ΡΩΣΙΑ : ΕΤΣΙ ΜΑΣ ΕΞΑΠΑΤΗΣΕ ΤΟ ΝΑΤΟ. ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑ ΑΠΟΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΕΝΑ ΑΠΟΡΡΗΤΑ ΕΓΓΡΑΦΑ !!! [ video ]

''Το ΝΑΤΟ μας εξαπάτησε – Ποιες ήταν οι 3 δεσμεύσεις του- Γιατί ένας μεγάλος πόλεμος είναι πιθανός''

Σε μία κομβική χρονική στιγμή, το Κρεμλίνο έδωσε στην δημοσιότητα πρόσφατα αποχαρακτηρισμένα απόρρητα έγγραφα που αφορούν την συμφωνία ΝΑΤΟ-Ρωσίας μετά την πτώση της ΕΣΣΔ και τις συνομιλίες μέχρι και το 2000. Τα έγγραφα αυτά προβλήθηκαν στην Ρωσική τηλεόραση RT. Το απόσπασμα μπορείτε να το παρακολουθήσετε παρακάτω. Η Μόσχα δίνει μια ξεκάθαρη εντύπωση ότι η Ουκρανία θα είναι μόνο η αρχή αν το ΝΑΤΟ δεν συμβιβαστεί σε θεμελιώδη ζητήματα, αν δηλαδή δεν υπάρχει επαναφορά στο status quo του 1990! Θέτει τρία βασικά ζητήματα τα οποία το ΝΑΤΟ δεν τήρησε: Την μη επέκταση του, τη μη ανάμειξη του στον μετασοβιετικό χώρο και τη μείωση του αριθμού στρατευμάτων της Ευρώπης (αποχώρηση αμερικανικών δυνάμεων – αντιπυραυλικές βάσεις σε Ρουμανία-Πολωνία κτλ) Η μη τήρηση των τριών αυτών συνθηκών δικαιολογεί για παράδειγμα μια επίθεση στην Φινλανδία ή στις Βαλτικές χώρες. Γιατί εκεί; Γιατί μετά την Ουκρανία, το ΝΑΤΟ μέσω των Βαλτικών χωρών απειλεί ευθέως Μόσχα, Αγία Πετρόπουλη και Καλίνινγκραντ. Άρα είναι αιτία Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Ποιες συμφωνίες δεν τήρησε το ΝΑΤΟ

Η Saskia Taylor αποκαλύπτει στο RT:

«Όταν δίνεις υποσχέσεις, πρέπει να τις κρατάς. Εκτός κι αν είσαι το ΝΑΤΟ oπότε μια υπόσχεση είναι μονάχα μερικές λέξεις που μπήκαν στη σειρά! Αυτά τα έγγραφα, κατά κύριο λόγο αποδελτιώσεις, περιγράφουν την αισιοδοξία με την οποία το νεοσύστατο ρωσικό κράτος κάθισε στο τραπέζι με την Δύση στις αρχές της δεκαετίας του ’90.

Κορυφαίες προσωπικότητες των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ φλέρταραν το Κρεμλίνο με συζητήσεις περί μείωσης των πυρηνικών εξοπλισμών, προώθησης ειρηνευτικών αποστολών, συμμετοχής από κοινού στα συμβούλια και καλωσορίσματος της Ρωσίας σε μια Νέα Ευρώπη από τα Ουράλια μέχρι τον Ατλαντικό.

Συνεργασία, συμπερίληψη, ειρήνη, σύμπραξη. Ήταν η αυγή μιας Νέας Εποχής…

Σε γενικές γραμμές  το ΝΑΤΟ και η Δύση ξεσάλωσαν στην παροχή κενών υποσχέσεων κατά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης με σκοπό την πρόσβαση στον τεράστιο φυσικό πλούτο της Ρωσίας. 

Είπαν ότι χρειάστηκε για να καθησυχάσουν τις ανησυχίες της Μόσχας.

Ας είμαστε ξεκάθαροι: Μας είπαν καμία επέκταση του ΝΑΤΟ, καμία ανάμειξη στον μετασοβιετικό χώρο και λιγότεροι στρατιώτες στην Ευρώπη.

Λοιπόν ας δούμε τι έγινε:

Ουγγαρία, Πολωνία, Τσεχία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Σλοβακία, Σλοβενία, Λιθουανία, Λετονία, Εσθονία, Αλβανία, Κροατία, Μαυροβούνιο, Σκόπια μπήκαν στο ΝΑΤΟ.

Ακολούθησαν έγχρωμες επαναστατήσεις στη Γεωργία, δύο έγχρωμες επαναστατήσεις στην Ουκρανία, μια απόπειρα έγχρωμης επανάστασης στην Λευκορωσία και στο Καζακστάν για να μην αναφέρουμε για τους επί 78 ημέρες ΝΑΤΟϊκούς βομβαρδισμούς στην Γιουγκοσλαβία. Σύμφωνα με τις αποδελτιώσεις, ο Αμερικανός Υπουργός Άμυνας μας είχε πει ότι δεν είχε πέσει ποτέ στο τραπέζι.

