τη σαν
επάγγελμα ή χόμπι, αλλά βιώνοντάς τη ως «ασκήσεις αναπνοής» και «τρόπο ζωής». Τραγούδια «χειροποίητα», θα προσθέταμε, «ζωντανά», «αιμάτινα», που «γρατζουνάνε» το νου και «συνομιλούν» με την ψυχή… Ακούγοντας τα τραγούδια του νέου άλμπουμ του Πάνου Κατσιμίχα, «Το
σπίτι με τις ακακίες», δεν μπορείς να μην ανασύρεις τις περιπέτειες που
πέρασαν οι δίδυμοι από το Μπραχάμι, στα γρανάζια των δισκογραφικών
εταιρειών, μέχρι να κυκλοφορήσει ο πρώτος τους δίσκος.
Τότε που κόντεψαν σχεδόν να τα παρατήσουν και, ίσως, να ασχοληθούν με
άλλα πράγματα. Αλλά και να μην επισημάνεις τη διορατικότητα του
παραγωγού εκείνου του δίσκου, του σπουδαίου ποιητή στιχουργού Μανώλη
Ρασούλη, και την πίστη του στο ταλέντο και την ποιότητα του Χάρη και του
Πάνου. Τον – και τους – δικαίωσαν η ιστορία και ο χρόνος… Σήμερα, σαράντα χρόνια μετά, ο Πάνος, σα να «ανταποδίδει» σε αυτή την
εμπιστοσύνη και την επιμονή του Ρασούλη, διασκευάζει το εμβληματικό –
διαχρονικό «Αχ Ελλάδα σ’ αγαπώ» (μουσική Βάσως Αλαγάννη) και το εντάσσει
στο «Σπίτι με τις ακακίες», ερμηνεύοντάς το μαζί με τον Χάρη.
«Η επιστροφή του Πάνου Κατσιμίχα»… «Ο Πάνος Κατσιμίχας επιστρέφει…»…
Ίσως πρόκειται για φράσεις κλισέ όταν αναφερόμαστε σ’ έναν δικό μας
άνθρωπο, κι ας είναι με αφορμή την κυκλοφορία του νέου του άλμπουμ. Ο
Πάνος – κι ας θέλαμε να μας έχει δωρίσει περισσότερα τραγούδια -, ήταν
πάντα, είναι πάντα εδώ. Είτε μέσα από τα τραγούδια των «Κατσιμιχαίων»
είτε με τις προσωπικές του υπογραφές, μας ταξίδεψε και μας ταξιδεύει με
την ίδια μαεστρία στους τοίχους μιας παλιάς αυλής και στους πιο
μακρινούς προορισμούς.
Δεν φεύγει από δίπλα μας. Το είχε υποσχεθεί άλλωστε και στη «Μοναξιά του σχοινοβάτη»:
«Θα μείνω εδώ και θα υπάρχω όπως μπορώ Και για το πείσμα σας γουρούνια θα αντέχω Θα περιμένω άλλες.....
Βίντεο που ξεμπροστιάζει την κυβέρνηση, χρησιμοποιώντας χιούμορ,
με αφορμή τη μονταζιέρα για τη μαζική σφαγή στα Τέμπη κάνει το γύρο του
διαδικτύου. Με χιουμοριστικό αλλά συνάμα καυστικό τρόπο, η «Walkman The Band» δίνει «όσκαρ καλύτερου μοντάζ» στον πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη,
για τις συνομιλίες για τα Τέμπη, στηλιτεύοντας τις κυβερνητικές
μεθοδεύσεις και την προσπάθεια για χειραγώγηση της κοινής γνώμης. Όπως ακούγεται και στο βίντεο: «Βγήκε ο πρωθυπουργός και έχει πει το ποίημα». Και συνεχίζει για λέγοντας πως θα ονομαστεί το… οσκαρικό αριστούργημα: «Λέω
να το ονομάσουμε το μπαζωμένο τρένο. Θέλω να κάνεις συρραφή των
σταθμαρχών τα λόγια. Βάλε επιβάτες να εξυμνούν όλα τα υπουργεία, να λένε
πόσο ασφαλής είναι η αμαξοστοιχία. Βάλε τηλεδιοίκηση δήθεν ότι υπάρχει.
