- Να σου έχουν λεηλατήσει το μισθό.
- Να σου έχουν στερήσει τη σύνταξη.
- Να σου έχουν αυξήσει τα εισιτήρια στα λεωφορεία και τον ηλεκτρικό (που τα τρένα του κινούνται πλέον ανά μισάωρο!) κατά 40%.
- Να σου λένε ότι η ανεργία σου δεν είναι δυστυχία, αλλά κάτι σαν εκδρομή στο λούνα παρκ της «εργασιακής εφεδρείας».
- Να σου λένε ότι στόχος τους είναι στην οικογένειά σου να υπάρχει... ένας εργαζόμενος.
- Να σου λένε ότι δίπλα στα υπόλοιπα έξοδα για τη «Δημόσια και Δωρεάν» Παιδεία θα πρέπει να πληρώσεις και για τα... βιβλία - φωτοτυπίες των παιδιών.
- Να σου δίνουν τα ψίχουλα των 517 ευρώ για μηνιάτικο και να σου ζητάνε - γι' αυτά τα ψίχουλα - να πληρώσεις φόρο εισοδήματος.
- Να σου κόβουν το μεροκάματο στο μισό και ταυτόχρονα να σου έχουν διπλασιάσει τις τιμές στο ρεύμα, στα καύσιμα, στα τρόφιμα με απανωτές αυξήσεις στους έμμεσους φόρους.
Και μετά από όλα αυτά κι από τόσα άλλα, να έρχονται - σε σένα που σε χρεοκοπήσανε, που σε πτωχεύσανε, που σου διέλυσαν κάθε προγραμματισμό, που σου τσακίσανε τη ζωή - και να σου λένε:
Με τα λεφτά που σου έχουνε απομείνει (σ.σ.: που όμως δεν έχει απομείνει τίποτα, γιατί τα πήρανε όλα!) αν δεν μας πληρώσεις το νέο τρισβάρβαρο χαράτσι που θα σου στείλουμε με το λογαριασμό της ΔΕΗ για το σπίτι που μένεις (σ.σ.: για το σπίτι που στο έχουν φορολογήσει χίλιες φορές, που το πληρώνεις τοκογλυφικά στην τράπεζα μια ζωή και που ζεις με την ελπίδα ότι κάποτε θα το ξεχρεώσουν τα... παιδιά σου) τότε εμείς οι «σοσιαλιστές», οι «αντιεξουσιαστές», «οι σωτήρες», οι «πατριώτες»:
Πρώτον, θα σου κόψουμε το ρεύμα.Δεύτερον, θα αφήσουμε εσένα και την οικογένειά σου στο σκοτάδι.Τρίτον, θα σου στερήσουμε ακόμα και τη θέρμανση μέσα στο χειμώνα.Τέταρτον, θα σε υποχρεώσουμε να ζεις εσύ, τα παιδιά σου και οι γέροντες γονείς σου στο κρύο και στη νύχτα.Πέμπτον, αφού σου κόψουμε το ρεύμα, θα στείλουμε τον απλήρωτο λογαριασμό σε όλες τις υπηρεσίες του κράτους, θα σε κυνηγήσουμε με όλους τους δυνατούς τρόπους και θα εφαρμόσουμε εις βάρος σου όλες τις διατάξεις του Κώδικα Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων.
Απευθυνόμαστε στους κάθε λογής ευαίσθητους της «δημοκρατίας».
Προς τους πάσης φύσεως εισαγγελείς που βαφτίζουν «βία» τις λαϊκές διαμαρτυρίες.
Προς τους κατηγόρους που έχουν αναλάβει εργολαβικά να καταγγέλλουν την «ανομία» των απεργιών και των εργατικών κινητοποιήσεων.
Και ρωτάμε:
Αυτό είναι ή δεν είναι «βία»;
Να απειλείς τον χρεοκοπημένο, τον απολυμένο, τον άνεργο, τον κατεστραμμένο, τον λεηλατημένο (αυτόν που εσύ λεηλάτησες) εκδίδοντας χοτζέτι και λέγοντάς του ότι «ή θα τα βρεις να μου τα δώσεις ή θα σε αφήσω χωρίς καλοριφέρ και χωρίς φως μέσα στο χειμώνα», αυτό είναι ή δεν είναι «βία»;
Προφανώς, είναι παραπάνω από «βία». Είναι «πόλεμος». Αυτή τη λέξη, άλλωστε, χρησιμοποίησε ο Παπανδρέου στη Θεσσαλονίκη:
«Πόλεμος».
Μόνο που σ' αυτόν τον «πόλεμο» δεν υπάρχει «εξωτερικός αντίπαλος». Υπάρχει μόνο «εσωτερικός εχθρός»: Ο λαός!
Πρόκειται για εκείνον τον ανελέητο και αμείλικτο ταξικό πόλεμο που έχουν εξαπολύσει ενάντια στο λαό οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές, οι καπιταλιστές.