Και μετά τι έγινε; Έπεσαν 425.000 NATOϊκές βόμβες και δημιουργήθηκε ανεξάρτητο Κόσοβο.

Έγγραφο 1

ΝΑΤΟ: “Θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι θέλουμε σταθερότητα. Δεν πρόκειται να αναμιχθούμε στα εσωτερικά ζητήματα της Ρωσίας όπως και στα ζητήματα άλλων κυρίαρχων κρατών μελών της Κοινοπολιτείας Ανεξαρτήτων Κρατών.

Θα θέλουμε να καθιερώσουμε φιλικότερες σχέσεις με όλες τις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες. Θα θέλαμε να οικοδομήσουμε νέες σχέσεις στην Ευρώπη, στην οποία θα υπάρχουν λιγότερα όπλα, λιγότεροι στρατιώτες για να διασφαλιστεί ένα σταθερό μέλλον.

Έγγραφο 2

NATO: “Συμφωνήσαμε ότι δεν υπάρχει καμία πρόθεση να επεκτείνουμε τη ζώνη Ασφαλείας του ΝΑΤΟ πιο ανατολικά”

Έγγραφο 3

NATO: ''Είναι επίσης σημαντικό να μην αποκτήσετε την εντύπωση πως οι ΗΠΑ έχουν στενά εθνικά συμφέροντα στην Βοσνία. Οι στόχοι μας εκεί είναι διττοί.

Ο πρώτος είναι η πρόληψη εχθροπραξιών στη Βοσνία και και η μη διάδοση αυτών των εχθροπραξιών πέρα από τα σύνορα της πρώην Γιουγκοσλαβίας ή ακόμη και των Βαλκανίων.

Ο δεύτερος είναι μια μείωση βίας κατά πολιτών. Έχουμε δεσμευθεί να επιτύχουμε μια συμφωνία το συντομότερο δυνατόν.

Δεν σχεδιάζουμε να χρησιμοποιήσουμε Αμερικανικές ή ΝΑΤΟϊκές Ένοπλες δυνάμεις για να επιλύσουμε οποιοδήποτε στρατιωτικό ζήτημα''......

Διαβάστε περισσότερα »

ΑΡΜΑΤΩΜΕΝΕΣ ΜΝΗΜΕΣ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑ'Ι'ΣΚΑΚΗΣ !!! [ video ]

Στις 23 Απρίλη 1827, ανήμερα της ονομαστικής του γιορτής, αφήνει την τελευταία του πνοή ο αρχιστράτηγος της επανάστασης, o παλιός συμμαχητής του Κατσαντώνη και πρώην οπλαρχηγός Αγράφων Γιώργης Καραϊσκάκης, μετά από θανατηφόρο τραύμα που δέχθηκε στη βουβωνική χώρα καθώς προσπαθούσε να ελέγξει μία ανούσια μεμονωμένη συμπλοκή μεταξύ Κρητικών και Τούρκων στο Φάληρο. Το βόλι βρήκε τον καπετάνιο τη στιγμή που “βρισκόταν στο κέντρο της καβαλαρίας μας και ενώ ήταν περιτριγυρισμένος ολούθε… από δικούς μας” (καταγραφή Δ. Φωτιάδη)! Επιπλέον και η ίδια η φορά της δολοφονικής σφαίρας, από τα πλάγια κι εμπρός και από πάνω προς τα κάτω, μάλλον “μιλάει” και φανερώνει πάρα πολλά!

Οι εμφανώς ύποπτες συνθήκες θανάτου του Γ. Καραϊσκάκη σε συνδυασμό και με τη γνωστή κόντρα του με το μαφιόζικο σύστημα του Μαυροκορδάτου, έθεταν, από παλιά μέχρι σήμερα, ένα επίμονα διαχρονικό και βασανιστικό ερώτημα: από τι χέρι να πήγε άραγε ο “γιος της καλογριάς” και… ποιος το όπλισε;

Σημαίνοντες ιστοριογράφοι ερευνητές, λόγιοι και καταξιωμένοι συγγραφείς (βλ. Φωτιάδης, Βλαχογιάννης, Σταμέλος, Κορδάτος κ.ά) υποστηρίζουν ότι πλήθος στοιχείων οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο Καραϊσκάκης δεν πρέπει να λαβώθηκε από τον εχθρό αλλά από “προδοτικό βόλι” κάποιου πληρωμένου μπράβου της συνασπισμένης κλίκας του εγγλεζόδουλου Μαυροκορδάτου και των ξένων αφεντικών του, Κόχραν και Τσώρτς.

Τα άρματα του Καραϊσκάκη στο Μουσείο της Μονής Προυσού -κρησφύγετου του καπετάνιου- στην Ευρυτανία!

