Τη θεσμοθέτηση πλήρους διαχωρισμού αραβικών και εβραϊκών κοινοτήτων
σχεδιάζει η κυβέρνηση του Ισραήλ, στενός σύμμαχος της ελληνικής
κυβέρνησης, με ένα νομοσχέδιο που προτείνει
Ήδη το νομοσχέδιο ξεσηκώνει τεράστιες αντιδράσεις, καθώς χιλιάδες
Ισραηλινοί διαδήλωσαν εναντίον του στο Τελ Αβίβ το περασμένο Σάββατο. 
Βουλευτές της αντιπολίτευσης το συγκρίνουν ήδη με το απαρτχάιντ που
επικρατούσε μέχρι τις αρχές της δεκαετίες του ’90 στη Νότιο Αφρική.
Το
νομοσχέδιο αναμένεται να περάσει από κοινοβουλευτική ψηφοφορία την
ερχόμενη εβδομάδα, με τον Νιετανιάχου να επικαλείται “τα δικαιώματα της
πλειοψηφίας”
και να διατείνεται υποκριτικά πως θα συνεχίζει να
προασπίζεται τα συλλογικά και ατομικά δικαιώματα, την ώρα βέβαια που ο
στρατός του προκαλεί εκατόμβες θυμάτων μεταξύ των Παλαιστινίων μόνο τους
τελευταίους μήνες.
“Πως το κράτος επιτρέπεται να δημιουργεί χωριά που θα διαχωρίζουν [τους κατοίκους] στη βάση της θρησκείας ή της εθνικότητας, είναι εξοργιστικό” λέει ο Αμίρ Φουξ από το Ινστιτούτο Ισραηλινής Δημοκρατίας.
Ακόμα και ο απεσταλμένος της ΕΕ Εμανουέλ Ζωφρέ αναγκάστηκε να ψελλίσει
πως το νομοσχέδιο κάνει διακρίσεις, για να εισπράξει την επίπληξη από το
υπουργείο εξωτερικών κατόπιν εντολής του Νετανιάχου.
Επιφυλάξεις εξέφρασε και ο πρόεδρος της χώρας, που έχει αποκλειστικά θεσμικό ρόλο, Reuven Rivlin, λέγοντας πως το νομοσχέδιο θα βλάψει τους Εβραίους διεθνώς και θα μπορούσε να “χρησιμοποιηθεί ως όπλο από τους εχθρούς μας”.
Προσθέται πως το νομοσχέδιο θα μπορούσε να στραφεί κατά
των Εβραίων μεσανατολικής καταγωγής ή ακόμα και κατά των ομοφυλοφίλων.
Βουλευτής της συμπολίτευσης των επέπληξε με τη βαθιά ρατσιστική
αποστροφή πως “Δυστυχώς, ο πρόεδρος Rivlin ξέχασε το DNA του”.
Την αντίδρασή τους έχουν εκφράσει και οργανώσεις της εβραϊκής διασποράς, που θεωρούν το νομοσχέδιο απειλή για τη δημοκρατία στη χώρα και όχημα επιβολής των υπερορθοδόξων Εβραίων έναντι ενός “πλουραλιστικού εβραϊσμού”.
Στην πραγματικότητα ήδη πολλές γειτονιές και πόλεις στο Ισραήλ διαχωρίζονται σε καθαρά αραβικές και εβραϊκές, αλλά αυτοί που έχουν το κύριο πρόβλημα να μετακομίσουν σε εθνοτικά διαφορετική γειτονιά είναι οι Άραβες.
Όπως επισημαίνει επίσης ο καθηγητής του τμήματος νομικής στο
Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ Μορντεχάι Κρέμνιτσερ, το νομοσχέδιο έρχεται
να ''αφαιρέσει τη μάσκα ώστε να αποκαλυφθεί το άσχημο πρόσωπο του
υπερεθνικιστικού Ισραήλ σε όλη του την απέχθεια''.
Σέρτζιο Γιάχνι: το Ισραήλ λειτουργεί ως κράτος απαρτχάιντ Το Ισραήλ δεν είναι δημοκρατία γιατί
δικαιώματα και προνόμια έχουν μόνο οι Εβραίοι λόγω ακριβώς του ότι είναι
Εβραίοι.
theguardian
Κατιούσα
“να επιτρέπεται σε μια
κοινότητα που αποτελείται από ανθρώπους με την ίδια πίστη και εθνικότητα
να διατηρούν τον αποκλειστικό χαρακτήρα αυτής της κοινότητας”.
Με το
ίδιο νομοσχέδιο επιτρέπεται επίσης η επιβολή του εβραϊκού θρησκευτικού
νόμου σε ορισμένς περιπτώσεις καθώς και η αφαίρεση της Αραβικής από τις
επίσημες γλώσσες του κράτους.
Ήδη το νομοσχέδιο ξεσηκώνει τεράστιες αντιδράσεις, καθώς χιλιάδες
Ισραηλινοί διαδήλωσαν εναντίον του στο Τελ Αβίβ το περασμένο Σάββατο. 
Βουλευτές της αντιπολίτευσης το συγκρίνουν ήδη με το απαρτχάιντ που
επικρατούσε μέχρι τις αρχές της δεκαετίες του ’90 στη Νότιο Αφρική.
Το
νομοσχέδιο αναμένεται να περάσει από κοινοβουλευτική ψηφοφορία την
ερχόμενη εβδομάδα, με τον Νιετανιάχου να επικαλείται “τα δικαιώματα της
πλειοψηφίας”
και να διατείνεται υποκριτικά πως θα συνεχίζει να
προασπίζεται τα συλλογικά και ατομικά δικαιώματα, την ώρα βέβαια που ο
στρατός του προκαλεί εκατόμβες θυμάτων μεταξύ των Παλαιστινίων μόνο τους
τελευταίους μήνες.