Να πέσει όλο το φταίξιμο μόνο στον σταθμάρχη.
Θα βάλω και τον υπουργό
με δάκρυα στα μάτια να κλαίει να οδύρεται να γίνεται κομμάτια». Και καταλήγουν: «Είναι ξεκάθαρα έγκλημα σου λέω βγάζει μάτι» και τελικό μήνυμα το εξής: «Δικαιοσύνη μη ζητάς σε μία σάπια χώρα».....
Με ένα τραγούδι για άλλους....''μοδάτο'', για άλλους αποδομημένο, σε μελωδία και με στίχους άλλα αντ’ άλλων… θα πάει στον διαγωνισμό της Eurovision 2024 η Μαρίνα Σάττι τον Μάιο στο Μάλμε της Σουηδίας και ας ελπίσουμε σε εξάρες και όχι σε ασόδυο. Αλλοι το αποθέωσαν ως....''μοντέρνο'' και διαφορετικό και άλλοι ως βαλκανο - βλαχο - μπαρόκ, ενώ κάποιοι άλλοι αναρωτήθηκαν γιατί η Σάττι τραγουδά σαν Ινδή περφόμερ ή σαν τη Στρουμφίτα!Έλα μου όμως που μία ιέρεια του Ελληνικού στοίχου και κατά προέκταση της Ελληνικής μουσικής, η Εύη Δρούτσα ντέ, είναι έξαλλη και κατηγόρησε τη Μαρίνα Σάττι και την ΕΡΤ ότι της κλέψανε τον στίχο «τα τα τα…», που έχει χρησιμοποιήσει κι εκείνη σε Ελληνική διασκευή, την οποία τραγουδά ο Στέφανος Πιτσίνιαγκας. «Εκείνοι να προβληματιστούν, γιατί τώρα πια ούτε εγώ, ούτε η
εταιρεία μου, ούτε ο Ψιμόπουλος προβληματιζόμαστε. Αυτό που έκανε η
ΕΡΤ, αλλά και αυτή (η Μαρίνα Σάττι), είναι το μεγαλύτερο λάθος που έχουν
κάνει ποτέ και θα το αλλάξουν αμέσως. Το “τα τα τα” και ο Ραμαντάν αυτή
τη στιγμή με τον Πιτσίνιαγκα χαλάνε κόσμο σε όλα τα κράτη του κόσμου,
με αυτόν τον στίχο. Ας πάει η κυρία Σάττι με το “τα τα τα”…. Να
ενημερώνονται, όταν γράφουν στίχο!», είπε εκνευρισμένη η Εύη Δρούτσα σχολιάζοντας το κομμάτι «Ζάρι», με το οποίο η Μαρίνα
Σάττι θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα στη Eurovision και ισχυρίστηκε πως
έκλεψαν μια φράση από άλλο τραγούδι.
Μ' αρέσει που η Μαρίνα Σάττι είπε ότι στην Eurovision, θέλει να δείξει σε όλη την
Ευρώπη....''τη ''μουσική'' της Ελλάδας, την ''κουλτούρα'' της, την ''ενέργεια'' και τους
'' χορούς'' της''. Είναι αυτό η Ελλάδα; Αυτό είναι ο ορισμός του κιτς και δεν έχει τίποτα απ’ όλα αυτά. Τούρκικα τσιφτετέλια,
μαζί με Βαλκανικά ακούσματα και Αραβικά από δω κι από κει, βάλε και λίγη Αμερικανιά ανάμεσα στις στρώσεις, «βάλε μια απ’ όλα στο πιτόγυρο», με
λίγα λόγια!Έχουν ήδη δαπανηθεί γι αυτό το πανηγύριμισό εκατομμύριο ευρώ από την τσέπη τω Ελλήνων φορολογουμένων για να δημιουργηθεί αυτή η αηδία. «Βάλε μια απ’ όλα», Σάττι, τσάμπα είναι, οι Έλληνες φορολογούμενοι πληρώνουν, αλλά λόγο δεν έχουν στην επιλογή.
Αυτό δεν είναι ΤΑ ΤΑ ΤΑ αλλά… Α ΤΑ ΤΑΑΑ όπως λένε και στο χωριό οι αηδιασμένοι.....