Εκείνοι επιζητούσαν να εξοντώσουν τον ενοχλητικό Καραϊσκάκη αφενός γιατί είχε έρθει σε ρήξη μαζί τους αντιδρώντας έντονα στα στρατιωτικά βρετανικά σχέδια που αποδείχθηκαν καταστροφικά (όπως φάνηκε στη συνέχεια με την ήττα στη μάχη του Ανάλατου) και αφετέρου διότι θεωρούσαν τον ανυπότακτο αγωνιστή ως “εν δυνάμει κίνδυνο” για το βρόμικο διπλωματικό παιχνίδι τους.

Η Αγγλική πολιτική, με μακρύ της χέρι τον Μαυροκορδάτο, επεδίωκε, σε εκείνη τη χρονική συγκυρία, να τελειώσει η επανάσταση στη Στερεά Ελλάδα, αποβλέποντας σε ένα ισχνό και ημιανεξάρτητο μεσογειακό ναυτικό κρατίδιο, που θα περιορίζονταν μόνο στο Μοριά και στις Κυκλάδες, και το οποίο, κάτω από τον απόλυτο έλεγχό της, θα εξυπηρετούσε μελλοντικά τα γεωστρατηγικά της συμφέροντα στην περιοχή!

Ο γραμματικός και βιογράφος του Καραϊσκάκη Δ. Αινιάν γράφει ότι ο ετοιμοθάνατος καπετάνιος εμπιστεύτηκε στους Χατζηπέτρο και Γρίβα πως : “…επληγώθη από το μέρος των Ελλήνων, ότι εγνώριζε τον αίτιον και ότι, αν ήθελε ζήση, ήθελε τον κάμει γνωστόν και εις το στρατόπεδον”!

Επίσης, σύμφωνα και με τον αγωνιστή του ’21 Νικόλαο Κασομούλη, ο Καραϊσκάκης άφησε να εννοηθεί πως ήξερε τους φονιάδες του. Είναι δε χαρακτηριστικά τα τελευταία λόγια του προς τους συναγωνιστές του λίγο πριν ξεψυχήσει: “Γνωρίζω τον αίτιον, και αν ζήσω παίρνομεν όλοι το χάκι (σ.σ.εκδίκηση), ειδέ και πεθάνω, ας μου κλάσει τον π….ο και αυτός”.

Στην άσβεστη μνήμη του Γ. Καραϊσκάκη καταθέτουμε μια χούφτα στίχους από ένα παραδοσιακό δημοτικό…

“Τ’ αντρειωμένου τ’ άρματα 

δεν πρέπει να πουλιώνται,

μον’ πρέπει τους στην εκκλησιά 

εκεί να λειτουργειώνται.

Πρέπει να κρέμουντ’ αψιλά 

σ’ αραχνιασμένο πύργο, 

να τρώει σκουριά το σίδερο 

κι η γης τον αντρειωμένο.”

ΥΓ: Δείτε, επίσης, ένα σημαντικό και… ιδιαίτερα κατατοπιστικό αφιέρωμα!

 

Κατιούσα

Διαβάστε περισσότερα »

57 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΧΟΥΝΤΙΚΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΤΗΣ 21ης ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967. ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΤΕΡΟΙ !!! [ video ]

Από το χουντικό πραξικόπημα της 21ης Απριλίου έχουν περάσει 57 χρόνια, αλλά ούτε οι πληγές έχουν κλείσει ούτε οι κίνδυνοι έχουν εξαφανιστεί. «Οι μεταδικτατορικές δημοκρατικές – κοινωνικές κατακτήσεις δεν αποτελούν παραχωρήσεις των κυβερνήσεων της ''μεταπολίτευσης'', αλλά είναι καρπός παρατεταμένων κοινωνικών αγώνων», τονίζει ο Σύνδεσμος Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αγωνιστών 1967-1974 (ΣΦΕΑ). «Είναι ο λεγόμενος ''δικαιωματισμός'', όπως απαξιωτικά τον ονομάζουν οι σημερινοί κυβερνώντες, οι οποίοι καθημερινά καταργούν εν ψυχρώ ιστορικές αλλαγές, - όπως η Δημόσια Δωρεά Παιδεία, που καθιερώθηκε πριν ακριβώς 60 χρόνια, χάρη στους αγώνες του 114 και του 15% για την Παιδεία -, ή εμπορευματοποιούν το αναιμικό ΕΣΥ. Η άρνηση να αντιμετωπίσει κανείς με ειλικρίνεια τη σκοτεινή πλευρά της δικής του ιστορίας, στο όνομα της ''εθνικής συνοχής'' και της ''επούλωσης των πληγών'', επιτείνει τον ιστορικό αναλφαβητισμό, ιδιαίτερα της νέας γενιάς.

Καθώς δίνει τη μάχη για το μέλλον, είναι υποχρεωμένη να ''πατάει'' στο έδαφος της ιστορικής αλήθειας και όχι σε όσα της σερβίρουν οι θεωρητικοί του ιστορικού αναθεωρητισμού και όλα τα ακροδεξιά μορφώματα, που υποδαυλίζουν τον εθνικισμό, την ξενοφοβία, το ρατσισμό και τη μισαλλοδοξία», επισημαίνει ο ΣΦΕΑ.