Εναν «πόλεμο» που τον διεξάγουν για λογαριασμό της πλουτοκρατίας ο Παπανδρέου, ο Βενιζέλος, ο Λοβέρδος, έχοντας στο πλευρό τους τον Καρατζαφέρη του μνημονίου, τη ΝΔ του «άλλου μείγματος», την Μπακογιάννη, τους «ενσωματωμένους» στην ΕΕ.
Ο ταξικός πόλεμος, για τον οποίο το ΚΚΕ προειδοποίησε από την πρώτη στιγμή, η βαρβαρότητα που τον εξανδραποδίζει, τα διαδοχικά εγκλήματα που διαπράττονται εις βάρος του, θέτουν πλέον το λαό μπροστά στο ιστορικό δίλημμα:
'Η θα διαλέξει τις «αλυσίδες» ή θα τους ανατρέψει.
'Η θα υποκύψει στη βία που του ασκούν και θα αποδεχτεί τον αφανισμό του ή θα πάρει την υπόθεση στα χέρια του, ανοίγοντας το δρόμο για μια Ελλάδα της λαϊκής εξουσίας και της λαϊκής οικονομίας.
1 σχόλιο:
«ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΗΛΙΘΙΕ» του Νίκου Μπογιόπουλου
Ένα βιβλίο εξαιρετικά επίκαιρο και ταυτόχρονα διαχρονικό, που αποτελεί πολύτιμο «εργαλείο» ώστε να κατανοήσουμε όσα συμβαίνουν στον κόσμο και στην Ελλάδα, αλλά και γιατί συμβαίνουν. Πρόκειται για μελέτη με σπάνια πολιτική τεκμηρίωση, όπου μέσα από αδιάσειστα στοιχεία κατεδαφίζονται ένας προς ένας οι μύθοι των «πραιτωριανών» των Μνημονίων.
Το βιβλίο του Μπογιόπουλου σέβεται τον αναγνώστη. Είναι γραμμένο από μια πένα «δροσερή» που δεν επιδιώκει να εντυπωσιάσει, αλλά να ενημερώσει, να εξηγήσει, να αποδείξει και να προτείνει λύση. Γιατί - όπως υποστηρίζει ο συγγραφέας - «λύση υπάρχει».
ΚΡΙΤΙΚΕΣ
«Διπλά εξαιρετικό, με πολυεπίπεδη ανάγνωση. Από τη μια είναι ένα θαυμάσιο αρχειακό corpus και από την άλλη μια διεισδυτική ανάλυση των νόμων της. Το βιβλίο τιμά, εκτός από το μεγαλείο της ιδεολογικής αντιπαράθεσης, τη δημοσιογραφία την ίδια».
Γιώργος Σταματόπουλος, «Ελευθεροτυπία»,
6/7/2011
«Πολύ προσιτό και ευκολοδιάβαστο βιβλίο για τον αναγνώστη που αναζητά να μάθει τι συμβαίνει με την σημερινή κρίση».
Δημήτρης Καζάκης, seisaxthia.blogspot.com,
29/7/2011
«Ο Νίκος Μπογιόπουλος δεν γράφει για τους οπαδούς της άποψής του, ούτε για την δική του προσωπική αυτοεπιβεβαίωση. Γράφει για τον απλό κόσμο. Γράφει για όλους».
Χρήστος Κάτσικας, www.alfavita.gr,
8/8/2011
«Μια βαθιά προσέγγιση της σημερινής κρίσης με πολιτική τεκμηρίωση, πάθος και μια γλώσσα που δυστυχώς δεν τη μιλάνε, ούτε τη γράφουν πολλοί δημοσιογράφοι στις μέρες μας».
Γιώργος Κουβαράς, «Ελεύθερος Τύπος»,
18/7/2011
«Ιδιαίτερα ενδιαφέρον βιβλίο»
«Real News», 23/24/7/2011
«Για τους λάτρεις τόσο του ρεαλιστικού και τεκμηριωμένου λόγου όσο και της. ουτοπίας»
«Το ΠΟΝΤΙΚΙ», 21/7/2011
«Το βιβλίο έχει τη φρεσκάδα ενός άρθρου ή ρεπορτάζ»
Νίκος Παπαδημητρίου, «Free Sunday», 23/07/2011
«Σοβαρή προσφορά το πλήθος των στοιχείων που προσκομίζει. Η εκλαϊκευτική ικανότητα του Ν. Μπογιόπουλου καθιστά το βιβλίο προσβάσιμο όχι μόνο στον διανοούμενο, αλλά στον οποιονδήποτε αναζητά απεγνωσμένα τη χειροπιαστή και λυτρωτική ανασκευή της άθλιας παραπληροφόρησης».
Δημήτρης Γρηγορόπουλος, «ΠΡΙΝ»,
14/8/2011
«Εξαιρετικά τεκμηριωμένο βιβλίο»
Νίκος Κοτζιάς, «Αξία», 3/9/2011
Δημοσίευση σχολίου