Με ένα τραγούδι για άλλους....''μοδάτο'', για άλλους αποδομημένο, σε μελωδία και με στίχους άλλα αντ’ άλλων… θα πάει στον διαγωνισμό της Eurovision 2024 η Μαρίνα Σάττι τον Μάιο στο Μάλμε της Σουηδίας και ας ελπίσουμε σε εξάρες και όχι σε ασόδυο. Αλλοι το αποθέωσαν ως....''μοντέρνο'' και διαφορετικό και άλλοι ως βαλκανο - βλαχο - μπαρόκ, ενώ κάποιοι άλλοι αναρωτήθηκαν γιατί η Σάττι τραγουδά σαν Ινδή περφόμερ ή σαν τη Στρουμφίτα!Έλα μου όμως που μία ιέρεια του Ελληνικού στοίχου και κατά προέκταση της Ελληνικής μουσικής, η Εύη Δρούτσα ντέ, είναι έξαλλη και κατηγόρησε τη Μαρίνα Σάττι και την ΕΡΤ ότι της κλέψανε τον στίχο «τα τα τα…», που έχει χρησιμοποιήσει κι εκείνη σε Ελληνική διασκευή, την οποία τραγουδά ο Στέφανος Πιτσίνιαγκας. «Εκείνοι να προβληματιστούν, γιατί τώρα πια ούτε εγώ, ούτε η
εταιρεία μου, ούτε ο Ψιμόπουλος προβληματιζόμαστε. Αυτό που έκανε η
ΕΡΤ, αλλά και αυτή (η Μαρίνα Σάττι), είναι το μεγαλύτερο λάθος που έχουν
κάνει ποτέ και θα το αλλάξουν αμέσως. Το “τα τα τα” και ο Ραμαντάν αυτή
τη στιγμή με τον Πιτσίνιαγκα χαλάνε κόσμο σε όλα τα κράτη του κόσμου,
με αυτόν τον στίχο. Ας πάει η κυρία Σάττι με το “τα τα τα”…. Να
ενημερώνονται, όταν γράφουν στίχο!», είπε εκνευρισμένη η Εύη Δρούτσα σχολιάζοντας το κομμάτι «Ζάρι», με το οποίο η Μαρίνα
Σάττι θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα στη Eurovision και ισχυρίστηκε πως
έκλεψαν μια φράση από άλλο τραγούδι.
Μ' αρέσει που η Μαρίνα Σάττι είπε ότι στην Eurovision, θέλει να δείξει σε όλη την
Ευρώπη....''τη ''μουσική'' της Ελλάδας, την ''κουλτούρα'' της, την ''ενέργεια'' και τους
'' χορούς'' της''. Είναι αυτό η Ελλάδα; Αυτό είναι ο ορισμός του κιτς και δεν έχει τίποτα απ’ όλα αυτά. Τούρκικα τσιφτετέλια,
μαζί με Βαλκανικά ακούσματα και Αραβικά από δω κι από κει, βάλε και λίγη Αμερικανιά ανάμεσα στις στρώσεις, «βάλε μια απ’ όλα στο πιτόγυρο», με
λίγα λόγια!Έχουν ήδη δαπανηθεί γι αυτό το πανηγύριμισό εκατομμύριο ευρώ από την τσέπη τω Ελλήνων φορολογουμένων για να δημιουργηθεί αυτή η αηδία. «Βάλε μια απ’ όλα», Σάττι, τσάμπα είναι, οι Έλληνες φορολογούμενοι πληρώνουν, αλλά λόγο δεν έχουν στην επιλογή.
Αυτό δεν είναι ΤΑ ΤΑ ΤΑ αλλά… Α ΤΑ ΤΑΑΑ όπως λένε και στο χωριό οι αηδιασμένοι.....
