Στην Πορτογαλία επίσης, ο σοσιαλιστής Αντόνιο Κόστα συγκυβερνώντας με την αριστερά (Κομμουνιστικό Κόμμα, Αριστερό Μπλοκ και Πράσινους) δρέπει ήδη τους καρπούς του μεγάλου πολιτικού πειράματος του ευρωπαϊκού Νότου: Η δημοτικότητά του έχει εκτοξευθεί στα ύψη, τα ποσοστά του σοσιαλιστικού κόμματος στις δημοσκοπήσεις έχουν ανέβει κατά 10% σε σχέση με εκείνα που κατέγραψε στις εκλογές του 2015, ο ίδιος όμως διαμηνύει ότι δεν σκοπεύει να πάει σε πρόωρες κάλπες για να κεφαλοποιήσει τα κέρδη αυτά και προτείνει συνέχιση της συνεργασίας με την αριστερά και μετά τις εκλογές του 2019.
Και στις δύο περιπτώσεις αποτυπώνεται η δύσκολη και αργή μεν, αλλά σταθερή προσπάθεια επιστροφής της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας στις παραδοσιακές πολιτικές της αναφορές και συμμαχίες. Μετά την καταστροφική ταύτιση με τον νεοφιλελευθερισμό και τη σύμπλευση – σε αρκετές χώρες, όπως και στην Ελλάδα, συγκυβέρνηση – με τα συντηρητικά κόμματα, η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία ψάχνει την ανασυγκρότησή της μέσα από τις συγκλίσεις με τον φυσικό, ιδεολογικό της σύμμαχο, την αριστερά. Στην πραγματικότητα, οι πολιτικές εξελίξεις στην Ισπανία έφεραν το Κίνημα Αλλαγής ενώπιον μιας άβολης πραγματικότητας, και τούτο ήταν εμφανές και στον αμήχανο τρόπο με τον οποίο η Φώφη Γεννηματά χαιρέτησε την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Πέδρο Σάντσεθ. TVΧΣ