21 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967 : ΚΑΙ ΕΓΕΝΕΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ !!! 

Πενήντα επτά χρόνια συμπληρώνονται από το στρατιωτικό πραξικόπημα που εκδηλώθηκε στη χώρα μας την 21η Απριλίου του 1967 και το οποίο διήρκησε μέχρι τον Ιούλιο του 1974 οπότε και αποκαταστάθηκε η κοινοβουλευτική Δημοκρατία. H ιστορική άγνοια αποτελεί λίπασμα για την πολιτική αφασία. Ο φασισμός γίνεται «ελκυστικός» έτσι: Πατώντας πάντα στο έδαφος της αφασίας και της άγνοιας. Πάνω σε αυτό το έδαφος, της καλλιεργούμενης άγνοιας και της αφασίας, της ιστορικής παραχάραξης και της μαζικού τύπου πολιτικής λοβοτομής, αναπτύσσονται  οι γνωστές θεωρίες για το «πόσο καλύτερα ήταν τα πράγματα επί χούντας»…

Η μαύρη επέτειος αποτελεί μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να θυμηθούμε την αλήθεια. Και η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει χούντα – στην Ελλάδα και οπουδήποτε στον κόσμο – που να μην είναι κυλισμένη στο αίμα της τρομοκρατίας, των δολοφονιών, στην αγριότητα των ανά τον κόσμο «ΕΑΤ – ΕΣΑ», στην ταξική βαρβαρότητα και στο βούρκο της διαφθοράς.

Με τον Αναγκαστικό Νόμο 5/1967, οι «Παπαδόπουλοι» φρόντισαν να υπερδιπλασιάσουν τον μισθό του πρωθυπουργού από τις 23.600 στις 45.000 δραχμές και των υπουργών και υφυπουργών από τις 22.400 στις 35.000 δραχμές. Αυτοί ήταν που κατέβασαν τα τανκς για να σώσουν την Ελλάδα από την «φαυλοκρατία»…

• Ήταν τόσο «τίμιοι» και αντικομφορμιστές όσο και οι τρεις βίλες του Παπαδόπουλου: Μια στο Ψυχικό, μία την Πάρνηθα και μια Τρίτη το Λαγονήσι (η τελευταία ήταν προσφορά του Ωνάση).
  
• Ήταν τόσο «πατριώτες» που – εκτός του μέγιστου εγκλήματος κατά της Κύπρου – το βοούν και οι ληστρικές συμβάσεις με «Litton», «Μακντόναλντ», «Τομ Πάππας» και «Ζήμενς» – πάντα η… «Ζήμενς».
• Ήταν τόσο θεομπαίχτες που έφτασαν να βουτάνε λεφτά ακόμα και από το… παγκάρι! Γνωστή η ιστορία με την ανέγερση του «θαυματουργού» (καθότι… αόρατος) Ναού του Σωτήρος. Μόνο από εκεί, από έναν προϋπολογισμό ύψους 450 εκατομμυρίων, φαγώθηκαν τα 400…
  

Το συγκλονιστικό ηχητικό της ραδιοφωνικής αναγγελίας του πραξικοπήματος από το ραδιοσταθμό των Ενόπλων Δυνάμεων

''Μετά την δύσιν του ηλίου πας κυκλοφορών θα πυροβολείται άνευ προειδοποίησεως''

Το ιστορικό

Στις 21 Απριλίου 1967, και ενώ είχαν προκηρυχθεί εκλογές για την 28η Μαΐου του ίδιου έτους, εν ενεργεία αξιωματικοί του Στρατού Ξηράς, υπό την ηγεσία του συνταγματάρχη Γεώργου Παπαδόπουλου,

με τη συμμετοχή του ταξίαρχου των τεθωρακισμένων Στέλιου Παττακού και του συνταγματάρχη Νίκου Μακαρέζου, όπως και άλλων αξιωματικών του στρατού ξηράς, κατέλαβαν την εξουσία με πραξικόπημα, το οποίο οι ίδιοι αποκαλούσαν στη συνέχεια....''επανάστασην''.

Οι πραξικοπηματίες υποστήριζαν ότι η πράξη τους ήταν απαραίτητη για να αποφευχθεί η αναρχία την οποία σχεδίαζαν αριστερές ομάδες. Υποστήριζαν μάλιστα ότι είχαν ατράνταχτες αποδείξεις των ισχυρισμών τους, τις οποίες όμως ποτέ δεν παρουσίασαν.

Το δημοκρατικό πολίτευμα καταλύθηκε μέσα σε λίγες ώρες, με κινήσεις στρατιωτικών μονάδων και τεθωρακισμένων στο κέντρο της Αθήνας και στη χώρα επιβλήθηκε δικτατορία για τα επόμενα επτά χρόνια.