Έφυγε από τη ζωή ο συνθέτης, τραγουδοποιός και πιανίστας Δήμος Μούτσης. Ο Δήμος Μούτσης είχε γεννηθεί στον Πειραιά και άρχισε να σπουδάζει
στο Ωδείο Αθηνών από την ηλικία των 7 ετών. Σε ηλικία 20 – 21 ετών
τελείωσε τις μουσικές του σπουδές, κερδίζοντας και το πρώτο βραβείο ως
σολίστ στο βιολί. Στα μέσα της δεκαετίας του 60 γνώρισε τον Νίκο Γκάτσο και τον Μάνο
Χατζιδάκι, σε ένα καφέ – ζαχαροπλαστείο που ήταν παλιό στέκι καλλιτεχνών
της Αθήνας, όπου σύχναζαν και οι δύο.Το 1967 άρχισε ο Νίκος Γκάτσος να δίνει στίχους του στον Μούτση και έτσι
έγραψε τα πρώτα του τραγούδια. Το πρώτο τραγούδι του Μούτση ήταν το
«Βρέχει ο Θεός». Είχε γράψει πρώτα αυτός την μουσική και ρώτησε ευγενικά τον Γκάτσο αν
ήθελε να βάλει τους στίχους, όπως και έγινε. Το τραγούδι αυτό το
ερμήνευσε ο Σταμάτης Κόκοτας. Η συνεργασία Γκάτσου και Μούτση συνεχίστηκε με τραγούδια όπως «Μην
μου χτυπάς τα μεσάνυχτα την πόρτα», «Πειραιώτισσα» με τον ίδιο
ερμηνευτή, «Σ΄ έβλεπα στα μάτια» με την Βίκυ Μοσχολιού.
Το 1969 με το
«Αύριο πάλι» με ερμηνευτή τον Γρηγόρη Μπιθικώτση, “Με ένα παράπονο” με
τον Μπιθικώτση αλλά και τον πρωτοεμφανιζόμενο Μανώλη Μητσιά. Η πρώτη
εκτέλεση του τραγουδιού ήταν από τον Μητσιά στην ταινία «Ένας μάγκας στα
σαλόνια». Το 1970 ανέθεσε ο Μάνος Χατζιδάκις στο Μούτση, τη φροντίδα της
ενορχηστρώσης και της μουσικής διευθύνσης των τραγουδιών του στον δίσκο
“Επιστροφή”». Όλα σε στίχους Νίκου Γκάτσου και με ερμηνευτές τον Γρηγόρη
Μπιθικώτση και την πρωτοεμφανιζόμενη τότε Δήμητρα Γαλάνη. Στον δίσκο αυτό συμπεριλήφθηκαν τα τραγούδια του Χατζιδάκι “Μίλησε
μου”, “Φιλντισένιο καραβάκι”, “Η πίκρα σήμερα”, με ενορχηστρώσεις του
Μούτση. Την ίδια εποχή ο Μούτσης συνεχίζει να γράφει επιτυχίες όπως το
«Αυτά τα χέρια» (στίχοι Λευτέρη Παπαδόπουλου) και το «Στην Ελευσίνα μια
φορά» (στίχοι Βασίλη Ανδρεόπουλου) με ερμηνεία απο τον Μητσιά. Στην επίσημη ιστοσελίδα dimosmoutsis.grδιαβάζουμε: «Παιδί μιας παραδοσιακής Ελληνικής οικογένειας κάπου στον
Πειραιά, που το μόνο περιουσιακό της στοιχείο ήταν η εξασφάλιση της
καθημερινής επιβίωσης ο Δήμος Μούτσης, στα επτά του χρόνια «απαίτησε» να
μάθει μουσική, κάτι αδιανόητο για ένα παιδί της εποχής που δεν ήταν
ούτε πλούσιο, ουτε καν ζούσε σε περιβάλον που νάχε σχέση με τα μουσικά
πράγματα! Όμως η «προηγμένης τεχνολογίας μάνα» τον έγραψε στον «Πειραϊκό
Σύνδεσμο». Ξεκινώντας λοιπόν από κει, κάνοντας βιολί με τη γνωστή ποιήτρια και
μεταφράστρια Ιουλία Ιατρίδη που ήταν και δασκάλα βιολιού και
τελειώνοντας αργότερα τις μουσικές του σπουδες απ’ το Ωδείον Αθηνών μ’
ένα πρώτο βραβείο παμψηφεί, ο Δήμος Μούτσης ξεκινησε την περιπετειώδη
ανησυχη και δημιουργική του διαδρομη στην ελληνική μουσική, προς τα τέλη
της δεκαετίας του 60, εποχή ρευστή μεν πολιτικά αλλά ιδιαίτερα γόνιμη
πνευματικά σε πολλούς τομείς.....
