ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΠΑΛΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΓΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΖΩΗ ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΥ !!!

Γράφει ο «αδιάλειπτος» Στα « δίσεκτα » χρόνια της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και ύφεσης, πολλοί «έμποροι» ελπίδων έκαναν την εμφάνιση τους, με τον μανδύα του πατριώτη και του «σωτήρα». Άνθρωποι που «παίζουν» με εθνικά σύμβολα σαν να αποτελούν ιδιοκτησία τους, δίνοντας άλλοθι σε ένα άδικο σύστημα, ταξικά διαστρωματισμένο, σύστημα καπιταλιστικό, που το δίκιο του κεφαλαίου είναι πάνω από όλα. Πάρα πολλοί από αυτούς ξορκίζουν κάθε προσπάθεια του λαού να οργανώσει την πάλη του για καλύτερη ζωή, άλλα την ίδια ώρα μιλάνε για τους αγώνες του Ελληνισμού και τα «μεγάλα» ιδεώδη. Είναι αυτοί που θεωρούν ξεπερασμένο να κατεβαίνεις στους δρόμους και να αγωνίζεσαι και προβάλλουν την υποταγή στον ρεαλισμό του ισχυρού σαν κάτι δεδομένο, αναπόφευκτο. Πλασάρονται σαν δήθεν αντισυστημικοί, ώστε αγανακτισμένα αυτιά να χαϊδεύονται , για να τους κάνουν οπαδούς, << όχλο >> , υμνώντας, ζητωκραυγάζοντας κάποιο «ηγέτη» που θα τους σώσει. Τόσο αντισυστημικοί που δημιουργούν αντανακλαστικά ανάθεσης, για να αποτρέψουν τον λαό από την ριζοσπαστική – ανατρεπτική πάλη. Η αποκοπή της πολιτικής από την οικονομία είναι τόσο συστημική τακτική από τότε που ξεκινάει η ιστορία των εκμεταλλευτικών κοινωνιών – παραγωγικών σχέσεων ( δουλοκτησία, φεουδαρχία, καπιταλισμός). Πρώτοι διδάξαντες στον μεταγενέστερο κοινωνικοπολιτικό μετασχηματισμό είναι οι οπορτουνιστές και ρεφορμιστές διαφόρων νεόκοπων η παλιότερων «αριστερών» και σοσιαλδημοκρατικών αποχρώσεων. Σκοπός τους σε πολιτικό και κινηματικό επίπεδο να συσκοτίσου το ταξικό περιεχόμενο της πολιτικής, να απολιτικοποιήσουν τις διεκδικήσεις και τα αιτήματα των εργαζομένων, γενικότερα του λαού, να υπονομεύσουν την ταξική πάλη. Σήμερα αυτές οι δυνάμεις στην χώρα μας βρίσκονται στο τιμόνι της αστικής διακυβέρνησης, αφού επιλέχτηκε η ικανότητα τους να χειραγωγούν λαϊκές δυνάμεις, κάτι που κρίθηκε αναγκαίο σε συγκεκριμένη χρονική στιγμή, για να συνεχιστεί απρόσκοπτα η πολιτική των «μνημονίων », όταν ο λαός μαζικά στους δρόμους έδειχνε την αντίθεση του και απαξίωνε εγκαταλείποντας μαζικά το παλιό δικομματικό μπλοκ πολιτικών δυνάμεων της αστικής εξουσίας ( ΠΑΣΟΚ – Ν.Δ ). Πρόκειται για Δυνάμεις που συμμετείχαν στις διεργασίες του εργατικού – λαϊκού κινήματος και τις παρόπλισαν αγωνιστικά, ώστε να καμφθεί κάθε μαζική λαϊκή αντίσταση, για να προωθηθούν με λιγότερα εμπόδια από την πάλη του λαού, όλες οι εφαρμοζόμενες αντεργατικές – αντιλαϊκές επιλογές, που έχει ανάγκη το κεφάλαιο για την αναπαραγωγή του. Πέρα από την διάταξη των αστικών πολιτικών δυνάμεων που σήμερα το σύστημα στοχεύει στην δημιουργία ενός νέου τεχνητού δίπολου ( ΣΥΡΙΖΑ – Ν.Δ ), που να δίνουν την εντύπωση ανταγωνιστικών κομμάτων ( ο μόνος ανταγωνισμός που υπάρχει είναι αυτός της ανάληψης του κυβερνητικού θώκου). Πρόκειται για κόμματα που υπηρετούν την ίδια στρατηγική, της καπιταλιστικής ανάπτυξης, της ενδυνάμωσης του κεφαλαίου μέσα από την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας. Διατάσσονται και διάφορες «εθνικές», « πατριωτικές » δυνάμεις όπως αυτοπροσδιορίζονται, που πολλές ετεροκαθοριστήκανε τώρα με την οικονομική κρίση – ύφεση, για να γίνουν πιο ελκυστικές και να εισχωρήσουν στο κεντρικό αστικό πολιτικό σκηνικό, σαν δυνάμεις εφεδρικές για το σύστημα, βάζοντας προσωρινά στην άκρη << εθνικοσοσιαλιστικά >> σύμβολα, την αγάπη και λατρεία τους για φασίστες ηγέτες. Δυνάμεις αντιδραστικές που υπάρχουν στην καρδιά του συστήματος που από άλλη πλευρά υπηρετούν τον ίδιο στόχο με τις αστικές, οπορτουνιστικές δυνάμεις. Δηλαδή τον εναγκαλισμό κάθε προσπάθειας ριζοσπαστισμού του λαού, βάζοντας του εμπόδια στην πάλη για ριζικές αλλαγές σε επίπεδο οικονομίας – εξουσίας που έχει ανάγκη ο λαός, για την