Στις 24 Ιουλίου 1974, η εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο αλλά και απώλεια στήριξης από το εξωτερικό ανάγκασε το καθεστώς της χούντας του Ιωαννίδη ο οποίος είχε ανατρέψει τον Παπαδόπουλο νωρίτερα, να εγκαταλείψει την εξουσία.

Η Ε΄ Αναθεωρητική Βουλή των Ελλήνων, με το Δ΄ ψήφισμα στις 8 Ιανουαρίου 1975 χαρακτήρισε την κίνηση της 21ης Απριλίου 1967 πραξικόπημα. Δηλαδή η "δημοκρατία τους" μπορεί να ''αλλάζει μορφές", ανάλογα τις συγκυρίες όπως μας ενημερώνει και η πρωθυπουργάρα μας! Μιλάμε για την πρωθυπουργάρα μιας κυβέρνησης η οποία έχει ως υπουργό Εσωτερικών, τον Μάκη Βορίδη, υπουργό Αναπτεύξεως, τον Άδωνη Γεωργιάδη και (θου Κύριε...) υπουργό Υγείας, τον Αθανάσιο Πλεύρη του Κωνσταντίνου.

Βέβαια μιλάμε για τον πολιτικό, που το 2016, σε δηλώσεις του για την 25η Μαρτίου, είχε ισχυριστεί πως οι ήρωες του '21 αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν για την «οικονομική προκοπή». Οι τρεις πρωταίτιοι της χούντας λοιπόν  Παπαδόπουλος, Παττακός, Μακαρέζος καταδικάστηκαν σε θάνατο ως στασιαστές, ποινή που μετατράπηκε σε ισόβια στη συνέχεια με πολιτική απόφαση της κυβέρνησης Καραμανλή.....

Διαβάστε περισσότερα »

ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ : ΕΤΣΙ ΑΓΑΠΑΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΜΑΣ !!! [ video ]

«Αγαπάμε την Ελλάδα και το λαό της περισσότερο από τους κατηγόρους μας. Το δείξαμε όταν εκινδύνευε η ελευθερία, η ανεξαρτησία και η ακεραιότητά της και ακριβώς, αγωνιζόμαστε για να ξημερώσουν στη χώρα μας καλύτερες μέρες χωρίς πείνα και πόλεμο. Για το σκοπό αυτό αγωνιζόμαστε και όταν χρειαστεί θυσιάζουμε και τη ζωή μας». Εάν έκανα δήλωση αποκήρυξης θα αθωωνόμουνα κατά πάσα πιθανότητα μετά μεγάλων τιμών… Αλλά η ζωή μου συνδέεται με την ιστορία του ΚΚΕ και τη δράση του… Δεκάδες φορές μπήκε μπροστά μου το δίλημμα: Να ζω προδίδοντας τις πεποιθήσεις μου, την ιδεολογία μου, είτε να πεθάνω, παραμένοντας πιστός σ’ αυτές. Πάντοτε προτίμησα το δεύτερο δρόμο και σήμερα τον ξαναδιαλέγω». 72 χρόνια πέρασαν από την εκτέλεση του Κομμουνιστή ηγέτη.

Τα λόγια του Μπελογιάννη – παντοτινό σύμβολο του πατριώτη, του διεθνιστή, του ανθρώπου, του κομμουνιστή – αποδείχτηκαν πολύ πιο ισχυρά από τις κάννες του εκτελεστικού αποσπάσματος. Νόμιζαν ότι δολοφονώντας τον Μπελογιάννη θα τον φίμωναν. Τον εκτέλεσαν πιστεύοντας ότι έτσι τα λόγια του θα έπαυαν να δονούν για πάντα τις καρδιές όλων εκείνων που δεν κάνουν «δήλωση μετανοίας». Τι μικρόνοες…

      Ο Μπελογιάννης είχε πολλά «κουσούρια». Τέτοια που δεν θα μπορούσαν να περάσουν απαρατήρητα από τους δολοφόνους του. Το βασικότερο: Εκτός από μαχητής με το όπλο του ΕΛΑΣ στο χέρι την περίοδο της Κατοχής ενάντια στους ναζί, εκτός από μαχητής του ΔΣΕ ενάντια στους εκμεταλλευτές και τους Αμερικανοτσολιάδες στον Εμφύλιο, ήταν και μαχητής με «όπλο» την πένα.

       Ο Μπελογιάννης ήταν ένας διανοούμενος στην υπηρεσία του λαού, όπως μπορεί να διαπιστώσει ο αναγνώστης τόσο στο βιβλίο του «Η Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας», όσο και στο βιβλίο του «Το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα» που εκδόθηκε το 1998 από τις εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή» στην επέτειο των 80 χρόνων του ΚΚΕ. Ένα έργο γραμμένο σε συνθήκες εγκλεισμού του στην Ακροναυπλία από την μεταξική δικτατορία και στη συνέχεια μέχρι την απόδρασή του από τις ναζιστικές δυνάμεις κατοχής.