Σάλος με τραγούδι του Πάνου Βλάχου.Την έντονη αντίδραση του Άδωνη Γεωργιάδη και του Άρη Πορτοσάλτε, προκάλεσε ένα τραγούδι του ηθοποιού - τραγουδιστή. Ο γνωστός ηθοποιός καθώς έπαιζε ένα τραγούδι επί σκηνής,
τραγούδησε μεταξύ άλλων, "Μέσα σε ένα σάκο βάλτε Άδωνι και Πορτοσάλτε",
αλλάζοντας τους στίχους ενός τραγουδιού των Villagers of Ioannina City.
Τόσο ο υπουργός Υγείας όσο και ο δημοσιογράφος του ΣΚΑΪ (Γάιδαρο) σχολίασαν το συγκεκριμένο βίντεο.
«Τί
κρίμα! Ο Πάνος Βλάχος είναι ένας πράγματι ταλαντούχος ηθοποιός ο οποίος
όμως θεώρησε εξυπνάδα να τραγουδήσει από σκηνής αυτό, δηλ "να μας
βάλουν εμένα και τον Άρη Πορτοσάλτε σε ένα σάκο…», δηλαδή να μας
σκοτώσουν;;; Και αυτό λέγεται χιούμορ; Και αν αύριο ένας τρελός όντως το
κάνει; Τί θα λέει ο κ. Βλάχος στις οικογένειές μας "ζητώ συγγνώμη;".
Κρίμα κρίμα κύριε Βλάχε!" έγραψε ο Άδωνης Γεωργιάδης.«Καλησπέρα. Ξέρετε ποιοι είναι αυτοί; Θα ήθελα πληροφορίες» σχολίασε από την πλευρά του ο δημοσιογράφος του ΣΚΑΪ( Γάιδαρο), Άρης Πορτοσάλτε.
Ο Άρης Πορτοσαλτε, θέλει να πάει στη δικαιοσύνη τον Πάνο Βλάχο γιατί ένιωσε πως οι στίχοι του Πανου προτρέπουν τον κόσμο να τον σκοτώσει.
Με τη θύρα 7 όμως ο Αρούλης δεν έχει πρόβλημα.
Γιατί;
Α) Γιατί είναι από μικρός στα οπαδικά και σέβεται το κίνημα
Β) Γιατί η κοτούλα κοκοκο, το κοκοράκι κικιρικικι να σε ξυπνάει κάθε πρωί
Γ) Γιατί θέλει να φιμώνει οτιδήποτε πάει κόντρα στο αφήγημα του συστήματος που είναι μπροστάρης.
Βρείτε τη σωστή απάντηση και κερδίστε πλούσιους φίλους....
Σαν σήμερα την Κυριακή, 11 Γενάρη 2015, σε ηλικία 68 ετών, έφυγε από τη ζωή, ο
τραγουδιστής Μπάμπης Γκολές, ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους της
αναβίωσης του ρεμπέτικου. Η κηδεία του έγινε στην Πάτρα με μουσική
συνοδεία ρεμπέτικων τραγουδιών και παρουσία πλήθους κόσμου.
Ο Μπάμπης Γκολές αποτέλεσε το συνδετικό κρίκο μεταξύ του παλιού κλασικού ρεμπέτικου και του μεταγενέστερου λαϊκού τραγουδιού.
Λαϊκός συνθέτης και ερμηνευτής, ο Μπάμπης Γκολές υπηρέτησε άξια το
λαϊκό τραγούδι για δεκαετίες και ανήκει στους καλλιτέχνες που
«μετέφεραν» με γνώση και σεβασμό το ρεμπέτικο στις νεότερες γενιές. Ο Μπάμπης Γκολές γεννήθηκε στις 5 του Νοέμβρη 1947, στη συνοικία “Ταμπάχανα” της Πάτρας.