“Πως το κράτος επιτρέπεται να δημιουργεί χωριά που θα διαχωρίζουν [τους κατοίκους] στη βάση της θρησκείας ή της εθνικότητας, είναι εξοργιστικό” λέει ο Αμίρ Φουξ από το Ινστιτούτο Ισραηλινής Δημοκρατίας.
Ακόμα και ο απεσταλμένος της ΕΕ Εμανουέλ Ζωφρέ αναγκάστηκε να ψελλίσει
πως το νομοσχέδιο κάνει διακρίσεις, για να εισπράξει την επίπληξη από το
υπουργείο εξωτερικών κατόπιν εντολής του Νετανιάχου.
Επιφυλάξεις εξέφρασε και ο πρόεδρος της χώρας, που έχει αποκλειστικά θεσμικό ρόλο, Reuven Rivlin, λέγοντας πως το νομοσχέδιο θα βλάψει τους Εβραίους διεθνώς και θα μπορούσε να “χρησιμοποιηθεί ως όπλο από τους εχθρούς μας”.
Προσθέται πως το νομοσχέδιο θα μπορούσε να στραφεί κατά
των Εβραίων μεσανατολικής καταγωγής ή ακόμα και κατά των ομοφυλοφίλων.
Βουλευτής της συμπολίτευσης των επέπληξε με τη βαθιά ρατσιστική
αποστροφή πως “Δυστυχώς, ο πρόεδρος Rivlin ξέχασε το DNA του”.
Την αντίδρασή τους έχουν εκφράσει και οργανώσεις της εβραϊκής διασποράς, που θεωρούν το νομοσχέδιο απειλή για τη δημοκρατία στη χώρα και όχημα επιβολής των υπερορθοδόξων Εβραίων έναντι ενός “πλουραλιστικού εβραϊσμού”.
Στην πραγματικότητα ήδη πολλές γειτονιές και πόλεις στο Ισραήλ διαχωρίζονται σε καθαρά αραβικές και εβραϊκές, αλλά αυτοί που έχουν το κύριο πρόβλημα να μετακομίσουν σε εθνοτικά διαφορετική γειτονιά είναι οι Άραβες.
Όπως επισημαίνει επίσης ο καθηγητής του τμήματος νομικής στο
Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ Μορντεχάι Κρέμνιτσερ, το νομοσχέδιο έρχεται
να ''αφαιρέσει τη μάσκα ώστε να αποκαλυφθεί το άσχημο πρόσωπο του
υπερεθνικιστικού Ισραήλ σε όλη του την απέχθεια''.
Σέρτζιο Γιάχνι: το Ισραήλ λειτουργεί ως κράτος απαρτχάιντ Το Ισραήλ δεν είναι δημοκρατία γιατί
δικαιώματα και προνόμια έχουν μόνο οι Εβραίοι λόγω ακριβώς του ότι είναι
Εβραίοι.
Αντίθετα, οι μη Εβραίοι, και πολύ περισσότερο οι Παλαιστίνιοι,
δεν έχουν δικαιώματα και έχουν διαφορετικά «πακέτα» προνομίων ανάλογα
με το ποιοι είναι.
Για παράδειγμα, οι Παλαιστίνιοι που ζουν στο Ισραήλ
έχουν δικαίωμα να ψηφίζουν στις βουλευτικές εκλογές, προς το παρόν
τουλάχιστον, ενώ οι Παλαιστίνιοι που ζουν στη Δυτική Όχθη δεν έχουν αυτό
το δικαίωμα,
αλλά θεωρητικώς καλύπτονται από το 4ο άρθρο της
Συμφωνίας της Γενεύης, ενώ οι Παλαιστίνιοι της Ιερουσαλήμ δεν
καλύπτονται από το συγκεκριμένο άρθρο ούτε έχουν δικαίωμα ψήφου στις
βουλευτικές εκλογές.
Έχουμε δηλαδή ένα σύστημα διαχωρισμού
που κατατάσσει σε διαφορετικές «κλίμακες» τον παλαιστινιακό πληθυσμό.
Αυτό το σύστημα είναι ένα καθεστώς απαρτχάιντ, το οποίο όμως έχει ένα
επιπλέον στοιχείο: το στοιχείο της εθνοκάθαρσης.
Κατά τη διάρκεια του
πολέμου του 1948, το Ισραήλ απέλασε περίπου το 90% των Παλαιστινίων που
ζούσαν τότε στα εδάφη που σήμερα εκτείνεται το ισραηλινό κράτος. Σε
όσους έμειναν πίσω, το Ισραήλ δεν έδωσε ίσα δικαιώματα με τον ισραηλινό
πληθυσμό.
Αντίθετα, τους έθεσε σε ένα ιδιότυπο καθεστώς, ας το πούμε
αναμονής, και μιας πιθανής δικής τους απέλασης. Επί της ουσίας, έχουμε μια πολύ επισφαλή
κατάσταση. Έχουμε μια κατάσταση απαρτχάιντ η οποία όμως δεν είναι
παγιωμένη, δεν έχει τελειώσει.
Πρόκειται για μια κατάσταση που βρίσκεται
διαρκώς υπό τη σκιά της πιθανότητας απέλασης του παλαιστινιακού
πληθυσμού που ζει εντός του Ισραήλ.
Κατιούσα