   Στο βιβλίο εξετάζεται ο....«πατριωτικός» ρόλος του Ελληνικού κεφαλαίου, η συνεργασία του με το ξένο κεφάλαιο καθώς και η διείσδυση του τελευταίου στη χώρα. Πρόκειται για μια ακτινογραφία της Ελληνικής οικονομίας που ξεκινά από το 1824 και φτάνει έως το 1940 με πολύτιμα στοιχεία όσον αφορά το πώς λειτούργησε ο «σωτήριος» δανεισμός του τόπου από τα πρώτα «δάνεια της ανεξαρτησίας» μέχρι και τη μεταξική δικτατορία.

   Ο Μπελογιάννης περιγράφει τους ληστρικούς όρους των δανείων με σκοπό την αποκόμιση κερδών από ντόπιους και ξένους τοκογλύφους και το πώς οι επακόλουθες πτωχεύσεις του 1827, του 1843, του 1893 και του 1932 έγιναν πεδίο θησαυρισμού της πλουτοκρατίας μέσα από επιβολή συνθηκών αποστέρησης του λαού. Η Συνέχεια ΕΔΩ....ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Διαβάστε περισσότερα »

ΞΕΧΑΣΜΕΝΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΟΥ 1821. ΑΝΤΡΙΚΟΣ ΜΠΙΚΙΝΗΣ !!! [ video ]

Οι πιο μαύρες σελίδες της ιστορίας του νεοσύστατου Ελληνικού κράτους άρχισαν να γράφονται αμέσως μετά την απελευθέρωση από τον οθωμανικό ζυγό. Αγωνιστές της Επανάστασης, κάποιοι σακατεμένοι από τις μάχες, χήρες και ορφανά γύριζαν στους δρόμους ρακένδυτοι ζητιανεύοντας ένα κομμάτι ψωμί. Αντίθετα, εκλεκτοί του Παλατιού και όσοι είχαν προσβάσεις στο φαύλο πολιτικό σύστημα της εποχής απολάμβαναν παχυλούς μισθούς και συντάξεις. Ο Αντρίκος Μπίκινης ήταν ένας από εκείνους τους περήφανους και απροσκύνητους αγωνιστές που ποτέ δεν έγιναν «διάσημοι» μέσα από τα… συνήθη λαμπερά αφιερώματα που συναντάμε στη λεγόμενη επίσημη βιβλιογραφία. Παρέμεινε ξεχασμένος, ίσως γιατί η σεμνότητα και η μνημειώδης ανιδιοτέλεια του Γορτύνιου μαχητή της επανάστασης δεν «έπρεπε» μήτε «βόλευε» ν’ αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση στους πονηρούς και σίγουρα ωφελιμιστικούς καιρούς που ακολούθησαν! Πολύ λίγα γνωρίζουμε γι’ αυτόν αφού οι όποιες αναφορές και ενθυμήματα είναι ελάχιστα, σαν το λιγοστό μα ακριβό νεράκι που κυλά μέσα από τη σχισμή του βράχου…Στην Κεντρική Υπηρεσία των Γενικών Αρχείων του Κράτους (Γ.Α.Κ.) φυλάσσεται ο μεγαλύτερος όγκος των δημοσίων αρχείων που εκτείνονται χρονικά από την περίοδο της Ελληνικής Επανάστασης και την ίδρυση του Ελληνικού κράτους μέχρι σήμερα. Φυλάσσονται επίσης αρχεία επιτροπών, υπηρεσιών και οργάνων που δεν υφίστανται πλέον (Ταμείο Ανταλλαξίμων, Κυβέρνηση Μέσης Ανατολής, ΄Υπατη Αρμοστεία Σμύρνης κλπ). Επίσης, αξιόλογα ιδιωτικά αρχεία και συλλογές φυσικών προσώπων, οικογενειών, συλλόγων και εμπορικών οίκων. Εκτός των λυτών εγγράφων και των βιβλίων - πρωτοκόλλων, σώζονται και χειρόγραφοι κώδικες, αρχιτεκτονικά σχέδια, χάρτες, χαρακτικά, φωτογραφίες.

Tα στοιχεία είναι με βάση διάφορα έγγραφα όπως, από το Αρχείο των Αγωνιστών της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος, Εκλογικοί Κατάλογοι από τα Γενικά Αρχεία του Κράτους, Μητρώα Αρρένων κ.ά.
Τα ονόματα είναι από αυτά τα έγγραφα τα οποία πολλές φορές
έχουν λάθη στις χρονολογίες (σε μερικά μάλιστα, λάθη δεκαετιών!)