Αυτοδίδακτος, πρωτόπαιξε κιθάρα και ούτι σε ηλικία 8 χρόνων και
μπουζούκι από τα 12. Στη διαδρομή του γνώρισε και συνεργάστηκε με
πολλούς από τους μεγάλους εκπροσώπους του ρεμπέτικου τραγουδιού. Είχε βαθιά γνώση του ρεπερτορίου των δίσκων των 78 στροφώνκαι
επανέφερε πολλά ξεχασμένα τραγούδια από ένα ευρύτερο φάσμα που περιείχε
εκτός από τα διάφορα είδη του ρεμπέτικου, την καντάδα και το δημοτικό
τραγούδι, που είχαν ηχογραφηθεί σε λιγοστούς τέτοιους δίσκους και είχαν
χαθεί με το πέρασμα των χρόνων. Το 1964 έκανε την πρώτη επαγγελματική του εμφάνιση σε συνοικιακό
καφενείο της Πάτρας. Στις αρχές τις δεκαετίας του 1980 συνυπήρξε με το
συγκρότημα “Τα παιδιά από την Πάτρα” στα πρώτα βήματα τους στον χώρο της
μουσικής, στο νυχτερινό κέντρο «Χάραμα» των αδελφών Οικονόμου που
βρισκόταν στην περιοχή της Οβρυάς, ενώ το 1982 κυκλοφόρησε ο πρώτος του
δίσκος με τίτλο “Τσάρκα στα παλιά”.
Ο Μπάμπης
Γκολές εκτός από το λαϊκό πάλκο συμμετείχε στα κοινά. Δεν ξεχνιέται ότι στάθηκε
αλληλέγγυος στον τιτάνιο απεργιακό αγώνα των χαλυβουργών στον Ασπρόπυργο, είχε
λάβει μέρος σε αρκετά Φεστιβάλ ΚΝΕ – Οδηγητήόπου τραγουδούσε ανιδιοτελώς, και
στήριζε με δηλώσεις του πάντα το ΚΚΕ. Έφυγε πρόωρα από τη ζωή στα 68 του
χρόνια, στις 11 του Γενάρη 2015, χτυπημένος από τον καρκίνο, αφήνοντας
παρακαταθήκη στους φίλους του καλού λαϊκού και ρεμπέτικου τραγουδιού
εκατοντάδες ηχογραφημένα παλιά και νέα τραγούδια.
Ο Μπάμπης Γκολές παίζει για τους απεργούς χαλυβουργούς στο εργοστάσιο στον Ασπρόπυργο.
«Μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις» ή «Δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιός είσαι».
Πριν λίγο καιρό, η Άλκηστις Πρωτοψάλτη αφαίρεσε τη λέξη
«χοντρή» από το γνωστό τραγούδι «Πάμε στον Άδωνη για καφέ»,
καταδικάζοντας με αυτόν τον τρόπο το bodyshaming. Μας ενοχλεί δηλαδή η «χοντρή»,αλλά βοηθάμε τον χοντρομαλάκα ! Μεγάλη
απογοήτευση η Άλκηστη… κρίμα. Από όπου και να το πιάσεις είναι λάθος.
Ως καλλιτέχνης και ως ΛΟΑΤΚΙ γυναίκα θα έπρεπε και μόνο στην σκέψη να
συμπράξει με αυτόν τον εμετικό τύπο να ντρέπεται. Από την
άλλη, οι δηλώσεις του Αχιλλέα Μπέου σχετικά με τα ομόφυλα ζευγάρια
έχουν προκαλέσει αντιδράσεις, συνεπώς η κίνηση να συμμετέχει στην
εκδήλωση και να φωτογραφηθεί μαζί του, χαρακτηρίστηκε από αρκετούς ως«υποκρισία».Μπράβο στην Πρωτοψάλτη που τα τελευταία χρόνια αποδομεί μόνη της μια τεράστια καριέρα κι ένα εξίσου τεράστιο ταλέντο, αποδεικνύοντας πως ότι λάμπει δεν είναι πάντα χρυσός…Η έκφραση χοντρή την ενοχλούσε & την αφαίρεσε από το λεξιλόγιο της, οι εκφράσεις που εκστομίζει ο Μπεος δε την ενοχλούν.