ευημερία και πρόοδο του. Οι δυνάμεις αυτές αποτελούν υποκείμενα απροκάλυπτου αντικομουνισμού, δημαγωγούν, λαϊκίζουν, συκοφαντούν, δυσφημίζουν, προβοκάρουν. Πίσω από τις «πατριωτικές» κορώνες και εθνικοκάπηλες μεγαλοστομίες τους, κρύβεται η προσήλωση τους στους στόχους του κεφαλαίου, η προσπάθεια τους να μην διαρρηχτεί η σταθερότητα, του έτσι και αλλιώς σαθρού αστικού πολιτικού συστήματος, να αποτραπεί η λαϊκή πάλη με ριζοσπαστικό χαρακτήρα, που στις σημερινές συνθήκες μεταφράζεται πάλη με αντικαπιταλιστικό -αντιμονοπωλιακό περιεχόμενο, για να ανοίξει ο δρόμος της μεγάλης κοινωνικής – πολιτικής ανατροπής. Οι φωνές μισαλλοδοξίας, ο εθνικισμός, δεν είναι πατριωτικά κελεύσματα. Γιατί πατριωτισμός δεν είναι η μεγάλη σημαία που θα βάλεις στο μπαλκόνι σου, η το πόσο δυνατά θα πεις τον εθνικό ύμνο, η πόσο βρίζεις τον γείτονα λαό σου, που και αυτοί παρασέρνονται από τους δικούς τους εθνικιστές υπηρετώντας με αυτό το τρόπο τους μακροπρόθεσμους και όχι μόνο σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών. Και φυσικά δεν μιλάμε για ενδοτισμό η να μην προασπίσεις σαν λαός τα κυριαρχικά σου δικαιώματα. Το ένα δεν έρχεται σε αντιπαράθεση με το άλλο, ίσα, ίσα διακατέχονται από μια διαλεκτική σχέση. Χάσαμε και μικραίναμε όπως αρέσκονται να λένε κάποιοι, όταν ο μεγαλοϊδεατισμός και ο εθνικισμός κυριαρχούσε στην πολιτικοκοινωνική ατμόσφαιρα. Ο πατριωτισμός είναι το εμείς και όχι το εγώ, πατριωτισμός δεν είναι το δικό σου και το δικό μου, ο αληθινός πατριωτισμός, ο γνήσιος λαϊκός πατριωτισμός έχει ταξικό περιεχόμενο. Αυτός ο πατριωτισμός όταν συνδέεται με τους σκοπούς της λαϊκής ευημερίας και λαϊκής κυριαρχίας μπορεί να δώσει ελπίδα και αισιοδοξία στον λαό. Είναι ο πατριωτισμός που υποσκάπτουν οι δυνάμεις της εκμετάλλευσης και κοι νωνικής καταπίεσης, προβάλλουν ως προμετωπίδα τον αστικό εθνικισμό που αποτελεί στρέβλωση του πατριωτισμού και διευκολύνει τους συνολικότερους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και εγχώριων αστικών τάξεων, που αξιώνουν να επιβάλουν την κυριαρχίας τους εις βάρος των λαών, προωθώντας, υπερασπίζοντας καπιταλιστικά - μονοπωλιακά συμφέροντα. Αυτός ο αγώνας σε κατεύθυνση σύγκρουσης και ρήξης με την εξουσία των μονοπωλίων και των ιμπεριαλιστών μπορεί να ανοίξει τον δρόμο για την ευημερία του λάου, συνολικότερα των λαών όλων των χωρών. Για να ζήσουν οι λαοί ειρηνικά χωρίς το πολεμοκάπηλο ΝΑΤΟ και τους ιμπεριαλιστές προστάτες, πραγματικά ευτυχισμένοι απολαμβάνοντας τους καρπούς των μόχθων τους, χωρίς κανείς να τους το κλέβει, σε πλαίσιο αλληλεγγύης, αμοιβαιότητας, με τους πολιτισμούς των λαών να αναπτύσσονται, χωρίς ανταγωνισμούς, μισαλλοδοξίες και μίση.

Σήμερα παλεύουμε για τον παρόν και το αύριο. Αυτός είναι δρόμος του λαού μας, αυτός είναι ο δρόμος των λαών και αργά η γρήγορα σε αυτό θα βρεθούνε.