Λαγκαδινοί Αγωνιστές του 1821

Μουρούτζος	Γιάννης
Μπαϊράμης	Γιάννης
Μπαλάσης	Γεώργιος
Μπαλτής	Πανάγος
Μπαλτής	Γεώργιος
Μπαλτής	Ιωάννης
Μπαλτής	Θεόδωρος
Μπαμπέτζιος	Ηλίας
Μπαριάμης	Αποστόλης
Μπαριάμης	Ιωάννης
Μπιζούμης	Ηλίας
Μπιζούμης	Χρήστος
Μπιζούμης	Παναγιώτης
Μπιζουμόπουλος	Ιωάννης Ιερεύς
Μπίκινης	Αντρίκος
Μποζίκας	Γιάννης
Μποκής	θανάσης	Δ.
Μποκής	Γεώργιος	Δ.
Μπόκος	Βασίλειος
Μπουκής	Γιαννάκης
Μπραβόπουλος	Ιωάννης
Μπράβος	Δημήτριος
Μπράβος	Αποστόλης
Νιάρχος	Γεωργαντάς
Νιάρχος	Δημήτριος
Νιάρχος	Αθανάσιος
Νιάρχος	Νικόλας
Νικήτα	Αναστάσης
Νικήτα	Θεοδωρής
Νικήτα	Νικόλαος
Νικήτα	Βασίλειος
Νικήτα	Γιάννης
Νικήτα	Αναγνώστης
Νικήτας	Γεώργιος	Κανέλλος
Νικητόπουλος (Νικήτας)	Κανέλλος
Νικολής	Αποστόλης
Νικολόπουλος	Γιάννης	Γ.
Νικολόπουλος	Αντώνιος

Σύμφωνα με τον εκλογικό κατάλογο του 1847 (που γενικά είναι πιο έγκυρος), ο Αντρίκος Μπίκινης εμφανίζεται να γεννήθηκε το 1810. Από την άλλη, βρίσκουμε τον Αντρίκο στα Αρχεία Αγωνιστών του 1821, όπως θα δείτε στην αντίστοιχη σελίδα στο site των Λαγκαδίων.

Λαγκαδινοί Αγωνιστές του 1821

Μάλιστα, σε ένα έγγραφο ''αιτείται το χάλκινο αριστείο''. Δηλαδή δεν ήταν απλός στρατιώτης.
Στα δύο έγγραφα φαίνεται το όνομά του. Οι αιτήσεις έγιναν το 1833.

Το πιστοποιητικό που  συνόδευε την παρούσα αίτηση ήταν:

«Πιστοποιούμεν οι υποφαινόμενοι, ότι ο Αντρίκος Μπίκινης κάτοικος της Κοινότητος Λαγκαδίων του δήμου Τροπέων της επαρχίας Γόρτυνος υπηρέτησεν υπό την οδηγίαν μας ως υπαξιωματικός αποδειχθείς μάλιστα ικανός περί τα πολεμικά, και πρόθυμος και υπερασπιστής της εθνικής ελευθερίας. Παρευρέθη εις τας μάχας Πούσι του Λάλα, Πάτρας, πολιορκίαν της Τριπόλεως, εις τας κατά του Ιμβραήμ και κατά του Δράμαλη εκστρατείας, και εις τας μάχας Τρικόρφων, Δραμπάλας και λοιπάς διακριθείς μάλιστα. Δεν εξήλθε της επικρατείας προκρίνας τον υπέρ ελευθερίας θάνατον. Όθεν του δίδεται το παρόν δια να το χρησιμοποιήση όπου ανήκει».

Εν Λαγκαδίοις τη 19 Απριλίου 1833

                                                              

                       Κανέλλος Δεληγιάννης

                       Πλαπούτας

                       Ιωάννης Κολοκοτρώνης (πιθανώς)

                       (?)  Μπούκουρας

                       (άλλη μία δυσανάγνωστος υπογραφή)

Στο έγγραφο του φακέλλου 286 είναι 6ος στη σειρά, ενώ στο φάκελλο 203 είναι τρίτος. Άρα ο Αντρίκος Μπίκινης γεννήθηκε πριν το 1810, ίσως λίγο πριν το 1805.
Πάντως αρκετές αιτήσεις και τέτοια διπλώματα αγωνιστών σώζονται σήμερα, τόσον στο τμήμα Χειρογράφων και Ομοιοτύπων της Εθνικής Βιβλιοθήκης Αθηνών, όσον και των Γ.Α.Κ. Η υλική και ηθική αμοιβή στους κατέχοντες το δίπλωμα και το αριστείο του αγωνιστή συνοψίζονται στο: «….Έκαστον αριστείον εδίδετο δια διπλώματος.

Οι τιμώμενοι ηδύνατο να οπλοφορούν, να κατέχουν το πρώτον τόπον τιμής μετά τας αρχάς εις όλας τα εορτάς των δήμων. Ήσαν ελεύθεροι πάσης σωματικής εργασίας κ.λ.π. Εις τους αξιωματικούς δε απεδίδετο αι τιμαί του βαθμού των, αφαιρείτο δε από εκείνους που κατεδικάζοντο δια πλημμελήματα ή κακουργήματα κ.λ.π. Δια του Δ/τος της 18 (30) Σεπτεμβρίου 1835 το αριστείον έλαβε το σχήμα του Ελλην. Σταυρού με στέφανον δάφνης. Εις το εν μέρος εχαράχθησαν αι λέξεις «Όθων Α’ Βασιλεύς της Ελλάδος», εις δε το άλλο «τοις ηρωϊκοίς προμάχοις της πατρίδος».