Απογοήτευση!!!Εμείς είμασταν τόσο ηλίθιοι τόσα χρόνια και δεν τους είχαμε πάρει χαμπάρι
ή αυτοί κρύβονταν τόσο καλά και δεν τους καταλαβαίναμε. Βρίζει,
ξεφτιλίζει, συμπεριφέρεται σαν να είναι ο τελευταίος αλήτης και κάποιοι
τον γλύφουν. Ειδικά η Πρωτοψάλτη αλλά και άλλοι καλλιτέχνες, ύστερα από
τις ανήθικες προσβολές στο πρόσωπο του συναδέλφου της Αλκίνοου
Ιωαννίδη, δεν θα έπρεπε να περνά ούτε έξω από το δημαρχείο του πρώτου "πολίτη" αλήτη της πόλης. Θλιβερά ανθρωπάκια!
Μαύρη σελίδα για το Βόλο. Να τον χαίρονται οι όμοιοί του που τον ψήφισαν......
Το βράδυ της περασμένης Κυριακής ο Μπ. Ντίλαν τίμησε τον μεγάλο ποιητή και μουσικό με μια εκπληκτική ερμηνεία
του κλασικού τραγουδιού του 1984, “Dance Me to the End of Love”. Αυτή είναι μόλις η δεύτερη φορά στην καριέρα του Ντίλαν που παίζει ένα τραγούδι του Κοέν σε συναυλία. Η πρώτη έγινε το 1988, όταν διασκεύασε το ''Hallelujah'' σε συναυλίες στο Λος Άντζελες και στο Μόντρεαλ. Αυτό έγινε πριν από τις διάσημες
εκτελέσεις του τραγουδιού από τον Τζον Κέιλ, τον Ρούφους Γουέινραϊτ και
τον Τζεφ Μπάκλεϊ και τόσους άλλους. Ο Κοέν από την άλλη σπάνια έπαιζε διασκευές σε συναυλίες και δεν έχει ερμηνεύσει ποτέ ένα κομμάτι του Ντίλαν, αν και ήταν μεγάλος θαυμαστής του. Στην τελευταία του δημόσια εμφάνιση, όπως διαβάζουμε στο Rolling Stone, ο Κοέν μίλησε για τη βράβευση του Ντίλαν με το βραβείο Νόμπελ.
''Για μένα, είπε, [το βραβείο] είναι σαν να καρφιτσώνεις ένα μετάλλιο στο Έβερεστ επειδή είναι το ψηλότερο βουνό''. Σε πρώτο επίπεδο το ''Dance Me to the End of Love'' μοιάζει με ερωτικό τραγούδι.
Αλλά στην πραγματικότητα το τραγούδι αναφέρεται στους Ναζί που έπαιζαν
κλασική μουσική καθώς οδηγούσαν τους Εβραίους στους θαλάμους αερίων.''Ένα κουαρτέτο εγχόρδων πιέστηκε να παίξει ενώ συνέβαινε αυτή η φρίκη, αυτοί ήταν οι άνθρωποι των οποίων η μοίρα ήταν επίσης αυτή η φρίκη'', δήλωσε ο Κοέν το 1995. ''Και
έπαιζαν κλασική μουσική ενώ οι συγκρατούμενοί τους σκοτώνονταν και
καίγονταν. Έτσι, αυτή η μουσική, ''Χόρεψέ με στην ομορφιά σου με ένα
φλεγόμενο βιολί'', εννοώντας την ομορφιά της που είναι η βίαιη ολοκλήρωση
της ζωής, το τέλος αυτής της ύπαρξης και του παθιασμένου στοιχείου σε
αυτή την ολοκλήρωση''. Και είχε προσθέσει: “Αλλά, αυτή
την ίδια γλώσσα χρησιμοποιούμε όταν παραδιδόμαστε στο αγαπημένο μας
πρόσωπο, και έτσι δεν έχει σημασία να γνωρίζει κανείς τη γέννησή του,
γιατί αν η γλώσσα προέρχεται από αυτόν τον παθιασμένο πόρο, θα είναι σε
θέση να αγκαλιάσει κάθε παθιασμένη δραστηριότητα.''.....Χ. ΤΣΑΤΣΑΡΑΓΚΟΥ