Ένας ακόμα από τους πιο γνωστούς, γενναίους και τίμιους αγωνιστές της Ελληνικής Επανάστασης ήταν ο Νικηταράς. Βρισκόταν πάντα στην πρώτη γραμμή, δίπλα στο πλευρό του θείου του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.

Στη μάχη στα Δερβενάκια (26 Ιουλίου 1822) η ορμή του κατά των Τούρκων ήταν τόσο μεγάλη, όπου έσπασε 3 σπαθιά κατά τη διάρκεια της μάχης, ενώ το τέταρτο κόλλησε στο χέρι του από αγκύλωση. Μετά από αυτή τη μάχη έμεινε γνωστός ως «Τουρκοφάγος», ενώ αρνήθηκε να μοιραστεί τα λάφυρα από τη νίκη στα Δερβενάκια, λέγοντας «Δεν θέλω τίποτα. Θέλω να δω την πατρίδα μου λεύτερη». Ωστόσο μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας συνεχίστηκε ο αγώνας του. Επί Όθωνα περιέπεσε σε δυσμένεια, επειδή υποστήριζε το αντιπολιτευόμενο Ρωσικό Κόμμα. Προφυλακίστηκε το 1839 ως αρχηγός συνωμοτικής ομάδας, αλλά στη δίκη του (11 Σεπτεμβρίου 1840), αθωώθηκε ελλείψει στοιχείων. Εντούτοις, η κράτησή του παρατάθηκε με αποτέλεσμα να υποστεί ανεπανόρθωτη βλάβη η υγεία του και σχεδόν να τυφλωθεί λόγω διαβήτη.

Έτσι πλήρωνε και πλήρωνει η Ελληνική Πολιτεία τους αγωνιστές της! Και στην Μαντώ Μαυρογένους δεν έδωσαν ούτε σύνταξη αγωνιστή.

Η κόρη του όταν τον αντίκρισε σ’ αυτήν την κατάσταση έχασε τα λογικά της. Αποφυλακίστηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 1841 και αποτραβήχτηκε με την οικογένειά του στον Πειραιά. Το 1843 του απονεμήθηκε ο βαθμός του υποστρατήγου και του δόθηκε μία πενιχρή σύνταξη. Παράλληλα του χορηγήθηκε άδεια να ζητιανεύει στον χώρο όπου σήμερα βρίσκεται ο Ιερός Ναός της Ευαγγελίστριας στον Πειραιά κάθε Παρασκευή απόγευμα και μάλιστα σε θέση όχι αρκετά προσοδοφόρα. Όταν κάποιος γνωστός του τον ρώτησε τι κάνει εκεί, ο Νικηταράς απάντησε ότι «κάθεται και απολαμβάνει την ελεύθερη πατρίδα του». Τελικά πέθανε πάμπτωχος στις 25 Σεπτεμβρίου 1849, ωστόσο η ιστορία τον αναγνωρίζει ως έναν από τους πιο αγνούς και γενναίους ήρωες της Ελληνικής Επανάστασης.

Το γεννεαλογικό δέντρο του Αντρίκου Μπίκινη διαμορφώνεται ως εξής.
Μπίκινης Δημήτριος, γεννήθηκε το 1799
Μπίκινης Ανδρίκος, γεννήθηκε το 1807
Μπίκινης Αναστάσιος του Δ., γεννήθηκε το 1822
Μπίκινης Αναστασιος 1826
Μπίκινης Φίλος του Ανδρέα, γεννήθηκε το 1838,(ή το 1828)
Μπίκινης Αναστάσιος του Ανδρέα 1843
Μπίκινης Κωνσταντίνος του Α. 1826
Μπίκινης Χαράλαμπος του Αναστασίου, γεννήθηκε το 1863
Μπίκινης Διονύσιος του Αναστασίου, γεννήθηκε το     1872
Μπίκινης Ανδρέας του Αναστασίου, γεννήθηκε το 1874
Μπίκινης Δημήτριος του Αναστασίου, γεννήθηκε το       1876
Μπίκινης Παναγής του Αναστασίου, γεννήθηκε το 1878
Μπίκινης Ιωάννης του Αναστασίου, γεννήθηκε το 1880
Μπίκινης Ανδρέας του Ιωάννη, γεννήθηκε το 1920
Μπίκινης Ιωάννης του Ανδρέα, γεννήθηκε το 1958

Μπίκινης Γεώργιος του Ιωάννη, γεννήθηκε το 1982                                                                                                                           Μπίκινης Αλέξανδρος του Γεωργίου, γεννήθηκε το 2014                                       Μπίκινης Νικήτας του Γεωργίου, γεννήθηκε το 2023                                                        Από τα παραπάνω, ο Αναστάσιος που γεννήθηκε το 1826 ίσως να είναι με τον Αναστάσιο του Δ. (1822) με πιθανότερο το 1826                                               

Διαβάστε περισσότερα »